Kliniek kan blijven ten koste van noodhulp

LSG Essen: Bureau voor sociale zekerheid moet onmiddellijk worden geïnformeerd
Als een kliniek noodhulp biedt aan een niet-verzekerde patiënt, moet hij het Bureau voor sociale bijstand onmiddellijk op de hoogte brengen om de kosten van de behandeling te dekken. Alleen als de hulpverlener niet bereikbaar is, zoals in een weekend, kan het ziekenhuis altijd de kosten vergoeden in geval van een medisch noodgeval, tenminste voor deze behandelingsdagen, besloot het Landessozialgericht (LSG) Noord-Rijnland-Westfalen in Essen op 7 september 2016 gepubliceerd arrest (ref. L 9 SO 328/14). Alleen als het welzijnsbureau eindelijk de kostenborging geeft en de patiënt hulp nodig heeft, kan de kliniek het volledige bedrag van de aanvraag innen.

Aldus blijft de eiser, een kliniek voor vasculaire chirurgie, grotendeels ten koste van een noodbehandeling van een onverzekerde, afkomstig van Keniaanse patiënten met een bedrag van bijna 30.000 euro zittend.

Noodopnamen zijn eigenlijk bedoeld voor noodsituaties. Maar veel te veel patiënten komen er met triviale ziekten. (Afbeelding: schulzfoto / fotolia.com)

De Keniaan was naar Duitsland gereisd voor een taalcursus. Een Duitser die hem kende, had beloofd de kosten van levensonderhoud en het vertrek te dragen. Een ADAC Travel Health Insurance is voor de man afgerond. Toen de Keniaan een Duitser ontmoette, maar dit zijn huwelijksaanzoek verwierp, sprong hij suïcidaal van de derde verdieping van een woongebouw.

Hij raakte ernstig gewond, inclusief de hoofdslagader. De man werd op 20 december 2009, op een zondag, opgenomen in een spoedoperatie bij de afdeling bloedvatchirurgie. Pas op dinsdag werd de toepassing van de behandelingskosten door het plaatselijke OCMW per fax aangevraagd.

De autoriteit weigerde. De behoeftigheid van de man is niet bewezen. Bovendien had het ziekenhuis dinsdag om terugbetaling gevraagd en dus te laat. Een terugbetaling is alleen mogelijk met voorafgaande toestemming van de overheid. Alleen in een juridische gedeeltelijke vergelijking stemde het OCMW in met iets minder dan 3.900 euro.

Omdat de patiënt, die sindsdien naar Kenia was vertrokken, suïcidaal gehandeld had, weigerde ook de reisziektekostenverzekering te betalen. Het Duitse stel wilde ook niet betalen, omdat dit alleen zou betalen voor de kosten die door de overheid werden gemaakt.

In zijn arrest van 18 augustus 2016 heeft de LSG besloten dat de kliniek geen aanname kon eisen van de resterende kosten van iets minder dan € 26.000. Volgens de LSG kan een ziekenhuis in geval van nood de overdracht van de behandelingskosten voor een onverzekerde patiënt van het OCMW vragen. Het OCMW moet hierover binnen "redelijke tijd" geïnformeerd worden en de terugbetaling goedkeuren. Dit was hier niet het geval.

Als er een noodgeval is waarin de autoriteit niet onmiddellijk kan worden geïnformeerd, zoals bijvoorbeeld op een zondag, maar voor deze tijd, zelfs zonder de toestemming van de hulpverlener, kan een vergoeding van de kosten "in voldoende bedrag" voor de behandeling worden geëist. Volgens deze, op basis van de forfaitaire som, moet een dagelijks deel van de vergoeding worden betaald door het OCMW, volgens de LSG. De pro rata-vergoeding voor de zondag wordt gedekt door de 3.900 euro betaald door de sociale dienst. Zonder succes beweerde de kliniek dat zij de duurste diensten hadden verleend op de opnamedag van de patiënt en dat zij daarom recht hadden op een hogere vergoeding. fle / mwo