Anorexia Dat is wat we moeten weten over de zeer gevaarlijke eetstoornis

Deskundigen informeren over belangrijke alarmsignalen
Na de dood van de 29-jarige Henriette Hömke is het onderwerp "anorexia" tegenwoordig steeds populairder geworden. De voormalige partner van de Schalke-voetballer Ralf Fährmann was in april tijdens een vakantie overleden als gevolg van de eetstoornis. Anorexia is een van de gevaarlijkste geestesziekten, maar wordt vaak onderschat. Deskundigen informeren over de alarmsignalen en geven tips over waar hulp en familieleden te vinden zijn.

Meer dan 8.000 patiënten in een klinische behandeling
De voormalige "Miss Saksen" Henriette Hömke stierf op de leeftijd van slechts 29 jaar als gevolg van haar jarenlange anorexia. Anorexia (Anorexia nervosa) is de meest wijdverspreide eetstoornis in Duitsland. Volgens het Federale Bureau voor de Statistiek waren in totaal 8.079 patiënten volledig opgenomen door anorexia in 2015.

Als u anorexia heeft, hebt u zo snel mogelijk professionele hulp van een psychotherapeut nodig. (Afbeelding: tunedin / fotolia.com)

Grote paniek voor gewichtstoename
Een belangrijk kenmerk is dat patiënten erg bang zijn om aan te komen en dus hun voedsel, non-food en gewicht strak regelen. Een zogenaamde lichaamsstoornis is typisch: zij die aan anorexia lijden, zien hun eigen lichaam niet langer realistisch. Zelfs degenen die gewicht hebben verloren, overschatten aanzienlijk hun lichaamsomtrek en voelen dat ze te dik zijn.

Als de ziekte al een tijdje bestaat, is het lichaam opmerkelijk dun. Voor het enorme gewichtsverlies wordt alles gedaan: minder gegeten, te veel sporten gedreven of laxeermiddelen ingenomen, vaak alles bij elkaar. Het draait allemaal om eten, gewicht en figuur.

Calorietabellen worden bestudeerd en bepaalde regels en rituelen voor voedselinname worden geïntroduceerd. In het begin houden patiënten vaak alleen van caloriearm voedsel en later hele maaltijden. In sommige gevallen wordt zelfs het drinken gestopt, volgens de informatie van het Federale Centrum voor Gezondheidseducatie (BZgA).

Genetische aanleg voor eetstoornissen
Er zijn enkele persoonlijkheidskenmerken en biografische aspecten die kunnen helpen om het risico op het ontwikkelen van eetstoornissen zoals anorexia nervosa te beoordelen. Een internationale onderzoeksgroep toonde bijvoorbeeld onlangs aan dat anorexia aangeboren kan zijn.

Bovendien hebben veel patiënten een zeer hoge vraag naar hun eigen prestaties. Vaak behoren ze tot de beste van de klas of zijn ze extreem ambitieus in hun studie of beroep. Ze vergelijken zichzelf voortdurend en twijfelen aan zichzelf, maar zelfs als het steeds moeilijker wordt naarmate de ziekte voortschrijdt, slagen ze erin om lange tijd goede resultaten te behalen..

BMI geeft limieten voor ondergewicht aan
Bij een anorexia bedraagt ​​het lichaamsgewicht van de persoon ten hoogste 85 procent van wat volgens de deskundige voor de juiste leeftijd en grootte als "normaal gewicht" wordt beschouwd. Dit wordt gedefinieerd door de Body Mass Index (BMI), die resulteert wanneer het lichaamsgewicht (in kilogram) wordt gedeeld door het kwadraat van de hoogte (m²). Voor volwassenen is de onderweging volgens de classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) minder dan 18,5 als de BMI lager is dan 18,5 en een onderwogenheid is daarom ernstig ondergewicht.

Artsen moeten kinderen van dichterbij bekijken
Bij kinderen en adolescenten zegt de BMI echter niet veel. Want met hen veranderen lichaamsbouw en compositie tijdens de groei. Soms groeien ze in de hoogte, dan weer meer in de breedte, bovendien worden de spier- en vetcomponenten anders verdeeld in de loop van ontwikkeling bij jongens en meisjes. Omdat een laag lichaamsgewicht op zich niet veel zegt, moeten artsen bij jongere patiënten groeicurves gebruiken om te controleren of anorexia aanwezig is.

Enorme fysieke en emotionele gevolgen
De organische en emotionele gevolgen van anorexia kunnen ernstig zijn. Hoe jonger de persoon in kwestie, hoe minder hij / zij weegt en hoe sneller het gewicht daalt, des te groter de impact. Vaak treden cardiovasculaire aandoeningen op, zoals lage bloeddruk en een daling van de lichaamstemperatuur. De betrokkenen bevriezen snel, de huid wordt broos en lijkt blauwachtig. Ook broze nagels, waterretentie en een fijne haardons op de rug, armen en gezicht (Lanugobehaarung) zijn typisch.

Door hormonale veranderingen is de menstruatie vaak afwezig. Potentiestoornissen kunnen voorkomen bij jongens en mannen. Het is nog steeds mogelijk groeistoornissen door de vermindering van spiermassa bij kinderen en adolescenten, osteoporose, maag- en darmklachten, broze tanden, constipatie en winderigheid.

De getroffenen vallen in een vicieuze cirkel
Anorexia-patiënten geloven dat het verkrijgen van gewicht door gewichtsverlies meer "perfect" is en meer liefde, aandacht en herkenning. Dit denken wordt onafhankelijk in de loop van de ziekte, de verslaving aan het mager worden wordt steeds intenser en de getroffenen vallen in een vicieuze cirkel: als de gewenste positieve reactie op afvallen blijft bestaan, wordt geprobeerd deze te behouden door verdere uithongering. Elke gram die terugkomt, leidt tot angst- en paniekaanvallen.

Getroffen mensen hebben psychotherapeutische hulp nodig
Deze vicieuze cirkel kan niet langer worden verbroken door eigen inspanningen: getroffenen hebben zo snel mogelijk psychotherapeutische hulp nodig. Hier moet geen tijd verloren gaan, want anorexia is een van de gevaarlijkste psychische aandoeningen. Bij 20 procent van de getroffenen komt het verlangen naar dun zijn dodelijk. De strijd tegen de ziekte duurt vaak vele jaren, hoe sneller de behandeling begint, hoe groter de kans op een gunstige prognose.

Vertrouwen opbouwen en niet bekritiseren
Als een anorexia wordt vermoed, adviseren BZgA-experts ouders en vrienden om voorzichtig en voorzichtig te zijn. Dus je moet kritiek op het eetgedrag en de figuur vermijden en geen zelfdiagnose maken, omdat zwaar gewichtsverlies ook organische oorzaken kan veroorzaken. hebben een hyperthyreoïdie, legt de BZgA uit. Dienovereenkomstig moeten ouders zo snel mogelijk een medische praktijk met hun kind bezoeken. Het is belangrijk om geen druk uit te oefenen, maar om vertrouwen op te bouwen, om het kind te observeren en in gesprek te blijven.

Familieleden of vrienden moeten proberen de getroffenen te motiveren om zelf professionele hulp te zoeken, adviseert de BZgA. Ouders kunnen bijvoorbeeld de keuze van de arts aan hun kinderen overlaten, en vanaf hun meerderjarigheid moeten ze zelf beslissen of ze alleen of in gezelschap naar het kantoor gaan. (NR)