Delen:
Niet overdraagbaar vanwege de e-mail van de echtgenoot
Karlsruhe (jur). Naar de mening van een onjuiste indeling in het rapport over de wachtlijst van Eurotransplant voor donororganen, moeten patiënten onmiddellijk juridische bescherming zoeken. Omdat als het gewenste orgaan wordt getransplanteerd in een ander transplantatiecentrum, het conflict met het eerste centrum is beëindigd, zoals het Federale Constitutionele Hof heeft beslist in een resolutie die is gepubliceerd op vrijdag 12 augustus 2016 (Ref.: 1 BvR 1705/15) , Alleen mogelijke schadevorderingen kunnen voor de civiele rechter worden opgehelderd.
De eerste zaak is pittig, maar moest worden besloten na de beslissing van Karlsruhe vanwege een gebrek aan wettelijke belangstelling.
Afbeelding: Kadmy - fotolia De eiser had een nieuwe nier nodig en wendde zich daarom tot een transplantatiecentrum in München. Omdat zij en haar man ook een levende donatie van een nier van de man in overweging namen, ging hij naar het consult met. Het paar was ontevreden over de gesprekken. In het bijzonder hadden ze niet geleerd waarom de artsen in München een levende donatie weigerden. Bloedmonsters genomen ter verduidelijking werden niet eens onderzocht.
De man ontsloeg zijn woede met een e-mail aan de chirurgische directeur niertransplantatie. De e-mail werd afgesloten met de zin: "Ik neem aan dat ik me niet hoef te wenden met het antwoord op mijn vragen aan het management van de kliniek of de Kassenärztliche Unie of iets dergelijks."
In een antwoord verwierp de arts de 'flagrante dreiging'. Een vertrouwde behandeling van de vrouw was blijkbaar niet mogelijk. Om deze reden zal hij aan Eurotransplant rapporteren als "niet-transplanteerbaar".
De nierziekte vrouw voelde zich daardoor ten onrechte gestraft voor het gedrag van haar echtgenoot. Ze probeerde maandenlang op te klaren bij het centrum in München en uiteindelijk naar de rechtbank te verhuizen. In haar klacht beweert zij dat haar classificatie als "niet-transplanteerbaar" onwettig was.
Ze ging ook naar een ander transplantatiecentrum. Daar werd ze onmiddellijk geadresseerd aan het München-klassement. Na opheldering schreef het tweede centrum de vrouw in bij Eurotransplant en kreeg ze een donornier.
Dit gebeurde vóór het proces bij de administratieve rechtbank van München. De rechtbank heeft het beroep derhalve niet-ontvankelijk verklaard. Er is een gebrek aan wettelijke bescherming en vastberadenheid, omdat de vrouw nu een donornier heeft gekregen. De Beierse administratieve rechtbank (VGH) in München heeft dit bevestigd.
Dit werd gevolgd door het Federale Constitutionele Hof. Het accepteerde de klacht van de vrouw niet voor een beslissing. Een "waardig belang" is niet langer beschikbaar.
De rechtvaardiging van de rechters in Karlsruhe was dat burgers alleen rechtsbescherming konden eisen als een inmenging in hun rechten werd voortgezet of voortgezet, of als er een risico van herhaling bestond. Omdat de vrouw sindsdien een nieuwe nier heeft gekregen, scheidden deze redenen.
In andere gevallen zouden rechtbanken uitzonderlijk rechtsbescherming kunnen verlenen als de procedure gewoonlijk slechts zo kort duurt, dat in de tussentijd geen juridische bescherming kan worden verkregen. Maar dat geldt hier ook niet. De vrouw had maandenlang gezocht naar opheldering bij het centrum in München en diende vervolgens alleen een rechtszaak in en niet een verzoek om een dringende beslissing.
Het maakt niet uit dat het nog steeds een kwestie van discussie is of de administratieve rechtbanken of de civiele rechtbanken verantwoordelijk zijn voor geschillen met patiënten met transplantatiecentra. Tenminste in dringende procedures worden de rechters dan ook snel geacht te beslissen.
Voor zover de vrouw schadevergoeding wilde eisen van het centrum van München, kon ze dat rechtstreeks met een civiele actie doen. Indien nodig moet ook worden overwogen of de indeling als "niet-transplanteerbaar" gerechtvaardigd was. Een beslissing hierover is niet vereist, staat er in het nu gepubliceerde schriftelijke besluit van 6 juli 2016. mwo