Olijfolie in de test Moet goede olie altijd duur zijn?
Olijfolie van de supermarkt en de discounter: niet elk duur product overtuigt
Olijfolie is een van de meest populaire eetbare oliën van de Duitsers. De selectie is vaak niet eenvoudig: in supermarkten en discounters zijn talloze variëteiten te vinden. De prijzen variëren enorm. Is het de moeite waard om meer geld uit te geven voor een goede kwaliteit? Hier kan een recent onderzoek naar de Stiftung Warentest helpen. De experts ontdekten dat niet elk duur product overtuigt.
Een van de beste eetbare oliën
Olijfolie is een van de beste eetbare oliën voor de keuken. Het is vooral populair bij mensen die geneigd zijn om het mediterrane dieet te volgen. Er zijn veel variëteiten op de markt. Consumenten verwachten olijfolie boven alle kwaliteit en gegarandeerde herkomst. Helaas scoort deze olie hoog in de top 10 van voedselzwendel. Een recent onderzoek door Stiftung Warentest kan helpen om goede en slechte goederen te onderscheiden.
Stiftung Warentest heeft 27 "extra vierge" olijfolie onderzocht. Ze ontdekten dat goede oliën hun prijs hebben, maar overtuigen niet elk duur product. (Afbeelding: luigi giordano / fotolia.com)27 olijfolie in de test
Bijna alle olijfoliën in de Duitse handel worden "extra virgin" of "extra virgin" genoemd, zoals de Italianen zeggen. Dus beloven ze de hoogste kwaliteit - ongeacht of ze vijf of 36 euro per liter kosten. Is het de moeite waard om meer geld uit te geven?
Stiftung Warentest heeft 27 "extra vierge" olijfoliën onderzocht, waaronder merken als Bertolli, Sasso of Gaea en private labels van Aldi, Lidl, Edeka, dm, Rossmann en Rewe. Een van de geteste producten was biologische olijfolie.
De testers ontdekten: sensorische zeer goede oliën hebben hun prijs. Maar niet elke dure olie kon overtuigen. En: twee oliën mogen niet als "extra vierge" zijn verkocht en zijn daarom ontoereikend.
Twee oliën zijn niet geweldig
Hoewel de wettelijke voorschriften voor olijfolie sinds enkele jaren gestaag zijn uitgebreid en op EU-niveau zijn geharmoniseerd, zijn deze producten nog steeds vaak onderworpen aan een groot aantal misleidende etiketten..
"In EU-verordening 61/2011 waren de kwaliteitsklassen voor olijfolie gereguleerd: voor de consument zijn de" Native Olive Oil "en de" Extra Virgin Olive Oil Extra "waarschijnlijk de belangrijkste," legt TÜV Süd uit op zijn website.
"Extra vierge olijfolie - ook wel extra vergine genoemd - moet rechtstreeks uit de olijven worden verkregen met alleen mechanische methoden. Hitte boven 40 graden Celsius is niet toegestaan ", zeggen de experts.
En: "Dit cijfer zou slechts een zeer lage zuurgraad (minder dan 0,8%) en geen sensorische fouten moeten hebben. Het wordt ook aangeduid als Categorie 1 olijfolie. Daarentegen kan extra vierge olijfolie iets meer zuur bevatten (tot 2%). "
Twee Griekse oliën in de huidige test voldoen niet aan deze vereiste, ze hebben sensorische fouten ontdekt. Men proeft oud en gierig volgens de testers, de andere ranzige en olijven die vorstschade hebben geleden.
Het vonnis is daarom ontoereikend. Ze mogen alleen als "native" worden verkocht, maar niet als "extra virgin".
Drie smaak hoogtepunten
De smaakvolle variëteit aan olijfolie is geweldig. Expressieve producten ruiken en smaken intens fruitig, maar ook bitter en pittig. Ze zijn bijzonder gebalanceerd - dus een smaakbelevenis.
Intense en veelzijdige tonen van bloemen, vers gemaaid gras, fruit of amandelen typeren ze.
Drie oliën in de test zijn smaakhoogtepunten en scoren heel goed in de sensorische test. Ze komen uit Spanje of Italië, kosten 24 tot 36 euro per liter en zijn daarmee een van de duurste producten in de test.
Vanwege slechte labels krijgen ze echter minpunten. De goedkoopste van de vier goede is niet meer beschikbaar: Aldi Süd had hem in de zomer aangeboden als een promotieartikel voor tien euro per liter.
Voor frituren en bakken zijn ook mengsels
De huidige test bevestigt wat de testers van Stiftung Warentest vorig jaar hebben ontdekt:
Goedkope olijfolie voor minder dan tien euro per liter zijn vaak mengsels van olijfolie van verschillende oorsprong - gemiddeld massagoed, dat in het beste geval naar tevredenheid presteert.
Voor het braden van vlees of groenten en pizza, maar ze zijn genoeg. Want bij verhitting gaan de vluchtige aromacomponenten hoe dan ook verloren in de olie.
Minder vervuild met vervuilende stoffen
Volgens de testers is het prettig dat de olijfolie in de huidige test deels zintuiglijk beter is en ook minder vervuild dan in de tests van de afgelopen twee jaar. Geen enkele olijfolie was goed in 2017, slechts één in 2016.
In beide voorgaande tests waren er rijen slechte beoordelingen. Deze keer presteert geen van de producten slecht vanwege vervuilende stoffen. Geen weekmakers werden gedetecteerd.
Geen olijfolie was significant vervuild met pesticiden, oplosmiddelen of polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's).
Minerale oliën blijven een probleem
Het enige probleem blijft minerale oliën. Alle producten in de huidige test bevatten verzadigde minerale koolwaterstoffen, MOSH.
Volgens deskundigen kunnen deze zich ophopen in lymfeklieren, lever, milt en vetweefsel en beschadigde organen - in dierproeven hebben wetenschappers schade aan de lever en lymfeklieren ontdekt.
Zes olijfoliën zijn er duidelijk mee belast en sluiten daarom de vervuilende stoffen alleen af op het testpunt. Meer dan elk derde product bevat de meer essentiële aromatische minerale koolwaterstoffen, MOAH genaamd, maar niet in hoge concentraties.
MOAH worden als bijzonder gevaarlijk beschouwd: deze groep bevat stoffen die in de minste hoeveelheden kanker kunnen veroorzaken.
Volgens het Duitse Federale Instituut voor Risicobeoordeling (BfR) "zou er geen aantoonbare overgang van MOAH naar voedsel moeten zijn."
Er zijn echter geen beperkingen op Europees of nationaal niveau voor deze verontreinigingen.
Negen van de 27 producten in de test halen nog steeds goede verontreinigende stoffen, de ene is zelfs bijna vrij van verontreinigende stoffen. De exacte resultaten kunnen tegen betaling worden gedownload van de Stiftung Warentest-website. (Ad)