Pseudoallergieën jeuk door additieven

Pseudoallergieën: dieet kan jeuk veroorzaken

2014/02/27

Veel van de voedingsmiddelen die we vandaag consumeren, komen uit blik, verpakking of tas. Bevroren pizza, zakensoep en Co. zijn inderdaad handig, maar lang niet alle mensen tolereren de smaakversterkers die daarin zijn opgenomen. Via hen en ook door middel van kleurstoffen en conserveermiddelen kunnen pseudo-allergieën worden geactiveerd met jeuk.

Symptomen zoals bij echte allergie
Jeukende huid, loopneus en gezwollen keel: alles wijst op een veel voorkomende allergie. Maar vaak vinden artsen geen bewijs van een allergische reactie. Als dat zo is, kan er een zogenaamde pseudo-allergie achter de klachten zitten. De symptomen komen overeen met die van een echte allergie, maar de symptomen hebben een heel andere oorzaak. Ze kunnen voornamelijk worden veroorzaakt door kleurstoffen en conserveermiddelen in voedsel. Het zoeken naar de exacte trigger is vaak lastig voor de getroffenen.

Pseudoallergieën zijn veel zeldzamer
De term pseudoallergie zou kunnen suggereren dat de patiënt zich alleen allergische symptomen voorstelt. Maar dat is niet het geval. Zoals Richard Raedsch van de beroepsvereniging van Duitse internisten (BDI) zei in Wiesbaden, lijden patiënten vaak enorm. Hoewel de symptomen in beide gevallen vergelijkbaar zijn, is het immuunsysteem, in tegenstelling tot echte allergieën, niet betrokken bij pseudoallergieën. Pseudoallergieën komen in de praktijk veel minder vaak voor dan echte allergieën. Studies gaan ervan uit dat er hoogstens één op de honderd mensen last van heeft. „Daarom, als een patiënt met de typische symptomen in de praktijk komt, zal de arts eerst een allergietest doen. Voor de meesten van hen is de trigger voor de symptomen gevonden“, Jörg Kleine-Tebbe van de Duitse Vereniging voor Allergologie en Klinische Immunologie. „Alleen als de allergietest zonder bevindingen blijft, denkt een arts na over wat er nog meer achter kan zitten.“ Een mogelijkheid is de pseudo-allergie.

Patiënten verwachten langdurige diagnose
Het vermoeden van een pseudo-allergie is echter moeilijk te verifiëren. Raedsch, die als hoofdarts in het St. Josephs-ziekenhuis in Wiesbaden werkt, zei: „Er zijn geen bloed- of huidtesten om een ​​pseudo-allergie te bevestigen.“ Patiënten en artsen moeten in plaats daarvan voorbereid zijn op een langdurige diagnose. „Allereerst liet ik een patiënt me precies vertellen wat hij heeft ingenomen. Dan kan men proberen aan te geven met welke additieven een patiënt onbehaaglijk reageert“, dus Raedsch. Daarna moeten patiënten vaak een zogenaamd eliminatiedieet maken. „Dat betekent dat je alle ingrediënten die een paar weken pseudoallergie kunnen veroorzaken volledig moet vermijden“, zei Christine Behr-Völtzer, hoogleraar Nutrition Science and Dietetics aan de Universiteit van Hamburg. Op dit moment worden veel fruit, kant-en-klaarmaaltijden en snoep uit het menu verwijderd. De voedingsdeskundige zei dat je op de goede weg bent als de symptomen van een dergelijk dieet verbeteren. „De volgende stap is om uit te vinden tegen welk additief precies één patiënt met symptomen reageert.“ Ofwel voedingsmiddelen met bepaalde additieven worden stap voor stap opnieuw geïntroduceerd, volgens een exact dieetplan, of patiënten nemen individuele tabletsupplementen in het kantoor van de dokter of zelfs in een kliniek..

Het aantal mogelijke triggers is enorm
Het aantal mogelijke triggers voor een pseudoallergie is echter enorm. „Het gaat bijvoorbeeld om conserveermiddelen zoals sorbinezuur, benzoëzuur of zwaveldioxide“, dus Raedsch. „Ook smaakstoffen in limonade, noedelvullingen of kant-en-klaarmaaltijden behoren tot de triggers. Er zijn ook kunstmatige kleurstoffen.“ Hoewel veel van hen zijn gelabeld met hun E-nummer, zijn sommige van de aroma's ook te vinden in natuurlijke voedingsmiddelen zoals fruit. Raedesch benadrukte dat de vele mogelijke triggers de diagnose zo gecompliceerd maken. En Behr-Völtzer zei: „Het doel is in elk geval om de triggers zo nauw mogelijk te verkleinen.“ Na verduidelijking van wat precies de problemen veroorzaakt, kan de betrokkene met behulp van een dieetadvies leren welk voedsel hij veilig mag eten, ondanks zijn pseudo-allergie. „Uiteindelijk gaat het erom dat een patiënt weer normaal kan eten“, dus de voedingsdeskundige.

Voeding met een zeer hoge kwaliteitsstandaard
Desondanks waarschuwen de experts voor overdreven voorzichtigheid in verband met kunstmatige additieven in voedsel. „Er zijn maar weinig patiënten die moderne voedingssupplementen niet kunnen verdragen“, zo weinig tebbe. „Ons dieet heeft een zeer hoge kwaliteitsstandaard. Desondanks maken steeds meer mensen zich zorgen over schade door moderne voeding.“ Tegenwoordig zijn velen gewoon te voorzichtig en ruiken ze al een onverenigbaarheid achter elke malaise. Behr-Völtzer benadrukte dat sommige additieven ook een groot voordeel hebben: „Vandaag leven we op zo'n manier dat we ons voedsel zelden helemaal vers produceren. Zonder conserveermiddelen zou langdurige opslag na consumptie snel tot ernstige ziekten leiden.“ Dus degenen die geen allergie of intolerantie voor dergelijke ingrediënten hebben, moeten zich geen zorgen maken over hun gezondheid.

Trucs en bedrog bij het aangeven van levensmiddelenadditieven
De gangbare praktijk van de levensmiddelenindustrie om additieven aan te duiden, maakt het niet alleen gemakkelijker voor de betrokkenen, omdat veel fabrikanten hun producten aanprijzen met hints als „Vrij van conserveermiddelen“, hoewel deze vaak alleen worden ingewisseld voor andere ingrediënten. Voorstanders van consumenten waarschuwen dat consumenten ermee worden misleid. Bijvoorbeeld met de hint „Zonder smaakversterkers“, die niet echt levert wat hij belooft. Net als Martin Rücker van de consumentenorganisatie Foodwatch vorig jaar naar het persbureau „dpa legde uit dat producten soms gistextract bevatten in plaats van smaakversterkers. „Dit is geen smaakversterker voor de levensmiddelenwetgeving, maar het heeft een smaakversterkend effect.“ „Vrij van conserveermiddelen“ is ook een van de aanwijzingen die de consument gemakkelijk kunnen misleiden. Zo wordt azijnzuur al duizenden jaren gebruikt om voedsel te bewaren, maar volgens de wet hoeft het niet als conserveermiddel te worden geëtiketteerd, zei Silke Schwartau van het Hamburg Consumer Centre vorig jaar. Daarom is het opgenomen in veel producten die de opdruk hebben „Vrij van conserveermiddelen“ bedriegen. (Sb)