Psychologie - Zijn CSI-kijkers de nettere criminelen?

Ongebruikelijke studie onderzoekt het CSI-effect

Misdaadseries, zoals CSI, zijn de afgelopen twintig jaar erg populair geworden. Ze hebben de bevolking inzicht gegeven in het forensisch bewijs. Tot dusverre is echter nooit onderzocht, kunnen de voordelen van potentiële criminelen putten uit de kennis die de shows over politiewerk onthullen. In het ergste geval wordt gevreesd dat criminelen van de shows zullen leren om een ​​misdaad beter te verbergen. Onderzoekers van de Johannes Gutenberg Universiteit in Mainz hebben dit onderwerp in een recent onderzoek nader onderzocht.

Het team van psychologen aan de Johannes Gutenberg Universiteit in Mainz onder leiding van professor Heiko Hecht geeft nu het volgende: in een experimenteel onderzoek konden de Duitse onderzoekers geen verbinding leggen tussen de kennis die kijkers kunnen trekken uit populaire forensische reeksen en de vaardigheid om een ​​overtreding te verbergen. De studie, gepubliceerd in de International Journal of Law, Crime and Justice. is de eerste die deze vraag behandelt.

Er circuleren geruchten over het CSI-effect in de media gedurende 20 jaar, vooral in de VS. Een Duits psychologieteam legt uit in een recent onderzoek naar dit fenomeen. (Afbeelding: SZ-Designs / fotolia.com)

Het CSI-effect

De reden voor deze studie was het zogenaamde "CSI-effect". Het effect wordt in de Amerikaanse jurisprudentie uitgesproken wanneer wordt verwezen naar de effecten van criminologische televisiereeksen op het gedrag van zowel juryleden als criminelen. In feite waren er juryleden in de VS die door openbare aanklagers werden afgewezen omdat ze bekend stonden als fans van populaire thriller-series. De juryleden zouden hun gedrag uit de serie imiteren. Veel mensen vermoedden ook dat de serie van invloed was op het gedrag van politieagenten, rechters en criminelen.

"Al vele jaren wordt gesuggereerd dat er in dit verband bepaalde verbanden zijn, ook al waren hiervoor geen geschikte studies beschikbaar", Dr. Andreas Baranowski in een persbericht. Hij en zijn collega's hebben nu vier afzonderlijke onderzoeken uitgevoerd om de bodem van deze mythe te doorgronden.

De vier stappen van het onderzoek

In een eerste stap onderzochten de psychologen de statistieken uit de databanken van het Federale bureau voor strafpraktijken (BKA). Ze vergeleken de misdaadcijfers in de jaren vóór de start van de CSI-serie met die van de volgende jaren. Vervolgens vroegen ze 24 veroordeelde criminelen in gevangenissen of series zoals CSI naar hun mening kunnen helpen ontsnappen aan wetshandhaving. Vervolgens bestudeerden de onderzoekers in een complex experimenteel scenario of kijkers van misdaadseries eigenlijk beter toegerust zouden zijn om de sporen van een ingesloten misdaad te verbergen. In een vierde test werden misdaden opnieuw gemaakt met behulp van een poppenhuis.

Geen CSI-effect voor criminelen

Over het algemeen vonden de onderzoekers geen verband tussen het kijken naar forensische reeksen en het vermogen om detectie na een misdrijf met succes te voorkomen. De mannelijke proefpersonen presteerden in het vierde deel van het experiment echter beter dan de vrouwelijke. Zelfs de jongere deelnemers waren betere experimentele criminelen dan de oudere proefpersonen. Bovendien scoorden hogeropgeleide studiedeelnemers beter dan minder goed opgeleide proefpersonen. Bovendien leken mannelijke proefpersonen in technische beroepen bepaalde voordelen te hebben bij het verbergen van misdaden.

Dit suggereert dat de perfecte crimineel een jonge man zou zijn met een goede opleiding en een technische baan.

Het CSI-effect is een oude schoen

Baranowski wees erop dat in het verleden kritische stemmen tegen thriller-series, zoals Sherlock Holmes, Quincy en Law & Order naar voren kwamen. "We kunnen nu enkele van de mythen verdrijven die al twintig jaar in de media en andere publicaties circuleren, omdat we met relatieve zekerheid kunnen zeggen dat mensen die CSI zien, hun sporen niet beter kunnen verbergen dan andere," legt Baranowski uit. (Fp)