Psychotherapie voor de behandeling van tinnitus

Psychotherapie kan helpen bij de behandeling van tinnitus. In Duitsland heeft ongeveer 10 tot 20 procent last van oorgeluiden.

(23.09.2010) In Duitsland heeft ongeveer 10 tot 20 procent van de bevolking permanent last van tinnitus aurium (lat. „het gerinkel van de oren“) of kortweg tinnitus. Veertig procent heeft minstens een keer in hun leven zo'n oorruis ervaren, waarbij ongeveer een derde van de ouderen last heeft van constante tinnitus. Een standaardtherapie die succes belooft, dat is er nog niet. Geïndividualiseerde behandelingen zijn in het verleden echter al succesvol geweest en hebben veel patiënten geholpen.

De Beroepsvereniging van Duitse Neurologen (BVDN) heeft tot dusver aangegeven dat met tinnitus omscholing, een soort van gewenning en aanpassing therapie laatste tijd een positieve behandeling resultaten zijn bereikt en dat onder bepaalde omstandigheden moeten worden genomen met psychotherapie tegen de zenuw in beslag tinnitus. Therapeut en patiënt proberen de oorzaak van de ziekte te vinden en werken samen om methoden te ontwikkelen om de ruis te minimaliseren. Dus, psychotherapie kan heel nuttig zijn bij chronische tinnituspatiënten. Begeleidende relaxatiemethoden worden ook in deze context als nuttig beschouwd. Omdat stress de meest voorkomende trigger van tinnitus is. Vooral als chronische tinnitus optreedt, samen met andere psychische aandoeningen zoals depressie, psychotherapie is een goede behandeling optie, volgens de BVDN voorzitter Frank Bergmann. Want in deze gevallen kunnen worden behandeld met de psychotherapeutische aanpak niet alleen de tinnitus, maar het hele klinische beeld.

Tinnitus veroorzaakt door plotseling lawaai, ook wel acuut gehoorverlies genoemd, vereist een andere behandeling. Hier zijn circulatiebevorderende medicijnen de eerste keuze, om te voorkomen dat het enkele voorkomen een chronische tinnitus wordt. Hoe langer de tinnitus duurt, hoe groter de kans dat deze permanent zal blijven bestaan. Terwijl in de meeste gevallen de door de patiënt waargenomen geluiden geen externe bron hebben die voor anderen waarneembaar is, is er ook objectieve tinnitus. Deze relatief zeldzame vorm van tinnitus is gebaseerd op een extern waarneembare of op zijn minst meetbare lichaamseigen geluidsbron. Objectieve tinnitus kan bijvoorbeeld worden gekoppeld aan de pulsfrequentie, die door de experts wordt aangeduid als puls-synchrone oorruis. “Het geluid is echt. Vaak kan de arts het ook horen wanneer hij zijn stethoscoop op de nek of achter het oor legt”, legt professor dr. med. Erich Hofmann, directeur van de afdeling Diagnostiek en Interventionele Neuroradiologie in het Fulda-ziekenhuis. Dit is een vermeerderd geluid van de bloedvaten, vervolgt de expert.

Hier zijn meestal chirurgische ingrepen nodig, maar ze beloven ook een relatief groot succes in de behandeling. Patiënten met verkalking van slagaders (arteriosclerose) die leiden tot vernauwing in de halsslagader kunnen bijvoorbeeld worden geholpen met een stent. Als bij de betrokkenen een verband tussen de halsslagader en de aangrenzende ader de oorzaak is van objectieve tinnitus, kunnen artsen “gebruik een katheter (...) om de aangetaste bloedvaten zodanig te lijmen dat de kortsluiting tussen slagader en ader wordt verwijderd”, legt prof. Hofmann uit. Bepaalde tumoren die oorgeluiden veroorzaken, kunnen volgens de expert relatief goed worden behandeld. Maar er zijn ook gevallen van objectieve tinnitus waarvoor geen behandeling bekend is. Dit is bijvoorbeeld vaker het geval wanneer de halsslagader bij patiënten vanaf de geboorte door het middenoor passeert en dit zorgt voor objectieve tinnitus. De oorzaken van pols-synchrone oorgeluiden en de diagnose en therapie met behulp van beeldvormende technieken zullen centraal staan ​​in de jaarlijkse conferentie van de Duitse Vereniging voor Neuroradiologie (DGNR) “neuroRad 2010” in Keulen.

Bij de deskundigen wordt de classificatie van tinnitus als een afzonderlijke ziekte als problematisch beschouwd. Omdat de oorgeluiden meestal een symptoom zijn van een andere ziekte. Daarom is het onwaarschijnlijk dat de patiënt zal worden geholpen als de therapie alleen op tinnitusreparatie is gericht, maar niet op de oorzaak. Het is dus nauwelijks verrassend dat geen van de talrijke behandelingsmethoden tot nu toe kon zegevieren als wetenschappelijk verantwoord en veelbelovend. Omdat het, afhankelijk van de oorzaak van tinnitus, een dienovereenkomstig andere behandeling vereist. De psychotherapeutische benadering biedt echter een goed alternatief in dit opzicht, omdat de kans op het vinden van de oorzaak van tinnitus relatief groot is. (Fp)