Delen:
Puzzel over de glimlach van Mona Lisa De gezichtsuitdrukkingen moeten uniek zijn
De "Mona Lisa" van Leonardo da Vinci is misschien wel het meest beroemde schilderij ter wereld. Het is meer dan 500 jaar geleden gemaakt. En bijna even lang als de discussie over wat de glimlach van de vrouw op het olieverfschilderij moet betekenen: is ze verdrietig of blij? Duitse onderzoekers denken dat hun gezichtsuitdrukkingen duidelijker zijn dan verwacht.
Waarschijnlijk het meest beroemde schilderij ter wereld
Het olieverfschilderij "Mona Lisa" van Leonardo da Vinci is waarschijnlijk het beroemdste beeld ter wereld. Geen enkel ander meesterwerk heeft zoveel mythes als de schoonheid van de Italiaanse schilder. Over de glimlach van de vrouw wordt veel gesproken: is het een uiting van verdriet of opgewektheid? Onderzoekers uit Duitsland melden nu dat de gelaatsuitdrukking van de geschilderde vrouw helderder is dan gedacht.
Geen enkel ander meesterwerk heeft zoveel mythes als de Mona Lisa. Is haar glimlach een uitdrukking van geluk of verdriet? Duitse onderzoekers denken dat gezichtsuitdrukkingen duidelijker zijn dan verwacht. (Afbeelding: Indigo / fotolia.com) Dubbelzinnige gelaatsuitdrukking
De zogenaamd dubbelzinnige gelaatsuitdrukking van de Mona Lisa is al lange tijd beschouwd als een belangrijke reden voor de enorme aantrekkingskracht van het schilderij van de Italiaanse kunstenaar. Is het schilderij gelukkig of verdrietig??
Wetenschappers van het Universitair Ziekenhuis Freiburg, het Instituut voor Psychologie aan de Universiteit van Freiburg en Freiburg Institute for Frontier Gebieden van Psychologie en Geestelijke Gezondheid (ISPP) zijn nu gevonden in een studie die onderwerpen zien de Mona Lisa in bijna 100 procent van de gevallen, maar vreugdevolle.
Volgens een mededeling van het academisch ziekenhuis kwamen ze er ook achter dat de emotionele beoordeling van de beelden afhangt van welke andere beeldvarianten tot nu toe zijn getoond.
Mona Lisa wordt bijna altijd als gelukkig ervaren
om de resultaten te krijgen, presenteerden de onderzoekers de proefpersonen de originele schilderijen en acht-screen versies op waarbij de hoeken van de mond naar de Mona Lisa naar beneden of naar boven zijn verplaatst en daarmee creëerde een triester of meer vrolijk gelaat.
"Het was een grote verrassing voor ons dat de originele Mona Lisa bijna altijd als opgewekt wordt ervaren. Dit is in tegenspraak met de geaccepteerde mening van de kunstgeschiedenis, "zei PD Dr. med. Jürgen Korn Meier, hoofd van de onderzoeksgroep perceptie en cognitie in Freiburg IGPP en wetenschappers op de afdeling Oogheelkunde van het Universitair Ziekenhuis Freiburg.
De studieresultaten zijn onlangs gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift "Scientific Reports".
Gelukkige gezichten worden sneller herkend
De wetenschappers produceerden aanvankelijk acht Mona Lisa-varianten voor de studie, die alleen verschilden in een geleidelijke verandering in de kromming van de mond..
Vervolgens werden de twaalf proefpersonen gepresenteerd met het origineel en vier foto's elk met een treuriger en gelukkiger uitdrukking in willekeurige volgorde. Met één druk op de knop gaven de proefpersonen voor elke afbeelding aan of ze het als blij of verdrietig beschouwden, en vervolgens hoe zeker ze waren in hun reactie..
In de som van de antwoorden resulteerde een procentuele waarde op een schaal van triest tot blij en een waarde voor de veiligheid van hun beslissing.
Zoals vermeld in de mededeling, werd bijna 100% van de tijd dat de originele en alle positieve varianten als opgewekt werden gezien. De proefpersonen herkende gelukkige gezichtsuitdrukkingen sneller dan trieste. "Het lijkt erop dat we een filter hebben voor positieve gezichtsuitdrukkingen in onze hersenen," Dr. Korn Meier.
Perception past zich aan de omgeving aan
In een ander experiment behielden de onderzoekers de variant met de kleinste mondkromming als de meest trieste variant.
Als ze dan de Mona Lisa origineel gepresenteerd als een vrolijke variant en zeven tussenliggende varianten - waarvan drie van hen reeds in het eerste experiment getoond - merkten zij met verbazing dat de proefpersonen nu dat het varianten die aangetoond waren in het eerste experiment, de neiging gezien als sadder.
"De gegevens laten zien dat onze perceptie van een verdrietig of gelukkig gezicht niet absoluut is, maar het past zich met verbazingwekkende snelheid aan het milieu aan," Dr. Korn Meier.
Hersenen moeten een beeld van de wereld construeren
Volgens de informatie maakt het onderzoek deel uit van een groter project van Dr. Ing. Kornmeier en prof. Tebartz van Elst bij het Universitair Medisch Centrum Freiburg, waar perceptuele processen worden onderzocht.
"Met onze zintuigen kunnen we slechts een zeer beperkt deel van de informatie uit onze omgeving vastleggen, bijvoorbeeld omdat een object gedeeltelijk onzichtbaar of slecht verlicht is", Dr. Korn Meier.
"Het brein moet dan uit de onvolledige en vaak dubbelzinnige informatie een beeld construeren van de wereld die het dichtst bij de realiteit komt".
De onderzoekers van Freiburg onderzoeken hoe deze gezonde bouwprocessen werken en of ze zijn veranderd bij mensen met psychische aandoeningen, zoals waanideeën. (Ad)