Ärztekammer Geen enkele Duitse taalvaardigheid van artsen

Minder en minder artsen met voldoende taalvaardigheid op klinieken

01/02/2013

Een verblijf in het ziekenhuis gaat meestal gepaard met veel ongemakken, omdat geen enkele patiënt zelfs communicatieproblemen met het professionele personeel wenst. Maar juist dit is gebeurd, volgens de Berlijnse Medical Association steeds vaker, want terwijl de Duitse artsen zou hebben om de rapporten te schrijven, buitenlandse collega's zou over de patiënt werk te nemen - vaak, maar zonder echt te kunnen spreken Duits.

Patiënten en hoofdartsen hebben kritiek op de medische vereniging van Berlijn
Dus misverstanden en problemen zijn natuurlijk onvermijdelijk: Volgens Günther Jonitz, de voorzitter van de Berlijnse Medical Association, zou steeds meer klachten van patiënten ondergaan die klagen over de communicatie problemen met hun arts. Het zou bijvoorbeeld gebeuren dat de getroffenen „[...] heeft geen arts gevonden die Duits spreekt tijdens hun verblijf van een week in het ziekenhuis“, zo Jonitz. Kritiek zou in toenemende mate komen van chef-artsen, die het gebrek aan uitwisseling met collega's zouden betreuren. Omdat hier volgens Jonitz kan worden aangenomen dat slechts ongeveer een derde van de medische beroepsgroep Duits zonder probleem kan spreken.

Meer en meer Duitse artsen gaan naar het buitenland
De situatie is echter niet nieuw, omdat ongunstige arbeidsomstandigheden in de gezondheidssector niet langer geheim zijn en naar de mening van Jonitz ook de oorzaak zijn van het tekort aan Duitstalige artsen. Omdat met name in ziekenhuizen de werkdruk en het stressniveau meestal extreem hoog zijn, terwijl de financiële vergoeding vaak relatief laag is en het imago van de arts in dit land niet altijd en overal het beste is. Daarom zouden volgens Günther Jonitz meer en meer artsen die in Duitsland zijn opgeleid naar het buitenland gaan: „Wie kan, gaat weg, gaat naar andere landen en werkt waar hij wordt beschouwd als een arts of een verpleegster.“

Buitenlandse artsen nemen de zorg over
Maar voor een voldoende aanbod moeten de ontbrekende artsen in dit land natuurlijk worden vervangen. Volgens de voorzitter van de medische vereniging van Berlijn zouden de vacante posities meestal gevuld zijn met buitenlandse artsen - die op hun beurt zouden komen uit landen waar er nog grotere problemen waren met het gezondheidssysteem. Deze zouden hier nauwelijks een adempauze hebben, in plaats daarvan gaat het direct naar het werk: „Velen beginnen met een 70-urige werkweek, er is geen tijd voor een taalcursus.“

In aanvulling op het taalprobleem, maar Günther Jonitz ziet een ander probleem dat door het gebruik van buitenlandse studenten geneeskunde kunnen optreden: Omdat met de Arabische artsen die uit zeer rijke landen kwamen, is er een risico dat als gevolg van lagere moreel van de werknemers, het werk is niet ernstig in de lokale ziekenhuizen genoeg zou kunnen worden genomen - uiteraard met de verwijzing dat dit niet gegeneraliseerde term is.

Patiënten protesteren
Voor de patiënten lijkt de situatie op zijn minst vrij ernstig te zijn: volgens Jonitz protesteren steeds meer mensen openlijk en stoppen ze hun lopende behandeling vanwege communicatieproblemen. Er werd bijvoorbeeld geklaagd over een revalidatiekliniek, waarin er maar één arts was voor de behandelingen, maar deze konden nauwelijks Duits spreken. Het gebrek aan talenkennis zou Jonitz te verhogen tot het falen van de behandeling - vandaar de vorderingen: Ten eerste moet het beleid ervoor zorgen dat de arbeidsomstandigheden voor artsen in Duitsland zou worden verbeterd. En ten tweede moeten er duidelijke randvoorwaarden zijn voor buitenlandse geschoolde werknemers: „Artsen die bij ons komen, moeten een verplichte, betaalde taalcursus van zes maanden volgen, zoals gebruikelijk in Zweden. Laten we nog langer wachten, er zijn doden door verkeerde vertalingen ... “ (Sb)

Lees ook:
Ontbreken van Duitse taalvaardigheid van artsen in klinieken