Pijnstilling ondanks spinale kanaalstenose

Pijnstilling en bewegingsvrijheid ondanks spinale stenose

2014/04/15

Voor velen begint het leven met 60+: de kinderen zijn lange tijd het huis uit geweest en het dagelijkse werk behoort ook tot het verleden. Tijd om van het leven te genieten. Maar met het ouder worden, komen de gezondheidsproblemen - vooral rugklachten. Verkeerd laden en een slechte houding hebben de ouderdomsslijtage door de jaren heen gedreven. Het resultaat: elke beweging wordt alleen geassocieerd met veel pijn. In veel gevallen maken specialisten een vernauwing van het wervelkanaal verantwoordelijk. Als deze zogenaamde spinale kanaalstenose pijn vertoont die al naar de benen straalt, zijn fysiotherapie, warmtebehandeling, etc. vaak niet langer nuttig. In dergelijke gevallen brengt flexibele wervelkolomstabilisatie, een nieuwe bewegingbehoudende chirurgische procedure, ons terug naar een leven zonder pijn.

„De klachten van spinale kanaalstenose ontwikkelen zich vaak in de loop van de jaren“, legt Dr. uit Bernd Illerhaus, ruggenmergchirurg en specialist in neurochirurgie van het orthopedisch-neurochirurgisch centrum in Datteln en Recklinghausen. „Die tot uiting in de benen aan de start in lichte verdoving, na verloop van tijd vaak leidt tot voortdurende rugpijn met mogelijke blootstelling aan straling in benen en billen.“ Specialisten in eerste instantie beginnen met een conservatieve behandeling met behulp van gerichte oefentherapie, warmtebehandelingen, elektrotherapie en andere fysische behandelingen en acupunctuur en neurostimulatie. Deze maatregelen brengen geen verbetering, gevolgd door een pijntherapie, vaak door toediening van anti-inflammatoire geneesmiddelen en cortisonhaltiger en - in bijzondere gevallen - door injecties van plaatselijke verdoving in de facetgewrichten. „Therapieweerstand of aanhoudend ernstig ongemak dat de kwaliteit van leven van de getroffenen ernstig vermindert, kan helaas niet langer worden vermeden door de chirurgische behandeling van spinale stenose“, weet Dr. Illerhaus uit de praktijk.

Om pijn bij getroffen personen permanent te verlichten, verwijderen chirurgen storende weefselstructuren die leiden tot een vernauwing van het wervelkanaal. Artsen spreken van decompressie. Dit kan ten koste gaan van de stabiliteit van de wervelkolom, die hersteld moet worden in een tweede chirurgische stap. In de regel verstijven chirurgen de zieke wervellichamen. Omdat het verstijfde gedeelte van de wervelkolom dan onbeweeglijk is, nemen de aangrenzende gewrichten de beweging over. Deze extra belasting kan later bij sommige patiënten ongemak veroorzaken. „Patiënten moeten uitgebreid advies krijgen voor de operatie, omdat ze nu ook dynamische implantaten zijn, zoals die worden gebruikt in flexibele spinale stabilisatie die beschikbaar is“, adviseert Dr. ILLERHAUS. In plaats van het statisch schroeven van aangrenzende wervellichamen, retourneert deze methode, ook wel bekend als het TOPS-systeem, de gewenste stabiliteit voor de wervelkolom. Het houdt het ook in beweging, dus er is geen overmatige belastingoverdracht naar aangrenzende gebieden. Voor patiënten betekent het in staat zijn om een ​​leven zonder beperkingen te leiden en te kunnen doen waar ze zin in hebben. Behandelde reizigers kunnen zonder pijn genieten van reizen en actieve sport- en vrijetijdsactiviteiten. (Pm)