Delen:
Spinners zijn altijd en overal - Tom Finn over fantasie en pseudo-geneeskunde
Tom, je bent een scenarioschrijver, schrijver, toneelspeler en toneelschrijver. Je diende ook als hoofdredacteur van het Nautilus Magazine voor Adventure & Fantasticism. Met andere woorden, je hebt de techniek en het ambacht van fictie doorgewerkt. Wat moet een auteur aandacht schenken aan het boeien van lezers?
Bovenal moet hij zichzelf als een goede verteller en goede entertainer begrijpen. Dit omvat het nieuw leven inblazen van de interesse van de lezer in elke scène, elk hoofdstuk.
De overgangen tussen fantasiewerelden en sommige therapeutische toepassingen lijken vloeiend. Mogelijke verbanden tussen de voorkeur voor fantasieliteratuur en de openheid voor dergelijke toepassingen worden in een interview besproken door de auteur Thomas Finn. (Afbeelding: captblack76 / fotolia.com) In een fantastisch gecreëerde omgeving zijn er over het algemeen drie manieren om het op te lossen: Explained Supernatural, dat wil zeggen, een rationele verklaring op het eind voor zogenaamd bovennatuurlijk. U kiest dat in "Dark Woods". Nadat je de Duitse invasie van de Tweede Wereldoorlog, de Viking-berserkers en de Trol-mythen hebt gereciteerd, kom je tot een rationeel einde.
Maar een klassiek, fantastisch verhaal kan ook open worden gelaten. Noch lezer noch protagonist weet op het einde of de grote ogen 's nachts voor het raam eigenlijk alleen toebehoorden aan een kat, en het mysterieuze krabben begint opnieuw.
Of, de auteur kiest een fantastische ontwikkeling zoals jij in Waterman. Zeemeerminnen, eenhoorns of draken bestaan echt. Wat zoek je, zodat zelfs een fantastische plot geloofwaardig, zo logisch op zich is?
Allereerst werken beide manieren. En voor beide manieren heb je gewoon een overtuigend idee nodig, dat in elk geval past bij het betreffende verhaal. Denk aan het Jurassic Park van Richard Crichton. Het idee om Dino genen te trekken uit het bloed van de prehistorische en ingebed in amber muggen is zo cool dat de methode in combinatie met het klonen technologie simpelweg schreeuwen om een goed verhaal - en dat zonder dat ze lijken ook fantastisch. Het horror-thema in "Dark Wood" werd ook geïnspireerd door goede rolmodellen (die ik hier niet zal onthullen) - alleen in de insectenwereld. De sprong naar hoger ontwikkelde organismen zoals mensen wordt gemakkelijk gemaakt. In "Waterman" heb ik, niet zonder reden, de zeer echte wateraap-theorie genoemd, die een mogelijke verklaring biedt voor sirenes en zeemeerminnen in het hier en nu. Een dergelijke opname maakt een fantastische thriller geloofwaardiger, althans naar mijn mening, omdat het de geschiedenis dichter bij de realiteit brengt. Bovendien zal een verhaal altijd geloofwaardig zijn als je je personages geloofwaardig laat handelen.
Iedereen met homeopathie fans, rond te kijken "alternatieve" Impfkritikern, engelen genezers of waarzeggers, die vaak gevonden in aanvulling op de heilsleer romans van Marion Zimmer Bradley of Harry Potter. Waarom is dat? Kun je geen onderscheid maken tussen fantasie en wetenschap??
Is dat zo? Misschien waarderen ze net zo goed als atheïsten en wetenschappelijk denkende mensen, goede verhalen? Bijvoorbeeld, als een agnost en zeer toegewijd aan de wetenschap, tel ik ook Harry Potter als een onvoorwaardelijke verplichte lectuur. Dit is gewoon een goed en geloofwaardig opgebouwd verhaal op vele manieren, wat leuk is. Je hoeft geen vaccin-tegenstander te zijn of te geloven in de wonderactiviteit van suikerdruppeltjes om van het fantastische te genieten. Als ik dat zou doen, zou ik dezelfde logica PC Action Shooter moeten verwerpen alleen omdat je precies deze spellen thuis hebt gezien met veel vuurgevechters. Maar met dergelijke verklarende patronen, maakt u het te gemakkelijk. Tussen haakjes: u vindt ook aardbeienjam in de koelkast bij Impfgegnern. Betekent dit dat het genot van aardbeienjam onkritisch is?
In de geschiedenis van fantasie literatuur, er waren beiden schrijvers die in hun bovennatuurlijke cijfers geloofd, als Algernon Blackwood, evenals hard-hitting "vakmensen" die opzettelijk gebruikten hun "duistere goden" horror te genereren, maar zelfs niet geloven in geesten of Demonen geloofden, zoals HP Lovecraft. Hoe zit het met fantastische auteurs vandaag??
Spinners en esoterici zijn waarschijnlijk altijd en overal. Dat de een of de ander nog steeds schrijft, kan niet worden voorkomen. Niemand van de collega's die ik ken, gelooft echt in geesten en demonen. Ze zijn meestal heel nuchter. Integendeel, de meest succesvolle vertegenwoordigers van mijn genre zijn bezig met het actief aanpakken van echte 'demonen', bijvoorbeeld op het Twitter-account van J.K. Lees Rowling. Het feit dat fantasie zo populair is als een verhalend element is simpelweg omdat het het onderbewustzijn in ons allemaal activeert - en dat is erg archaïsch. Omdat alleen omdat iedereen je vertelt dat er geen monsters op de loer liggen in de kelder, dit niet betekent dat het niet zou kunnen bestaan. Het kan alleen vertellen aan degenen die niet zijn opgegeten.
Heb je zelf ervaring opgedaan met lezers die naadloos overgingen van het lezen van fantasieën naar esoterie??
Nee, ik ken geen persoonlijke. Maar dat sluit niet uit dat er waarschijnlijk zulke lezers zijn. Maar dan waarschijnlijk in dezelfde mate als die zeer wetenschappelijk onderlegde lezers die de fantasie louter voor hun plezier lezen. Overigens was de vreemdste ervaring die ik had tijdens de Leipziger Buchmesse 2004. Daar werd tijdens een lezing voor 100 mensen de microfoon weggerukt van een groep vrome christenen, die vervolgens een vermanende toespraak hielden om elke fantastische literatuur tot een werk van de duivel te maken. Sindsdien heb ik de neiging om te denken dat lezers van fantasie - integendeel - een veel groter niveau van abstractie hebben dan vele anderen die hun fabuleuze verhalen uit een boek alleen nemen.
Is er een verband tussen de hausse in esoterische "seminars", pseudo-geneeskunde, enz., En de almaar toenemende markt voor fantasieliteratuur??
De passie voor fantasie optreedt, zelfs in de zogenaamde cosplayers die graag kleden op scène evenementen zoals hun favoriete cartoon of film karakters, dat vergelijkbaar is met de passie voor lekker eten, want met een bezoek aan een kerk of een moskee. Daartussenin zit een subtiel maar zeer relevant verschil. Of er een verband is tussen de hausse in esoterische seminars en de markt van fantasieliteratuur, kan ik niet zeggen. De eerste zou bewezen moeten zijn, dat wil zeggen, of er een hausse is in esoterische seminars. Hoewel ik ook scenebladen tegengekomen ben die dergelijke seminars aanbieden, betekent dit niet dat ze genoeg bezoekers aantrekken zodat de operatoren kunnen leven. Het aanbod moet dus niet verward worden met de vraag, alleen maar omdat iedereen dat gelooft om het vlugge teken te kunnen maken. Ook kon ik anders ook proberen om te bewijzen dat de activiteiten van de IS in Irak / Syrië werden samenvalt met de toegenomen aanbod van esoterische seminars sterkere verkoop van dieselvoertuigen afgewezen of abschmolzen de poolkappen meer.
De giek van de fantastische literatuur in Duitsland werd vooral veroorzaakt door twee elkaar versterkende effecten: aan de ene kant door een goede tien jaar van aanhoudende enthousiasme voor het boek serie "Harry Potter, de andere door de gelijktijdig plaatsvinden, spectaculaire verfilming van" Lord of the Rings ". Aan de andere kant is het niets nieuws dat veel mensen - ongeacht hun smaak in lezen - voet aan de grond willen krijgen in spiritualiteit. Maar de institutionele religie in Duitsland is al geruime tijd aan het afnemen, waardoor velen een geestelijke kloof hebben. En deze kloof wordt door sommige mensen opgevuld alleen maar dat ze als het ware hun privé-overtuigingen samen zijn. Een beetje Wikka hier, een beetje boeddhisme daar - en het christendom, dat altijd het beste heeft geproefd. klaar.
Bovendien zijn veel mensen volledig overweldigd door de overvloed aan informatie van vandaag. Ze kunnen eenvoudigweg geen feiten onderscheiden behalve de zogenaamde "alternatieve feiten" (leugens). De neiging om zich terug te trekken van troost of overbelasting van de eenvoudigste doctrines van redding en denken is daarom bij veel mensen waarneembaar. Het succes van de AfD verklaart zichzelf evenals degenen die de aanbieders van esoterische seminars of Globuli hebben. Maar of deze mensen nu zelfs lezen, soms dikke boeken als ze soms fantasie brengen, durf ik duidelijk te betwijfelen. Lezen is immers aantoonbaar niet een van haar primaire vaardigheden.
Wat zijn jouw kritiek op homeopathie?
Everything. Homeopathie is bewezen volledig ineffectief te zijn boven het placebo-effect, gebaseerd op geheel onzinnige aannames en is gewoon een belediging voor diegenen die hun intellect zoeken. Het ergste is dat de ziekenfondsen - en dus ook degenen die de onzin afwijzen - de bolletjes mede financieren. En puur om competitieve redenen. Alleen al in 2014 zal dit van invloed zijn op de omzet van 528 miljoen euro in Duitsland. Als homeopathische middelen uiteindelijk uit de apotheken werden verbannen en verkocht naar waar ze eigenlijk thuishoorden, namelijk de snoepjesplanken, dan zou de waan waarschijnlijk snel verdwijnen. Omdat het enkele feit dat bolletjes momenteel alleen in de apotheek worden verkocht, de suikerkiemen onredelijk veredelt.
Dient voor fantastische literatuur over puur entertainment of het kan ook therapeutisch worden gebruikt, bijvoorbeeld bij angststoornissen?
Nou, ik sluit het laatste niet uit. Tenminste niet, als het een verhaal is met "feel-good factor". Evenals elke vorm van lichte en romantische verhalen. Het is beter om niet te vergeten dat veel fantasieverhalen van het karakter van vandaag nogal hard, vies en bloederig zijn. Dus minder "The Neverending Story" is veel meer "Game of Thrones" - en vooral het laatste is lezen, dat ik liever niet zou aanbevelen voor angststoornissen. Kortom: de fantasie als een verhalende vorm is zo complex dat je dit genre niet zomaar over een kam heen kunt schudden. De lezers waarderen de fantasie - trouwens, evenals de sciencefiction - eerder omdat het de creatie van nieuwe werelden mogelijk maakt. H.G. Wells (inclusief War of the Worlds, The Time Machine) en Gene Roddenberry (makers van Star Trek) zijn ook fantastische schrijvers, en het zijn deze twee die generaties van wetenschappers hebben geïnspireerd.
Scheid je fictieve literatuur strikt van de realiteit of gebruik je het ook om kritisch te schrijven over de maatschappij in een andere context??
Als de laatste zichzelf aanbiedt als onderdeel van een verhaal, dan doe ik dat. Tot slot, bij "Dark Wood", dat overigens het kwaad van tv-realityshows op het nippertje overtreft. Vanaf dat moment liet ik me alleen leiden door de vereisten van het betreffende verhaal. Soms past een kritische benadering erin, soms werkt het - en dan laat ik het.
Eén criticus schrijft: "Homeopathie is als oom-artsenspelen voor volwassenen - je krijgt" echte "medicijnen van" echte "apotheken met" echte "klinkende namen (ook al zijn ze altijd dezelfde suikerverpakking als in het spel) en om mee te spelen je hoeft niet moeizaam geneeskunde te studeren en veel regels van het spel te onthouden - nee, iedereen die in het spel gelooft, kan ook spelen - en of hij zijn eigen spelregels wil uitvinden. Elk bewijs van de betekenis van de bedachte spelregels i.A. niet vereist door de spelers - is toegestaan wat aangenaam is. "Kan het geloof in Globuli, en het gebruik van" fantasierijk "betekent met een fantasiespel vergelijken?
Je bedoelt de zogenaamde fantasy-role-playing games, waarin de spelers speels de rollen van privédetectives, Jedi-ridders of elven op zich nemen? In dit geval is het antwoord nee. Omdat de regelcorset van deze spellen vaak meerdere volumes bevat - wat de willekeurige "uitvinding" van nieuwe regels eerder uitsluit. En deze regels zijn niet bedoeld voor zelfonderzoek, maar voor het omgaan met narratieve situaties die alleen willekeurig verhaald kunnen worden. Bijvoorbeeld, als de spelerfiguur een slot met een lockpick weet te bemachtigen, als ze erin slaagt om ongemoeid te blijven op de dakrug, enz. ... Mensen die hier geloven om hun eigen regels te kunnen introduceren, zijn snel geïsoleerd. Omgekeerd, wordt het een schoen. Echte medicijnen moeten - om zich dat te noemen - zich onderwerpen aan een strikt regime dat dient om te bewijzen dat de methode van therapie ook werkt. In dit opzicht is elke remedie die werkt echte geneeskunde. De geldverschaffers die deze regeling weigeren of weigeren - meestal om zeer goede redenen - noemen hun methoden "alternatieve geneeswijzen". Het is hetzelfde principe als 'alternatieve feiten'. Ze hebben ook niets te maken met echte feiten - en ze zijn niet bestand tegen onderzoek.
Heeft een arts of natuurgenezer hetzelfde recht om een fantasierijk verhaal te maken over de effecten van suikerbolletjes als een fictieve auteur?
We leven in een vrije samenleving. Wie zou dat moeten voorkomen? Advertenties in het algemeen leven van 'verhalen vertellen'. Ik hoef daar niet van te houden, maar zolang je niet kunt bewijzen dat je opzettelijk echte leugens verspreidt, moet ik dat accepteren. Het probleem is dat een goede sjamaan natuurlijk fatsoenlijke bric-a-brac moet ontwikkelen om de zelfhelende krachten van de patiënt te laten ontwaken. Placebos werken op dezelfde manier. Misschien is het genoeg als de lokale fabrikanten van homeopathische producten, zoals in de VS, worden gedwongen om elke afzonderlijke verpakking op te schrijven dat het product niet effectief is.
Sommige voorstanders van homeopathie beweren dat de bolletjes op zijn minst geen kwaad doen. Klopt dat??
Nee, dat is natuurlijk niet waar. Hoewel de producten zelf in grote hoeveelheden alleen mensen met suikerintolerantie kunnen schaden, is het werkelijke gevaar dat ze opleveren verschillend: dat wil zeggen dat zij of degenen die ze voorschrijven of gebruiken, patiënten voorkomen die een goede behandeling nodig hebben is. We hadden dit onlangs met het geval van de jongen die stierf aan een middenoorontsteking omdat zijn ouders hem bolletjes gaven in plaats van effectieve medicatie. Homeopatische remedies brengen ons echter ook op twee manieren schade toe: aan de ene kant blazen ze de kosten van al onze ziekteverzekeringsbijdragen op, aan de andere kant ondermijnen de inspanningen van de homeopathische lobby al het wetenschappelijk onderzoek. Maar als de rede niet langer onze daden regisseert, waar zal dit denken dan sociaal leiden?
geïnterviewde:
Thomas Finn
Schrijver, toneelspeler, theater- en scenarioschrijver