Stotteren eindigt meestal met de puberteit

Federaal congres om mensen te stotteren

2013/06/10

Het federale congres van stotterende mensen vindt plaats in Bielefeld, inclusief de zondag van vandaag. Verschillende seminars en discussies zullen onderwerpen behandelen zoals acceptatie, integratie, migratie en inclusie.

Stutterers zouden zich niet moeten verbergen
Ongeveer 800.000 volwassen stotterende mensen wonen in Duitsland. Nog steeds inclusief de zondag van vandaag vindt plaats onder de leus: „De StuttererWorld komt samen in Bielefeld“ het federale congres van de Bundesvereinigung Stottern en Selbsthilfe e.V. De voorzitter, professor Martin Sommer, riep deze gelegenheid op om openlijk met de handicap om te gaan. Het persbureau dpa tegenover hij zei dat stotteren niet moet verbergen, want dat leidt alleen maar tot een beperkte kwaliteit van leven. Het openlijk aanspreken van het stotteren kan nuttig zijn, waardoor de druk om de beperking te verbergen wordt geëlimineerd.

Bij kinderen verdwijnt stotteren vaak tijdens de puberteit
In Duitsland wordt ernstig stotteren erkend als een handicap. Ongeveer vijf procent van alle kinderen in dit land heeft fasen waarin ze stotteren. Tot de puberteit houdt dit echter automatisch op bij driekwart van de getroffenen. Bijna twee keer zoveel jongens als meisjes stotteren tijdelijk, en bovendien stoeit meisjes vaker. Dit verklaart ook later de verhouding van stotteren mannen en vrouwen van ongeveer 4 tot 1. Als het stotteren niet stopt tot de puberteit, verliest het pas na een paar gevallen.

Oorzaken van stotteren zijn niet voldoende onderzocht
Tot nu toe zijn de redenen voor het stotteren onvoldoende onderzocht. Het ontstaat volgens deskundigen door fouten in de samenwerking van linker en rechter hersenhelft. Studies hebben aangetoond dat stotteren in 70 procent van de gevallen genetisch is. Mensen die stotteren hebben drie keer zoveel familieleden die ook stotteren. Er wordt aangenomen dat slechts één predispositie wordt geërfd, zodat het nageslacht niet noodzakelijkerwijs stottert. Summer legt uit: „Het gebied in de hersenen dat de tong aandrijft, is actiever bij mensen zonder spraakstoornissen.“ In principe legt hij uit: „Stotteren is een spraakstoomstoornis met drie kernsymptomen: herhaling, uitrekken en pauzeren in spraak.“

Verschillende therapie-opties
Er zijn verschillende manieren om met stotteren om te gaan. Veel mensen in alledaagse situaties weten hoe ze moeten omgaan met hun spraakstoornis. Als stress of verdriet optreden, kunnen velen hun spraak niet langer beheersen. Logopedisten behandelen de handicap soms met computerprogramma's waarmee getroffenen spraakvaardigheden kunnen oefenen. Van een andere methode gerapporteerde zomer: „Er is een radicale stottertherapie van Breitenfeld in Amerika. Ze maken een aankondiging van het stotteren, om zo te zeggen. Dus zeggen ze, wanneer ze brood gaan kopen: „Mijn naam is Martin, ik stotter en ik zou van brood houden.“ Hij legde verder uit dat het paradoxaal was dat als het stotteren open was op de tafel en openlijk werd aangepakt, alle druk en de ontwijkingsneiging uit is. (Ad)

Lees ook:
Stotteren is een veel voorkomend verschijnsel