Delen:
Studies Waarom is geeuwen zo besmettelijk?
Je hebt dit fenomeen waarschijnlijk al zelf meegemaakt: je ziet een andere man geeuwen en opeens moet je ook geeuwen. Maar wat zit er achter dit effect? Waarom is geeuwen zo besmettelijk? Onderzoekers ontdekten dat ongeveer 60 tot 70 procent van de mensen is geïnfecteerd door het gapen van andere mensen. Bovendien probeert het onderdrukken van het gapen de drang om te geeuwen nog sterker te maken.
Onderzoekers van de Universiteit van Nottingham hebben in hun recente onderzoek ontdekt dat gapen vaak besmettelijk is en dat onderdrukking van gapen de neiging heeft om de urgentie te vergroten. De artsen publiceerden de resultaten van hun studie in het tijdschrift "Current Biology".
Geeuwen is besmettelijk voor de meeste mensen, maar wat zit er achter dit effect? (Afbeelding: Piotr Marcinski / fotolia.com) Gapen wordt geassocieerd met hersenactiviteit bij mensen
De onderzoekers probeerden te achterhalen waarom sommige mensen gapen wanneer andere mensen dicht bij hen geeuwen. Eerdere studies hebben al aangetoond dat het effect weinig te maken heeft met empathie. De resultaten van het nieuwe onderzoek geven aan dat het infectieuze effect van gapen bij mensen lijkt te zijn gekoppeld aan hersenactiviteit. De drang is bijna onmogelijk om te negeren, voegen de onderzoekers toe.
Artsen onderzoeken 36 vrijwilligers onderwerpen
De nieuwe studie omvatte in totaal 36 volwassen deelnemers. De wetenschappers stimuleerden magnetisch de hersenen van de proefpersonen. Hierdoor konden ze meten hoe actief zenuwen waren in bepaalde delen van de hersenen. De experts richtten zich op de zogenaamde motorische cortex, omdat dit gebied verantwoordelijk is voor motorische vaardigheden. De metingen hielpen de artsen om te kwantificeren hoe gemakkelijk de motorische cortex werd gestimuleerd. Dit bracht hen ertoe te voorspellen hoe sterk de neiging van de proefpersonen was om zogenaamd besmettelijk te gapen.
De drang naar aanstekelijk gapen is niet voor alle mensen hetzelfde
Naderhand toonden de wetenschappers de deelnemers videoclips van geeuwende mensen. De helft van de proefpersonen mocht naar believen gapen, maar de andere helft kreeg de opdracht om de geeuw te weerstaan. De experts ontdekten dat elke persoon de neiging voelt om te gapen als hij ziet dat andere mensen gapen. Deze drang is echter niet bij alle personen even duidelijk. Ook zal het moeilijker zijn om niet te gapen als het moet worden onderdrukt.
De exciteerbaarheid van de motorische cortex bepaalt de gevoeligheid voor besmettelijke geeuwen
De waarschijnlijkheid van infectie door geeuwen van andere mensen is direct gerelateerd aan hoe opwindend de motorische cortex van de getroffen persoon is. Sommigen van ons hebben een zeer prikkelbare motorische cortex en zijn daarom erg vatbaar voor besmettelijke geeuwen, legt auteur professor Stephen Jackson van de Universiteit van Nottingham uit.
Elektrische hersenstimulatie verhoogde de prikkelbaarheid van de motorische cortex
In een afzonderlijk experiment testten de onderzoekers deze theorie en ontdekten dat milde elektrische hersenstimulatie verhoogde prikkelbaarheid van de motorische cortex teweegbracht. Dit op zijn beurt verhoogt de neiging tot besmettelijk gapen. Dit effect kan nog steeds belangrijk zijn voor het begrip van andere neurologische aandoeningen, verklaar de artsen.
Door inzicht te krijgen in besmettelijk gapen, leren we veel over andere ziekten
Besmettelijk gapen is een vorm van echo-fenomeen, een automatische imitatie van woorden of acties, leggen de experts uit. Deze functie wordt ook gezien bij verschillende ziekten zoals epilepsie, dementie, autisme en het Tourette-syndroom. Begrijpen waarom geeuwen besmettelijk kan zijn, is belangrijk omdat het ook veel leert over de bovengenoemde neurologische en psychiatrische stoornissen, voegen de onderzoekers toe.
Resultaten van de studie kunnen helpen bij de behandeling van zogenaamde tics
Als, bijvoorbeeld, de opwinding van patiënten met het syndroom van Gilles de la Tourette zou kunnen worden verminderd, zou dit de onvrijwillige bewegingen en uitbraken (zogenaamde tics) verminderen, verklaren de artsen. Door de aanstekelijke geeuw te bestuderen, zal het mogelijk zijn om de hersenmechanismen die de tics teweegbrengen beter te begrijpen, legt de auteur professor Jackson uit. "Als we kunnen begrijpen hoe veranderingen in corticale prikkelbaarheid tot neurale aandoeningen leiden, kunnen we ze misschien omkeren", voegt de expert toe. (As)