Fecale incontinentie is meestal verborgen

Niemand praat graag over ontlastingsincontinentie

2014/09/30

Volgens schattingen kunnen ongeveer vijf miljoen mensen in Duitsland niet bewust de uitscheiding van hun ontlasting controleren. De oorzaak hiervan kan soms een beroerte, de ziekte van Alzheimer of een zwakte in de bekkenbodem zijn. Niemand praat graag over zijn fecale incontinentie en houdt het geheim. Er zijn therapieën waarmee de symptomen kunnen worden verlicht.

Veel patiënten houden hun lijden geheim
Geschat wordt dat ongeveer vijf miljoen mensen in Duitsland niet bewust de uitscheiding van hun ontlasting kunnen controleren. Dit kan het gevolg zijn van een stoornis in de pulsverwerking, zoals een beroerte of de ziekte van Alzheimer. Een bekkenbodemzwakte kan de trigger zijn. De meesten schamen zich voor de getroffenen en proberen hun lijden geheim te houden. Er zouden effectieve therapieën zijn waarmee artsen fecale incontinentie kunnen behandelen en symptomen kunnen verlichten, zoals de Duitse Vereniging voor Gastro-enterologie, Spijsvertering en Metabolische Ziekten (DGVS) aankondigde..

Open een gesprek met de huisarts
„Fecale incontinentie zou geen taboeonderwerp moeten zijn“, vindt DGVS-Adviesraad Professor med. Peter Layer, Hamburg. „Voor de meeste patiënten zijn er effectieve langetermijnhulpmiddelen.“ Een open gesprek met de huisarts is de eerste stap. Indien nodig zal hij een verwijzing naar een gastro-enteroloog geven. Met behulp van een endoscopie of echografie kan de gastro-intestinale specialist vervolgens bepalen of er sprake is van een chronische darmaandoening en de sfincter onderzoeken. Op basis van de resultaten beslist hij welke therapie geschikt is voor de patiënt. „Een veel voorkomende oorzaak is bijvoorbeeld een verzwakking van de bekkenbodemspieren, dat wil zeggen de spiergroep die de afvoer van de blaas en de darm strak houdt“, dus de expert.

Functie van de sfincter verminderd
De functie van de sluitspier kan ook worden beïnvloed als gevolg van geboorteafwijkingen of een operatie. Prof. Layer heeft toegevoegd: „Bij mensen met diabetes mellitus of bij patiënten met een beroerte kan de perceptie van de zenuwen in de darmuitgang ook zo verzwakt zijn dat de patiënt niet langer merkt dat de ontlasting dringend is.“ Elke vierde getroffen persoon helpt zichzelf al om zichzelf anders te voeden. „Een vezelrijk dieet verhoogt het volume en de consistentie van de ontlasting zodat deze niet meer gemakkelijk kan ontsnappen“, legde Prof. Layer uit. Zelfs medicijnen die de ontlasting stevig maken of de darmactiviteit verminderen, kunnen helpen.

Versterk de bekkenbodemspieren
Bekkenbodem en sluitspier kunnen op de lange termijn worden getraind met gymnastiekoefeningen. Het versterken van de bekkenbodemspieren is ook een vaak aanbevolen methode voor patiënten die lijden aan urine-incontinentie of die problemen hebben zoals frequent urineren / urineren. Het trainingseffect kan ook worden verbeterd door de zogenaamde biofeedback. De arts introduceert een sonde door de anus, die de spanning in de bekkenbodemspieren meet. Het resultaat kan door de patiënt op een schaal worden gelezen. „Patiënten krijgen een beter gevoel voor hun spieren“, zegt Prof. Layer. „Bijna 80 procent van de behandelde patiënten leert opnieuw de sluitspier te beheersen.“

Chirurgische procedures
Hoewel experts zeggen dat ongeveer twee derde van alle gevallen van fecale incontinentie kan worden genezen zonder chirurgie, zijn er ook chirurgische procedures beschikbaar als conservatieve behandeling niet helpt.. „Als er bijvoorbeeld een perineale scheur is, kan een chirurg de defecte sluitspier operatief corrigeren“, legde Prof. Layer uit. De sacrale zenuwstimulatie biedt een verdere mogelijkheid. De chirurg bouwt elektroden aan de darmuitgang, die de sluitspier stimuleren. De patiënt kan deze elektroden zelf besturen met een kleine afstandsbediening wanneer een toilet in behandeling is.

Vooral ouderen zijn de slachtoffers
Alhoewel fecale incontinentie van invloed kan zijn op mensen van elke leeftijd, hebben vooral ouderen hier last van. Uit een Amerikaanse enquête bleek dat meer dan 15 procent van de 70-plussers aan fecale incontinentie lijdt. Of de getroffenen merken geen behoefte aan ontlasting of ze kunnen de stoel niet lang genoeg vasthouden om bij het toilet te komen. Vrouwen worden veel vaker getroffen dan mannen. Naast het grootste probleem is dat degenen die door schaamte worden getroffen er niet over praten en proberen de situatie zelfstandig aan te pakken, met als gevolg dat meer en meer zich terugtrekt en eenzaam wordt. Bovendien wordt het probleem vaak genoemd „diarree“ aangewezen en daarom mishandeld. Daarom adviseert het DGVS familieleden ook om het probleem aan te pakken en de getroffenen te informeren over de mogelijkheid van medische hulp. (Ad)