Super wijd verspreid ondanks antibiotica

Meerderheid van overdracht van ziekten „Super vermeerderaar“

21/10/2014

Een minderheid van mensen, de zogenaamde „Super vermeerderaar“, Ze kunnen ook hun medemens besmetten met ziektes, ook al lijken ze zelf volkomen gezond. Zoals een nieuw onderzoek nu aantoont, is dit blijkbaar niet te voorkomen door de behandeling met antibiotica.

Behandeling met antibiotica stopt de verspreiding van ziekteverwekkers niet
Er zijn mensen en dieren die ziekteverwekkers kunnen verspreiden, zelfs na een antibioticabehandeling. Zoals een onderzoek bij muizen liet zien, deze zogenaamde superwormen („Super spreader“) het gebruik van medicijnen blijkbaar beter dan een vergelijkingsgroep. De Amerikaanse onderzoekers onder leiding van Denise M. Monack van Stanford University publiceerden onlangs hun bevindingen in het tijdschrift „Proceedings van de National Academy of Sciences“.

Minderheid verspreidt de meerderheid van ziekteverwekkers
Zowel bij mensen als bij dieren treedt Superverbeiter op. Zoals dat „spiegel“ Voedselvergiftiging met salmonella en colibacteriën is gemeld „Super spreader“ teruggebracht naar kuddes vee. Bovendien hebben de laatste jaren steeds meer onderzoeken aangetoond dat een minderheid van superwizards verantwoordelijk is voor het merendeel van de overdracht van ziekten. Over het algemeen wordt de 80/20-regel van Mark Woolhouse gebruikt, volgens welke 20 procent van de besmette vervoerders 80 procent van de infecties veroorzaakt. Tot dusverre was echter weinig bekend over wat de Superverbreiter onderscheidt van andere geïnfecteerden. Monack uitgelegd in een persbericht van haar onderzoeksorganisatie: „Weten hoe Superspreaders snel en gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd, kan epidemieën helpen beperken of zelfs voorkomen.“

Immuunsysteem vernietigt geen bacteriën
Voor de studie, de artsen aan de Stanford University muizen geïnfecteerd met Salmonella (Salmonella typhimurium) en bepaald vervolgens het niveau van fecale bacteriën uitgescheiden. Het bleek dat 30 procent van de dieren tot de superarbeiders behoorde. Deze muizen onttrokken aan hoge niveaus van bacteriën, maar had geen symptomen, hun immuunsysteem niet de bacteriën vernietigen. Ze moesten een down-gereguleerd immuunsysteem te bestrijden en in plaats van de bacteriën die Superverbeiter leefde het. Zowel de Superverbeiter en de overige besmette muizen na behandeling met bepaalde antibiotica aandoeningen van het darmkanaal. Hoewel de normaal geïnfecteerde muizen een verhoogde bacteriële uitscheiding, ontstekingsreacties en hoge morbiditeit hadden, hadden de superwizards geen symptomen.

Een verzwakt immuunsysteem helpt superwidders
Daarnaast werd waargenomen dat de muizen die niet behoren tot de super-verbreding, verloren 15 procent van hun lichaamsgewicht gemiddeld, de super spreader echter slechts twee procent. Volgens de wetenschappers zou dit een aanwijzing kunnen zijn dat ze ook een tolerantie hebben voor de op antibiotica gebaseerde darmbeschadiging en ontstekingsreacties vanwege hun eigenschap als super-verbreders. Ook hier kan hun verzwakte immuunsysteem hen helpen. Volgens Monack zijn ze gezond genoeg om ziekteverwekkers te verspreiden.

Onduidelijk of resultaten overdraagbaar zijn op mensen
De toediening van antibiotica heeft daarom precies het tegenovergestelde bereikt van het gewenste effect in dit geval. „De Superverbreiter onthullen na behandeling met antibiotica minder bacteriën dan de andere muizen. Deze zijn echter te zwak om de ziekte echt te verspreiden - in tegenstelling tot de superspreaders“, dus Monack. De arts verklaarde verder dat het nog niet duidelijk was hoe de resultaten op mensen konden worden overgedragen. Het kan ook helpen bij de ontwikkeling van therapieën voor chronische inflammatoire darmaandoeningen zoals de ziekte van Chron, terwijl het blijft onderzoeken hoe het immuunsysteem wordt verzwakt door superwizards..

Duizenden besmettingen toegeschreven aan Chinese arts
Een van de voorbeelden die het belang van het onderzoek laten zien in de Super vermeerderaar als geheel, is de eerste wereldwijde epidemie van dit millennium: Een Chinese arts vast te zitten in 2003, ongeveer een dozijn mensen met het Severe Acute Respiratory Syndrome (Sars) op. Later berekende de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat ongeveer de helft van de ongeveer 8.000 geregistreerde gevallen van virale ziekte in de wereld mannelijk waren. Het andere voorbeeld waar Monack naar verwijst, blijft achter. Begin van de 20e eeuw was de zogenaamde „Tyfus Mary“ („Tyfus Mary“) was een van de beruchtste super-tovenaars in de VS. Mary Mallon, die vanuit Ierland migreerde, was de eerste persoon in de Verenigde Staten die werd geïdentificeerd als een niet-kwaadaardige drager van tyfus..

Identificatie alleen mogelijk door ontlastingsexamen
De vrouw heeft grote hoeveelheden van de bacterie Salmonella typhi uitgescheiden, maar heeft zelf geen symptomen ontwikkeld. Als kok veranderde ze de huishoudens waar ze meerdere keren werkte en infecteerde ze meer dan 50 mensen met de typhus infectieuze ziekte. Nadat Mallon een nieuwe baan had gekregen, werden familieleden vaak ziek van koorts en diarree. Ze werd later gedwongen in quarantaine geplaatst en stierf op 69-jarige leeftijd aan een longontsteking. „Tyfus Mary“ toont voor Monack hoe handig snelle detectie van superwizards zou kunnen zijn voor mensen die met voedsel werken, bijvoorbeeld. De huidige studieresultaten kunnen hier nieuwe hints geven. Een identificatie van Superverbreitern is momenteel alleen mogelijk door een ontlastingsonderzoek. „En dit proces is ongemakkelijk zelfs in het geval van vee“, zei Monack. (Ad)