Symptomen van pijnstillerintolerantie

Een beperkte perceptie van geurstoffen en chronische sinusitis kan wijzen op pijnstillende intolerantie.

01/05/2011

Een loopneus, een beperkt reukvermogen en sinusitis kunnen wijzen op een intolerantie voor pijnstillers. Dit verklaarde Dr. Jan Löhler van de Vereniging van Otolaryngologen in Neumünster.

Pijnstillerintolerantie kan leiden tot complicaties zoals sinusitis of bronchiaal astma. Daarom, als de symptomen aanwezig zijn, moet in elk geval een specialist in oor, neus en keel gezocht worden, zoals de Vereniging van KNO-artsen heeft benadrukt. Betrokken personen kunnen lijden aan een onverenigbaarheid, die te wijten is aan een verstoring van de toelating van de Arachidonsäure. De analgetische intolerantie bevordert of intensiveert bestaande ontstekingen.

Patiënten met chronische ontstoken neusbijholten hebben meestal last van slecht geventileerde neusbijholten. Daarom zijn de neusbijholten vaak permanent opgezwollen. Als dergelijke symptomen optreden, moeten patiënten een arts raadplegen om te controleren op intolerantie. “In geval van bewezen aspirine-intolerantie, wordt een soort van hyposensibilisatie aanbevolen, vergelijkbaar met een allergie, dat wil zeggen, de patiënt neemt onder medische begeleiding ASS in kleine, langzaam toenemende doses, om tolerantie te bereiken door te wennen aan.”, dus Löhler.

Pijnstillers verhogen de fysieke onbalans
Patiënten nemen ook pijnstillers met het actieve ingrediënt acetylsalicylzuur (geneesmiddelen zoals aspirine, anti-reumatica, ASA of ibuprofen), dus de fysieke onbalans neemt in toenemende mate toe. Als de specialist een intolerantie voor een pijnstiller diagnosticeert, kunnen verschillende therapieën worden gestart. Eén vorm van behandeling is hyposensibilisatie, waarbij de patiënt, onder leiding van een arts, eerst kleine hoeveelheden acetylsalicylzuur inneemt. Als het medicijn goed wordt verdragen, kan de dosis geleidelijk worden verhoogd. Het lichaam kan dus geleidelijk aan wennen aan de substantie waaraan het aanvankelijk te sterk reageerde. In de meeste gevallen kan tolerantie worden bereikt. Echter, beschreven symptomen kunnen wijzen op een verscheidenheid aan andere onverenigbaarheden. Een voldoende diagnose kan alleen door de KNO-arts worden gesteld. (B)