Delen:
The Biggest Loser TV Show Waarom worden de kandidaten snel weer dik?
Eerst tuimelen de kilo's, dan zijn ze na een paar weken weer terug. Het zogenaamde "jojo-effect" kent veel mensen die ooit een dieet hebben gehad. Ook brachten de meeste deelnemers van de VS "The Biggest Loser" enige tijd na de show weer aanzienlijk meer op de schalen. Maar waarom is het zo moeilijk om het moeizaam behaalde gewenste gewicht te houden? Wetenschappers hebben enkele van de kandidaten vergezeld van een langetermijnstudie en een verklaring voor het fenomeen gegeven in het tijdschrift "Obesitas".
Gewichtsverliesprogramma duurt 30 weken
Wie neemt het meest? Dat is de grote vraag in 'The Biggest Loser', een tv-programma waarin overgewichtkandidaten elkaar bevechten voor het grootste gewichtsverlies. Het programma is oorspronkelijk gestart in 2004 in de VS, sinds 2009 is het ook in dit land te zien. Het doel van de deelnemers is: Afvallen - met behulp van sportprogramma's en voeding zoveel mogelijk veranderen. Maar werkt het concept echt? Of is het snelle jojo-effect ook hier na het dieet? Een onderzoeksteam onder leiding van Kevin Hall van de Amerikaanse National Institutes of Health wilde precies weten dat en begeleidde 14 kandidaten van de Amerikaanse editie van de show, volgens een recent rapport van het tijdschrift "Spiegel Online". Ze onderzochten de mannen en vrouwen vóór het begin van het afkalfprogramma, onmiddellijk na het dieet van 30 weken en na zes jaar en onderzochten, naast het gewichts- en vetgehalte, onder andere de bloedspiegels en het basaal metabolisme.
De meeste Biggest Loser-kandidaten konden na de show hun gewicht niet behouden. (Foto: foto-fabriek / fotolia) Basale stofwisseling daalt aanzienlijk in de jaren na de show
De evaluatie van de gegevens maakte één van de oorzaken van het jojo-effect duidelijk. Omdat bij alle 14 proefpersonen het zogenaamde 'basaal metabolisme' in de loop van de tijd aanzienlijk daalde. Het verwijst naar de hoeveelheid energie die het menselijk lichaam per dag nodig heeft om zijn functies te behouden met volledige rust en lege maag. Voordat de zes mannen en acht vrouwen het programma startten, kwamen ze volgens de onderzoekers gemiddeld uit op ongeveer 2600 kilocalorieën (kcal) per dag, waarbij de waarden varieerden van 2000 tot 3200 kcal, afhankelijk van de deelnemer. Na een strikt dieet- en trainingsprogramma van 30 weken was het basaal metabolisme voor alle deelnemers echter slechts iets minder dan 2000 kcal per dag en was het dus aanzienlijk lager in totaal.
Deelnemers verhogen gemiddeld meer dan 40 kilo
Dit effect hield zes jaar later aan en zakte zelfs een beetje verder, gemiddeld ongeveer 1900 calorieën per dag. Dus, de basale metabolische snelheid, rekening houdend met de verhoogde leeftijd en het veranderde gewicht gemiddeld 500 kcal onder de verwachte waarde, de wetenschappers in hun artikel. Om het bereikte gewicht op de lange termijn te kunnen behouden, zouden de deelnemers aan de reality-show dus elke dag 500 calorieën minder hebben moeten eten dan andere mensen die geen extra kilo energie opdoen. Maar de meesten slaagden niet, slechts één vrouw slaagde erin nog meer gewicht te verliezen na de show. Volgens de onderzoekers hadden de anderen na het einde van de show gemiddeld 58,3 kilo verloren - maar na zes jaar hadden ze 41 kilo teruggewonnen van hun verloren gewicht. "Samengevat hebben we laten zien dat de deelnemers aan" The Biggest Loser "een aanzienlijk deel van hun verloren gewicht hadden verzameld in de laatste 6 jaar sinds de show. Maar over het algemeen zijn ze zeer succesvol geweest in gewichtsverlies op lange termijn in vergelijking met andere levensstijlmaatregelen, "zeiden de onderzoekers in hun artikel.
Veel verlangens na succesvolle achteruitgang
Zoals Spiegel Online meldde, enkele dagen geleden, hadden enkele van de "Biggest Looser" -kandidaten in de "New York Times" hun ervaringen met het speciale programma gedeeld. De 46-jarige Danny Cahill bijvoorbeeld, had tijdens de show zijn gewicht teruggebracht van ongeveer 195 tot 86 kilo - maar nu weegt hij weer 134 kilo. Om af te vallen, deed hij permament sporten en consumeerde hij slechts een paar calorieën met het doel om meer dan 3500 kilocalorieën per dag meer te verbranden dan hij nam. Als hij 's avonds zijn bestemming niet had bereikt, ging hij na het avondeten terug naar de sportschool om meer te trainen. Soms jogde hij zelfs door de buurt in het donker om de rest van de calorieën te consumeren, volgens het rapport van de New York Times..
Met twee tot drie uur aan sport dagelijks na de show, kon Danny Cahill zijn gewicht onder de 115 kilo houden gedurende vier jaar, maar na zijn terugkeer naar zijn oude baan volgden in de twee jaar daarna nog 19 extra kilo's. Een deel van het probleem is zijn vertraagde metabolisme, hij heeft ook een sterk verlangen naar voedsel. Voor fiches neemt hij b.v. altijd, maar een paar om te eten. "Ik eet vijf stukken. Dan heb ik een black-out, eet ik de hele zak en vraag ik mezelf af: 'Wat heb ik gedaan?' ", Vertelde Cahill de krant.
De productie van actief schildklierhormoon wordt gesmoord
Volgens Hans Hauner van het Else Kröner-Fresenius Centrum voor voedingsgeneeskunde van de Technische Universiteit van München is het effect van een dieet op het basaal metabolisme al langer bekend. Omdat het lichaam onmiddellijk reageert op het gewichtsverlies door minder actief schildklierhormoon te produceren. Als gevolg hiervan vertraagt het metabolisme, neemt de bloeddruk af en neemt het niveau van het hormoon leptine af. Leptine reguleert echter normaal gesproken het hongergevoel, waardoor het moeilijker wordt dan gewoonlijk om bij te blijven met eten. "Bovendien neemt de basale metabolische snelheid af, omdat een dieet niet alleen het vet vermindert, maar ook de spiermassa verliest, die anders veel energie verbruikt", vertelde de expert aan Spiegel Online..
Volgens Hauner is er geen verklaring voor het feit dat het metabolisme in de proefpersonen aanzienlijk werd vertraagd, zelfs zes jaar na het programma. Het is echter wel voorstelbaar dat degenen die in het algemeen lage basaalstofwisselingspercentages gaven, meer kans hebben op overgewicht. Want dan is het logisch dat het energieverbruik van deze personen na een gewichtsvermindering ook lager is dan voor iemand die, hoewel vergelijkbare omstandigheden (leeftijd, lichaamsbouw, etc.) brengt, maar geen probleem heeft met zijn gewicht. (NR)