Verdriet belast het hart

Een verhoogd risico op hartaanvallen door verdriet: verdriet brengt het hart van de klok

11/15/2010

Het verdriet over het verlies van een geliefde spant letterlijk het hart. Daarom moeten overlevenden bijzondere aandacht besteden aan hun hart en het verhoogde risico met preventieve maatregelen tegengaan. Australische onderzoekers hebben ontdekt dat de dood van een geliefde niet alleen de psyche, maar ook het lichaam van de nabestaanden belast. Enige tijd na het overlijden van een bijzonder naaste persoon, zoals een levenspartner of een eigen kind, is de hartslag van rouwenden meetbaar verhoogd.

Verdriet - mentale en fysieke stress
Het is in de medische gemeenschap al lang onbetwist dat overlevenden een aanzienlijk verhoogd risico lopen op een hartinfarct of een plotselinge hartdood. Wat echter duidelijk is aangetoond door oudere studies en medische statistieken, is tot dusver onvoldoende wetenschappelijk onderbouwd. Hier zijn studieadviseur Thomas Buckley en zijn onderzoekscollega's van de Universiteit van Sydney begonnen aan hun onderzoek om de oorzaken van het verhoogde risico op een hartaanval te ontdekken en de periode te verduidelijken waarover de gevolgen van verdriet op het hart blijven bestaan..

78 Nabestaanden uitgebreid medisch onderzocht
De Australische wetenschappers onderzochten 78 overlevenden (55 mannen, 23 vrouwen) tussen de 33 en 91 jaar oud, die het verlies van hun levenspartner of hun eigen kind moesten verwerken. Twee weken na de uitkomst van het lot en zes maanden daarna werd de gezondheid van de proefpersonen onderzocht, onder meer met behulp van een 24-uurs hartslagmeter. Bovendien is de gevoeligheid van proefpersonen voor angstaanvallen en klinische depressie uitgebreid bestudeerd. De gebruikte controlegroep was een overeenkomstig aantal vrijwilligers die geen vergelijkbare rouwervaring hadden gehad.

Verhoogde hartslag als gevolg van sterfgeval
Bij onderzoek twee weken na het verlies van de geliefde, was het hart van de nabestaanden gemiddeld 75,1 keer per minuut versus 70,7 keer in de controlegroep. Dienovereenkomstig nam de gemiddelde hartslag toe met bijna vijf slagen per minuut. Bovendien bleek uit de studie dat nabestaanden bijna tweemaal zoveel fasen hadden met een zeer snelle hartslag (meer dan 100 slagen per minuut) kort na sterfgeval als controles. Angstaanvallen en klinisch behandelde depressie kwamen ook veel vaker voor bij rouwenden dan bij de controlegroep. Bij het daaropvolgende onderzoek zes maanden na het overlijden, was de hartslag van de nabestaanden weer normaal en was het risico op angstaanvallen en depressie duidelijk afgenomen. De angstaanvallen en depressies keerden echter niet terug naar het normale niveau van de controlegroep, maar hun aantal bleef altijd hoog.

Om het hart in de rouw te sparen
Hun studie, volgens studie directeur Thomas Buckley op een bijeenkomst van de American Heart Association in Chicago, vond dat er een verband bestaat tussen het verlies van individuen dichtbij en het hart en een veranderde hartfunctie, uiteindelijk leidend tot een verhoogd risico op een hartaanval. Daarom moeten volgens de experts, tijdens de rouwperiode, de overlevenden meer aandacht besteden aan hun hart en passende voorzorgsmaatregelen nemen. Risicofactoren zoals verhoogde stress, overmatig alcoholgebruik en roken moeten worden verminderd of in het beste geval helemaal worden vermeden. De Australische onderzoekers benadrukken dat verdere studies over de exacte relatie tussen verdriet en hartziekten de potentie hebben om de basis te vormen voor effectievere preventieve maatregelen in de toekomst. (Fp)