Verontreiniging Microplastic in de lucht, in drinkwater en in voedsel

De rampzalige dimensies van microplastic vervuiling

Op vakantie lonken verre landen met exotische droomstranden. Wanneer je aankomt in het idyllische gebied, zie je vaak plastic afval rondslingeren. De grote objecten zijn natuurlijk het meest irritant voor het welzijn. Het zijn de microplastic deeltjes die de ware omvang van vervuiling uitmaken. Volgens het Fraunhofer Institute zijn microplastics bijna overal in de lucht, in drinkwater en ook in voedsel.

In de tweejarige "Microplastic Consortium Study" hebben wetenschappers van het Fraunhofer UMSICHT-instituut de huidige omvang van microplastic vervuiling bepaald voor de kunststofindustrie, waterbeheer, afvalbeheer en onderzoek. De resultaten zijn allesbehalve geruststellend. De onderzoekers konden 51 bronnen van microplastics detecteren die in totaal vier kilogram microplastic vervuiling per hoofd van de bevolking per jaar vrijmaken. De hoeveelheid groter plastic afval bedraagt ​​"slechts" 1,4 kilogram per hoofd van de bevolking. Een korte versie van de studieresultaten is te vinden op de website van het instituut.

De vervuiling door plastic afval blijft toenemen. Maar het zichtbare gedeelte biedt al storende afbeeldingen. Zoals een onderzoek van Fraunhofer heeft aangetoond, is de microplastic verontreiniging vele malen erger. (Afbeelding: lassedesignen / fotolia.com)

Plastic afval tussen zand en schelpen

Op sommige stranden zijn de kleine plastic vezels al te zien bij nadere inspectie tussen zand en schelpen, maar microplastic is niet altijd zichtbaar voor het blote oog. Tot nu toe worden plastic deeltjes kleiner dan vijf millimeter beschouwd als microplastic. De Fraunhofer-wetenschappers zien deze definitie echter niet als universeel geldig. "Een definitie moet eerder worden vastgesteld op basis van milieueffecten", meldt de hoofdauteur van de studie Jürgen Bertling in een persbericht over de studieresultaten.

Het is moeilijk om aan alle eisen te voldoen

Het documenteren van de omvang van de vervuiling bleek een gigantisch project te zijn. "Het is moeilijk om aan de wettelijke, wetenschappelijke en communicatieve vereisten te voldoen," zegt Bertling. Door de grootte en beperking tot speciale kunststoffen of toepassingen te bepalen, is het probleem mogelijk niet goed beperkt. De huidige stand van kennis over dit onderwerp is nog niet genoeg, aldus de milieudeskundige.

Nieuwe classificatie van microplastics

In de loop van de studie werd een nieuwe classificatie van de afzonderlijke microplastische typen uitgevoerd. Volgens de definitie van Fraunhofer zijn microplastics van type A afkomstig van een industriële kunststofverwerkende industrie waarin de vervuiling wordt geaccepteerd als een uitzondering, zoals plastic ballen als afschilfering in de douchegel. Bij type B is de vervuiling alleen te wijten aan de gebruiksfase door slijtage en verwering. Als voorbeeld noemt het instituut autobanden, zolen, textiel of kleuren. De derde categorie is plastic afval zoals verpakkingen, zakken of flessen die het milieu binnenkomen en daar uiteenvallen of fragmenteren.

Overdracht van de schuld

Op basis van deze categorieën wil het instituut bepalen wie betrokken is bij vervuiling en in welke mate. De bepaling van de bronnen moet ook de kwestie van verantwoordelijkheid verduidelijken, omdat afhankelijk van de respectieve bron de verantwoordelijkheid meer bij de producent of bij de eindgebruiker ligt, benadrukken de wetenschappers.

51 bronnen van microplastic vervuiling

De Fraunhofer-onderzoekers konden 51 microplastische bronnen identificeren en de emissies van de respectieve bronnen berekenen. Scheuren van banden, vrijkomen bij afvalverwijdering, schuren van bitumen in asfalt, verlies van pellets en afwijkingen van sport en speeltuinen werden bijvoorbeeld geïdentificeerd als de grootste bronnen in Duitsland. Cosmetische vervuiling staat op nummer 17. De auteurs van de studie benadrukken dat het belangrijk is om de vervuiling uit alle bronnen te verminderen, ongeacht plaatsing.

Alleen het kleinste deel van de plastic vervuiling is zichtbaar

Over het algemeen kon het Fraunhofer-team een ​​totale hoeveelheid van vier kilogram per hoofd van de bevolking bepalen, die elk jaar ongefilterd naar het milieu migreert in Duitsland. Daarentegen zou de uitstoot van macroplastisch, dwz groter plastic afval, slechts ongeveer 1,4 kilogram per capita per jaar bedragen. Wat je ziet in plastic afval op servicegebieden, in parken en op het strand, is daarom het veel kleinere deel van de vervuiling.

Is het rioolslib een startpunt voor reiniging??

Volgens de studie kan een deel van de microplastics in de zuiveringsinstallaties worden geabsorbeerd. Dit komt dan terecht in rioolslib, dat op zijn beurt wordt gebruikt voor land- en tuinbouwdoeleinden. Op deze manier keert de microplastic terug naar de bloedsomloop. "In dit geval moet van geval tot geval worden onderzocht of volledige verbranding van rioolslib de voorkeur verdient boven landbouw- en landschapsgebruik", legt Bertling uit.

Een ruwe samenvatting

"We kunnen aannemen dat microplastics zich al in alle gebieden van de omgeving bevindt", vat de auteur samen. Dit is eenvoudigweg het gevolg van het feit dat overal kunststof wordt gebruikt en dat de emissies worden verspreid door wind en water. Het is dus geen wonder dat microplastics worden gevonden in de lucht, in drinkwater en ook in voedsel. Hoewel er nog steeds geen concreet gevarenpotentieel is, zijn alle partijen het erover eens dat de plastics in het milieu moeten worden gereduceerd.

Nieuwe manieren om het binnendringen van plastic in het milieu te voorkomen, worden ook benadrukt tijdens het Cradle to Cradle Congress (C2C-congres), dat de non-profitorganisatie organiseert in Leuphana University Lüneburg in september. C2C heeft zichzelf ten doel gesteld producten en diensten te heroverwegen van het begin tot het (nieuwe) begin, zodat uiteindelijk zoveel mogelijk geen afval of afval wordt gegenereerd.
(Vb)