Ongezonde kindertanden door een tekort aan mineralen

Kindertanden bedreigd door mineralengebrek

2014/04/21

Bij veel kinderen leidt een bepaalde vorm van de aandoening van glazuur tot pijngevoeligheid en verkleuring van de tanden. De reden hiervoor is de ziekte die voor veel mensen onbekend is: molaire incisie-hypomineralisatie (MIH). Deze ziekte bevat minder mineralen in de tanden.

Ziekte komt vooral voor in de latere kiezen
In veel kindertanden zijn al verkleurd en gevoelig voor warmte en kou, hoewel ze net zijn doorgebroken. Talloze kinderen die net hun tweede tanden hebben gekregen en waarvan de tandgroei vaak niet ver gevorderd is, hebben al last van de zogenoemde molaire incisiehypomineralisatie (MIH). „Dit is een speciale vorm van smeltvormingsstoornis“, zei de tandarts Ruth Santamaria van de pediatrische tandheelkunde van het Universitair Ziekenhuis Greifswald volgens persberichten. Zoals de naam al aangeeft, komt de ziekte vooral voor op de kiezen, de kiezen op de rug. Maar ook snijtanden (Incisivi) kunnen worden aangetast.

Er zijn minder mineralen in de aangetaste tanden
Professor Dietmar Oesterreich, vice-president van de Federale Kamer van Tandartsen (BZÄK) verklaarde dat er minder mineralen in tanden met MIH zijn dan in gezonde tanden. Aldus zijn de calcium- en fosfaatconcentraties lager en verschijnen porositeiten. Dit veroorzaakt ook veel sneller tandbederf en kiespijn duurt niet lang. Hoewel MIH tegenwoordig snel wordt gediagnosticeerd wanneer de aangetaste kiezen doorbreken bij kinderen in het basisonderwijs, was dit een paar jaar geleden nog steeds anders, omdat MIH pas onlangs in deze vorm werd gediagnosticeerd. Het fenomeen werd pas in 2001 gebundeld onder de term Molar incisor hypomineralization (means: mineral deficiency of the cheek and incisors), zoals Verena Knapp en Silke Marie Nies in het tijdschrift „Tandheelkunde up2date“ schrijven.

Ongeveer tien procent van de kinderen lijdt aan MIH
Zoals Oostenrijk zegt, is de mondgezondheid van kinderen en adolescenten tegenwoordig heel goed. Dit was jaren geleden anders, dus het was moeilijk voor tandartsen om te bepalen of de tand eerder poreus was of dat het normale cariës was. Volgens Santamaria heeft ongeveer tien procent van de kinderen last van MIH. De helft van hen lijdt aan de ernstige vorm geassocieerd met duidelijke overgevoeligheid of verlies van substantie van de tanden. Bij volwassenen is een beoordeling van de verdeling moeilijker, omdat de aangetaste tanden waarschijnlijk al waren hersteld, als MIH aanwezig was geweest. In dit geval is een diagnose niet langer mogelijk. Het is ook moeilijk om te beoordelen of MIH toeneemt, omdat de wetenschap zich de laatste jaren steeds meer met het verschijnsel bezighoudt. Ook al lijkt het erop dat Oostenrijk nog steeds de vraag is of dit een relatieve of absolute toename is.

Oorzaak van de ziekte blijft onduidelijk
Het lijkt dus niet mogelijk om te verduidelijken of er in feite meer en meer gevallen zijn of dat de diagnose vandaag beter is. Het is echter zo dat de reguliere preventieve zorg het nu mogelijk maakt om sterker te differentiëren of de tanden poreus zijn of dat een oorspronkelijk gezonde tand cariës heeft ontwikkeld. Het blijft echter onduidelijk waarom MIH ontstaat en Oostenrijk zegt ook: „Er is weinig bekend over de oorzaak.“ In dit verband worden bijvoorbeeld problemen tijdens de zwangerschap besproken, die het proces van tandontwikkeling of zuurstofgebrek bij of na de geboorte belemmeren. Bovendien zijn er volgens Oostenrijk ook vermoedelijke voorvallen in de kinderschoenen, zoals infecties met koorts, het gebruik van antibiotica en ziekten van de luchtwegen en dioxine in de moedermelk. Het kan een combinatie zijn van verschillende factoren die MIH veroorzaken.

Preventie blijft moeilijk
Zoals Santamaria uitlegde, blijft preventie moeilijk tenzij de oorzaak duidelijk is vastgesteld. Artsen gebruiken verschillende behandelmethoden. Volgens Santamaria worden tanden gewoonlijk verzegeld wanneer MIH vroeg wordt ontdekt. Zoals vorig jaar gerapporteerd door het Institute for Quality and Efficiency in Health Care (IQWiG), betalen de ziekenfondsen voor kinderen tussen de 6 en 17 jaar de kosten van deze bescherming. In ernstige gevallen zouden vullingen en kronen ook worden gebruikt. En in zeer ernstige gevallen, zouden de artsen moeten beslissen of een getroffen tand op lange termijn de moeite waard is om te behouden, zoals Oostenrijk heeft uitgelegd. In ieder geval in de kiezen kan meestal een opening worden gesloten als de tand moet worden getrokken. Dit is echter moeilijker met de voortanden. (Sb)