Verpakking Geen blije koeien

Verpakken bedriegt de consument: de leugen van de gelukkige koe

31/03/2013

„Koeien grazen vrolijk in het veld en geven verse melk“. Deze foto steekt in de kop van de meeste consumenten. De realiteit van vandaag is echter compleet anders: de meeste melkkoeien worden vetgemest in stallen met geconcentreerd voer om de melkproductie te verhogen. Omdat kritische consumenten hiervan op de hoogte zijn, geven veel mensen de voorkeur aan melk of zuivelproducten van zogenaamde weidekoeien. Maar veel melkveehouders misleiden consumenten en houden de verpakking voor de gek. Een test van het consumenteninitiatief Öko-Test liet slechte resultaten zien, vooral in de grote zuivelondernemingen.

Meer dan vier miljoen koeien worden in Duitsland gehouden voor de productie van melk. Terwijl koeien worden gehouden op massabedrijven met honderden en duizenden dieren in de oostelijke Duitse deelstaten, bestaan ​​er kleinere boerderijen met minder dan 30 koeien in het zuiden. „Het meeste van de melk die we drinken komt van grote boerderijen“, zoals het tijdschrift voor consumentenbescherming „Öko-Test“ bepaald. Hoewel het zicht op de supermarkt een agrarische en vaak ook ecologische idylle is, is de realiteit meestal compleet anders.

Verpakkingen misleiden de consument
Op de melkpakketten, maar ook op de verpakking van yoghurt, kaas of boter worden koeien getoond, de schijnbaar vrolijke sappige groene eet op mooie weilanden. „Maar de melk komt niet van de getoonde koeien“, het tijdschrift meldt in zijn laatste nummer van april. Ongeveer twee derde van de zuivelproducten, die ene „Weiderind“ of lokken de koper met weelderige weiden, volgens de Ökotester van koeien, die in hun leven nooit of zelden een groene weide hebben gezien. Bovendien zouden slechts zeer weinig melkleveranciers het gebruik van genetisch gemodificeerde soja in diervoeders verbieden.

In veel regio's zijn de koeien in de weiden de laatste tien jaar volledig verdwenen. Tegenwoordig zijn de dieren soms druk in de stallen. In plaats daarvan wordt er graan of maïs geteeld in de weilanden. De maïs eindigt dan als een duurzaam kuilvoer in de trog, samen met krachtvoer van raapzaadmeel, bietenpulp en GM-soja. Het eiwitrijke en energierijke krachtvoer wordt aan de koeien gegeven om nog meer melk te leveren. Het was ongeveer 15 jaar geleden ongeveer 2000 liter per uier en jaar, vandaag is het al meer dan 7000 liter.

Veeteelt vermindert de melkkwaliteit
Maar de kwaliteit van de melk lijdt onder deze veehouderij. Omdat een hoge concentraatdosis alles behalve goed is voor de koeien, is hun spijsvertering gebaseerd op rauw voedsel van gras en niet op kunstmatig voedsel. Dit verandert niet alleen de gezondheid van de dieren, maar ook van de mensen. Melk van blije dieren in de wei bevat significant meer onverzadigde vetzuren, zoals de melk van melkkoeien uit de stal. Dit heeft niet alleen het voordeel dat de boter van de weilandkoeien delicaat zacht is, maar ook een voedingswaarde heeft. Omega-III-vetzuren beschermen de bloedvaten, verlagen de bloeddruk en het risico op diabetes, waardoor het risico op cardiovasculaire gebeurtenissen zoals een hartaanval wordt verminderd.

Dit verschil kan heel snel worden opgespoord in het laboratorium. Voor hun voedingsstudie hebben de experts van Ökotest deze eigenaardigheid eigen gemaakt. In het laboratorium was het mogelijk om te bepalen of de koeien in de wei hadden geleefd en gegeten of dat ze in de stal waren vetgemest met geconcentreerd voer.

34 kroontjeskruiden op de testbank
In totaal werden 34 zuivelproducten in het laboratorium geanalyseerd en zes van de producten droegen het biologische label. Alle onderzochte zuivelproducten vertoonden groene landschappen of koeien in de weiden op hun verpakking. Sommige waren ook voorzien van benamingen zoals „weiland boter“, „wilg geluk“ of zelfs „geschikte veehouderij“. Al deze aanduidingen betekenden niet dat de dieren echt regelmatig naar de weide kwamen, zoals de laboratoriumtest liet zien.

Bioproducten scoorden punten ten opzichte van conventionele zuivelproducten. Twintig van de 28 conventionele producten toonden in de test dat de koeien bijna nooit een weide zien. Bovendien hebben de testers kritiek geuit op het feit dat de meeste bedrijven hun fabrikanten niet verbieden om gg-sojabonen te gebruiken. Volgens Ökotest was de fabrikant bijzonder negatief „Almette“ op. Dit prijst de zijne „Alpine roomkaas aard“ met „100 procent natuurlijke ingrediënten“ op. Volgens Ökotest had hier echter geen rekening moeten worden gehouden met genetisch gemodificeerde soja. De melkvet-samenstelling was immers voldoende, dus dit wijst op voldoende groen voer. Ook de „Arlas Esrom-kaas“ worden opgemerkt, hoewel hier met „alleen van natuurlijke ingrediënten“ wordt geadverteerd.

Merkproducten met negatieve resultaten
De praktijken van de zuivelfabriek Friesland Campina waren ook gemengd. De groep adverteert haar producten „Frico Maasdamer“ en de „Country houdt van H-melk“ met het verkoopargument kregen de koeien veel groen voer te eten. Maar in het laboratorium kon deze verklaring niet worden bevestigd. Ook negatief was de zogenaamde weideboter van „Mevrouw Antje“ op. Hierin konden slechts enkele typische vetzuren worden gedetecteerd. Hier vooral vervelend: de naam doet vermoeden dat het een product is van wilgenkoeien. Teleurgesteld waren ook de voedselexperts „Meggles Alpine Butter“, de verse alpenmelk van Weihenstephan of Müllers karnemelk. Ook gaven de waarden niet aan dat de koeien regelmatig weiden in een weiland.

Biologische producten presteerden goed in de meerderheid
Plezierig: sommige producten deden ook wat ze placatively beloofden. Deze producten zijn echter meestal afkomstig van kleinere fabrikanten zoals zuivelfabrieken Berchtesgadener Land of Bergader Privatkäserei. Minder kritiek had de Ökomagazin om de biologische producten te schorsen. Deze zuivelproducten mogen geen genetische manipulatie gebruiken. Hoewel er geen verplichting is voor melkkoeien om de koeien op de weide te laten grazen met melk of zuivelproducten, geven de meeste biologische boeren geen geconcentreerd voer maar gras om te eten, zoals de studie aantoonde. Alleen de biologische melk van Aldi vertoonde lage niveaus van positieve melkvet-samenstelling. Er was niet genoeg gras in de feed hier. (Sb)