Voorzichtig In het geval van ongewenst gewichtsverlies is dringend medisch onderzoek vereist

Plotseling, ongewenst gewichtsverlies mogelijk indicatie van ernstige ziekte
Veel mensen tevreden over de afbraak van een aantal overtollige ponden vrij zou zijn, maar kan een plotselinge gewichtsverlies - zonder het volgen van een dieet - ook wijzen op een meer ernstige aandoening, waarschuwt de Duitse Vereniging van Gastro-enterologie, spijsvertering en Metabole Ziekten (DGVS). Het bezoek van een arts wordt sterk aanbevolen.

"Iedereen die binnen zes maanden zonder dieet meer dan tien procent van zijn gewicht verliest, moet contact opnemen met zijn huisarts of een gastro-enteroloog", zegt de DGVS. Omdat in ongeveer een derde van de gevallen het gewichtsverlies gepaard gaat met ziekten van het spijsverteringskanaal, zoals een infectie, een intolerantie of een chronische inflammatoire darmaandoening. Daarnaast is het medisch onderzoek ook belangrijk voor het voorkomen van deficiëntieverschijnselen. Het gewichtsverlies moet daarom volgens de experts serieus worden genomen als een waarschuwingssignaal.

Plotseling ongewenst gewichtsverlies moet dringend worden opgehelderd door een arts, omdat ernstige ziekten achter de symptomen kunnen zitten. (Afbeelding: underdogstudios / fotolia.com)

Verschillende oorzaken van een plotseling gewichtsverlies
Ongewenst gewichtsverlies is vaak een indicatie voor gastro-intestinale aandoeningen, maar andere ernstige oorzaken kunnen gewichtsverlies veroorzaken. "Natuurlijk kan gewichtsverlies ook te wijten zijn aan niet-gastro-enterologische aandoeningen, zoals depressie of problemen met de gebitsprothese," zegt professor Dr. med. Georg Lamprecht, hoofdarts van de afdeling Gastro-enterologie, Endocrinologie en Metabole Ziekten in het Universitair Ziekenhuis Rostock, in het persbericht van de DGVS. Als, naast de symptomen van het gewichtsverlies zoals buikpijn, diarree of constipatie, echter volgens de expert de meeste problemen in het spijsverteringskanaal de trigger zijn.

Ziekten in het spijsverteringskanaal
Kan voedingscomponenten het lichaam niet voldoende af te breken of reabsorb, spreken artsen van een "Malassimilations syndroom", kan de oorzaak van een aantal deels zeldzame ziekten vaker, maar ook voor een deel verklaart Prof. Lamprecht. Dit moet het beste worden verduidelijkt door een gastro-enteroloog, omdat de symptomen vaak niet specifiek zijn en de diagnose vaak een uitdaging is. Bijvoorbeeld kan buikpijn en diarree rekenen op een coeliakie (gluten intolerantie), chronische inflammatoire darmziekte de ziekte van Crohn of een ontsteking van de dikke darm, een "microscopische colitis" point. Bovendien hebben deze ziekten van de pancreas of sequenties van bewerkingen in de buikholte, die wellicht dateren lang trekken oorzaken in aanmerking.

Diagnose van ongewenst gewichtsverlies vaak moeilijk
Om de diagnose te vergemakkelijken, is het volgens de deskundige nuttig dat patiënten hun klachten zo nauwkeurig mogelijk kunnen beschrijven. Vragen over het tijdelijk optreden van pijn of een verband met voedselinname geven hier belangrijke informatie. Ook zullen artsen vragen of de stoel bijzonder waterig is of dat diarree en constipatie elkaar afwisselen. Verder zijn laboratoriumtests van bloed, urine en ontlasting evenals beeldvormingsprocedures mogelijke diagnostische hulpmiddelen. Indien nodig kan ook weefsel uit de maag of darm worden opgenomen en onderzocht op pathologische veranderingen, legt prof. Lamprecht uit.

Vroegtijdige tegenmaatregelen vereist
De expert benadrukt verder dat naast de meer algemene klinische beelden, ook meer zeldzame ziekten moeten worden overwogen. Zelfs decennia na bestraling zou schade aan het darmweefsel kunnen optreden in de vorm van een zogenaamde stralingsenteritis. "De eerste stap is om het probleem te identificeren, medische hulp in te roepen en dreigende tekortkomingen tijdig te voorkomen", benadrukt professor Lamprecht. Want volgens de expert leiden spijsverteringsziekten niet alleen tot gewichtsverlies, maar ook kan het lichaam onvoldoende mineralen, vitamines en sporenelementen opnemen, waardoor de patiënt zich moe en niet erg krachtig voelt. "Hoe sneller we kunnen tegenwerken, hoe beter", zegt prof. Lamprecht. (Fp)