Tongpacemaker kan snurken verslaan

Slaapapneu-therapie: tongpacemaker tegen snurken

2014/05/28

Snurken is niet alleen vervelend voor de getroffenen, maar kan ook gevaarlijk zijn. Veel mensen snakken naar adem zonder het te weten. Een nieuwe pacemaker voor de tong kan helpen, maar alleen voor sommige slaapapneupatiënten.

Snurken kan gevaarlijk zijn

Veel mensen snakken naar adem zonder er iets van af te weten. Degenen die worstelen met vermoeidheid, zwakte van de bloedsomloop of hoofdpijn gedurende de dag, ondanks regelmatige slaap, kunnen last hebben van Obstructieve Slaapapneu (OSA). Als gevolg daarvan zakt de tong tijdens de slaap terug in de keel vanwege de losmakende spieren en blokkeert de bovenste luchtwegen. Dit leidt tot snurken en ademhalen pauzeert tot stresshormonen het lichaam opwekken vanwege het gebrek aan zuurstof. Het constant terugkerende zuurstofgebrek beschadigt de bloedvaten op middellange termijn en kan leiden tot hypertensie. Het risico op een hartaanval en beroerte neemt toe, het risico op ongevallen neemt toe. Ongeveer vijf tot tien procent van de bevolking zou 's nachts moeten vechten voor lucht. Vooral mannen met overgewicht op middelbare leeftijd zijn getroffen.

Tongpacemaker alleen voor een klein deel van de getroffenen

Voor een klein deel van de getroffenen is een tongpacemaker („Bovenste luchtwegstimulatie“), die de mechanica van het ademhalingsproces stimuleert, medische hulp bieden. Het apparaat, dat is geïmplanteerd onder het sleutelbeen, gebruikt een sensor om de druk van de longen tussen de ribben te meten, en kort voor het inademen stuurt het een signaal via de kabel naar een hersenzenuw onder de tong. De elektrische impuls was slechts licht of niet merkbaar voor de patiënt. deze „milde stimulatie“ voorkomt de ontspanning van de spieren. „Dientengevolge ademt de patiënt regelmatig tijdens de slaap“, Joachim Maurer van de University ENT Clinic Mannheim. Artsen testen de technologie al jaren op patiënten. Volgens Maurer komt momenteel maar één tot twee procent van hen in aanmerking.

Veel patiënten zijn nog niet behandeld

Aan het begin van de jaarlijkse bijeenkomst van de Duitse Vereniging voor Otorinolaryngologie, Hoofd-hals-chirurgie (DGHNO KHC), presenteerde hij dinsdag in Dortmund het eerste grote internationale onderzoek naar de doeltreffendheid van de behandeling. De resultaten van het onderzoek waren ook in het tijdschrift „New England Journal of Medicine“ gepubliceerd. Pacemaker-pacemaker daalt dus met 68 procent bij speciaal geselecteerde patiënten en met 70 procent minder zuurstof in het bloed. De slaperigheid overdag vermindert en de kwaliteit van leven verbetert. Maurer uitgelegd: „Bijna de helft van alle patiënten is niet adequaat behandeld of helemaal niet behandeld.“ De reden hiervoor is dat de eerder gebruikte therapie met nachtelijke ademhalingsmaskers („Continue positieve luchtwegdruk“) helpt veel patiënten, maar voor sommigen is de procedure zo ongemakkelijk dat de apparaten vaak in de kast verdwijnen.

Immense en dure interventie

In de studie werden in totaal 124 patiënten internationaal behandeld, onder meer in Duitsland, Rusland en de Verenigde Staten. Maurer somt de resultaten van het onderzoek op: „In 70 procent geeft de behandeling net zo'n goed resultaat als de respiratoire maskers, bij 20 procent is verbetering te zien, die nog steeds te optimaliseren is - bij slechts tien procent van de patiënten suggereert de behandeling niet.“ Degenen die zijn getroffen door de Algemene Vereniging voor chronische slaapstoornissen Duitsland (AVSD) zijn echter nog steeds sceptisch. „Dit is een immense invasie van het lichaam en extreem duur - hoewel het onduidelijk is of de zorgverzekering ooit de behandeling zal betalen“, zei Hartmut Rentmeister, bestuurslid van de vereniging die 4000 zelfhulppatiënten vertegenwoordigt. Per behandeling worden de kosten geraamd op ongeveer 20.000 euro. „Bovendien kan het apparaat alleen in een specifieke patiëntengroep worden gebruikt“, dus Rentmeister.

Veel exclusiecriteria voor de tongpacemaker

Maurer erkende ook dat slechts een paar mensen in kwestie kunnen worden behandeld met de tong-pacemaker. Hoewel obstructieve slaapapneu één van de meest voorkomende aandoeningen is bij slaapgerelateerde ademhaling, is therapie alleen beschikbaar voor patiënten die standaardtherapieën zoals ademhalingsmaskers of kaakspalken niet zouden verdragen. Daarnaast zijn er andere mogelijke uitsluitingscriteria, zoals te veel amandelen, te kleine kaken of hartfalen. Patiënten zouden ook geen longziekte, geen pacemaker en overmatig overgewicht (obesitas) moeten hebben. Bovendien is de centrale slaapapneu, waarin het ademhalingscentrum is aangetast, ook niet op deze manier te behandelen. Hoewel een zorgvuldige preselectie van patiënten verantwoordelijk is voor de goede resultaten van het onderzoek, is Maurer optimistisch dat naarmate het onderzoek vordert, er binnenkort meer patiënten in aanmerking komen voor behandeling, wat mogelijk op de langere termijn de kosten kan verlagen. De kostenoverdracht is momenteel gebonden aan de wettelijke ziekteverzekering, maar nog steeds aan de deelname aan verder onderzoek. (Sb)