Tweede baan bij vrouwen voor levensonderhoud

Meer en meer Duitsers volgen een minder belangrijke baan

2014/05/23

Veel Duitsers hebben een tweede baan en vooral vrouwen zijn vaak afhankelijk van een tweede baan als aanvulling op hun overigens lage inkomen, meldt de Hans Böckler Foundation. Hoewel ga „een totaal van ongeveer hetzelfde aantal mannen en vrouwen na een kleine nevenactiviteit“, maar de motieven zijn heel verschillend.

In hun huidige studie, de Berlijnse sociale onderzoeker Dr. Tanja Schmidt en dr. Dorothea Voss van de Hans-Böckler-Stiftung onderzocht de ontwikkeling van minder belangrijke banen, de motivaties voor de tweede baan en de impact op de arbeidsmarkt op basis van de gegevens van het sociaaleconomische panel van de jaren 2004 tot 2011. Sinds 2004 is het aantal minderjarige jobbers (met een huidig ​​maximum van € 450) met ongeveer een miljoen gestegen - van 1,66 miljoen naar 2,59 miljoen. In het bijzonder zijn vrouwen vaak afhankelijk van een tweede baan naast een baan waarvoor sociale verzekeringsbijdragen nodig zijn om in hun levensonderhoud te voorzien, terwijl mannen de minitaak gewoonlijk gebruiken als een welkome kans op extra inkomsten.

Vrouwen met een deeltijdbaan hebben een tweede baan nodig om hun broodwinning veilig te stellen
Wat de werkgelegenheid van vrouwen betreft, constateerden de onderzoekers dat ze vaak parttime werken wanneer ze een tweede baan aannemen. De deeltijdbaan is vaak onvrijwillig, omdat „Secundaire werkzoekenden drukken vaker de wens uit voor een langere werktijd in hun hoofdbaan dan werknemers die geen tweede baan hebben“, meldt de Hans Böckler Foundation. De vrouwen zouden een tweede baan krijgen, vooral om een ​​inkomen te verwerven. Ze hebben meestal een lager inkomen in de hoofdactiviteit dan mannen of hebben genoegen met een lager uurloon en werken vaker in deeltijd. „Hoe hoger het individuele inkomen van een vrouw, hoe lager de kans dat zij bovendien een minitrack zal uitvoeren“, dus de aankondiging van de stichting. Voor de hulpminibedewerkers resulteerde de gebruikte dataset in een gemiddeld bruto-uurloon van 14,47 euro in de hoofdtaak, terwijl dit bij mannen gemiddeld 18,42 euro bedroeg.

Echtscheiding als een oorzaak voor de tweede baan bij vrouwen
De reden voor het nemen van een tweede baan bij vrouwen, volgens de resultaten van de huidige studie, is vaak een scheiding van de echtgenoot die het extra inkomen biedt „economisch noodzakelijk“ maakt. Wanneer de vrouwen in een scheiding „ze vallen buiten de materieel nivellerende status van het huwelijk of uitgaan, ze worden geconfronteerd met de noodzaak om een ​​gebrek aan inkomen te compenseren door een kleine nevenactiviteit te nemen“, schrijf Dr. Tanja Schmidt en dr. Dorothea Voss. Hier wordt duidelijk dat het institutionele kader in Duitsland niet geschikt is om vrouwen te beschermen tegen armoede in het geval van drastische veranderingen gedurende hun levensloop.

Mannen gebruiken een tweede baan als een extra inkomen
Volgens de resultaten van de onderzoekers streven mannen meestal niet naar een minipraktijk om redenen van levensonderhoud. De mini-jobbers behoren tot de groep van financieel beter af en „Meer dan de helft van de mannen met een minder belangrijke bijbaan staan ​​in de bovenste twee vijfde van de inkomensverdeling“, meldt de Hans Böckler Foundation. De auteurs van het onderzoek gaan ervan uit „Boven alles behoren gekwalificeerde geschoolde arbeiders tot de mannelijke minderbroeders“ kan worden gevonden, „die, naast hun dienstbetrekking onderworpen aan een sociale verzekering, er ook in geïnteresseerd zijn extra inkomen hebben.“

Mini-taak om overuren te verwerken?
De onderzoekers zien de toename van secundaire minitaken nogal kritisch, omdat deze naar hun mening vrijgesteld zijn van belastingen en socialezekerheidsbijdragen, door de overheid gesubsidieerde arbeidsrelaties, de situatie op de arbeidsmarkt verstoren. wanneer „vooral in regio's waar de werkgelegenheid bijna vol is, het aantal minitaken (stijgingen) - bijvoorbeeld in Baden-Württemberg“, volgens de studie auteurs „De vraag of belasting en sociale verzekeringen die overuren maken gedeeltelijk worden afgehandeld door middel van belastingvrije nevenmini-banen.“ Deze indruk werd ook bevestigd in de branchespecifieke evaluatie van de gegevens.

Kritieke ontwikkeling in verschillende industrieën
Met name industrieën met veel deeltijdbanen, volgens de studieresultaten, hebben ook een groot aantal side-mini-banen. Mijnwerkers in de mijnen bijvoorbeeld zijn het meest gebruikelijk in de drie industrieën „Onderwijs, onderwijs, onderzoek“, „Gezondheid en maatschappelijk werk“ evenals „Openbaar bestuur, sociale verzekeringen, belangenbehartiging“ actief geweest. Het vergoedingsniveau bevond zich in het lagere tot middelste bereik, „zodat, met name voor deeltijdwerkers, kan worden aangenomen dat zij in de hoofdactiviteit nauwelijks een leefbaar loon kunnen verdienen“, schrijf Schmidt en Voss. de „Gezondheid en maatschappelijk werk“ en het gebied „Onderwijs, onderwijs, onderzoek“ zijn „bijzonder merkbare industrieën in de happening rond Neben-Minijobs“, De onderzoekers blijven rapporteren. Omdat hier veel secundaire werkzoekenden dezelfde baan zouden uitoefenen in hoofd- en bijberoep.

Misbruik van de minder belangrijke banen?
De studie auteurs concluderen dat het noodzakelijk is om te controleren of de speciale status van mini-banen onder belasting en sociale zekerheidswet de problematische opsplitsing van werktijden versnelt in sociale verzekering en marginale werkgelegenheid. De huidige ontwikkeling is vooral voor vrouwen „een precair pad“, omdat de secundaire minitaken met betrekking tot de verworven vorderingen op het socialezekerheidsstelsel aanzienlijke nadelen hebben in vergelijking met werkgelegenheid die onderworpen is aan socialezekerheidsbijdragen. (Fp)