Overtraining - symptomen, gevolgen en behandeling

Te veel trainen leidt tot schadelijke overtraining

Het is bekend dat voldoende sport een van de belangrijkste dagelijkse activiteiten is om de gezondheid te verbeteren. Niet alleen training resulteert in het wegwerken van overtollige kilo's, oefening helpt ook om de conditie te verbeteren, het immuunsysteem te versterken en over het algemeen positieve lichaamsfuncties te ondersteunen. Je kunt het echter ook overdrijven met de sport. In dit geval spreken we van overtraining.

inhoud

• Te veel trainen leidt tot schadelijke overtraining
• Wat is overtraining?
• Oorzaken van overtraining
• Overtraining door verkeerde trainingsgewoonten
• Gebrek aan inname van voedingsstoffen en overtraining
• Overtraining vanwege een slechte geestelijke gezondheid
• Hoe herken je overtraining??
• Gevolgen van overtraining - Een vicieuze cirkel
• Behandeling van overtraining
• Preventie tegen overtraining

Wat is overtraining?

Onder overtraining begrijpen sportartsen een chronische toestand van overmatige stress op het lichaam. Dit reageert opeenvolgend met tekenen van vermoeidheid, zoals een verhoogd risico op verwonding, verlies van kracht en een reeks lichamelijke symptomen, waaronder hoofdpijn en slaapstoornissen..

Overtraining is gewoon het lichaam overbelasten. (Foto: fizkes / fotolia.com)

De bovenstaande klachten tonen aan dat overtraining moet worden begrepen als een aandoening met ziektewaarde. De exacte conceptuele definitie van deze ziektetoestand is echter tot nu toe erg moeilijk, omdat er verschillende interpretaties zijn van de term 'overtraining' en de bijbehorende symptomen. In het algemeen lijkt er echter op zijn minst enige consensus te bestaan ​​dat dit een morbide syndroom is. Dit proefschrift wordt ook ondersteund door de Engelse term "Overtraining Syndrome" voor de acute fase van overtraining. Van de Engelstalige wereld tot nu toe komt de enige "sluitende" verdeling van overtraining in twee verschillende stadia. Deze zijn als volgt:

1. Overbelasting (OR) - De deklaag is het resultaat van een langdurige onbalans tussen stress en herstelfasen, waarbij de stressfasen de overhand hebben. Het gevolg van deze onbalans is een niet-gepland en meestal onverwacht prestatieverlies, dat niet alleen leidt tot prestatieverlies, maar ook niet leidt tot bijkomende bijkomende symptomen. In zekere zin is overbelasting de voorloper van daadwerkelijke overtraining.
2. Overtraining / Overtraining Syndrome (Overtraining Syndrome of OTS) - Overtraining wordt ook wel 'de overtraining syndroom of staleness voor 'Verbrauchtheit'. Het is het resultaat van een onbehandelde overbelasting, resulterend in een aanvulling op de prestatievermindering, zelfs meer klachten. Deze symptomen variëren in overtraining, volgens sommige medische hypotheses vooral als gevolg van de overbelasting dat ze niet alleen op basis van prestaties en fysieke aard, maar kan ook leiden tot psychische en neurologische symptomen zoals depressieve stemming of slapen met hen eens. maar aangezien er is nog steeds geen gemeenschappelijke definitie wordt momenteel beperkt tot het syndroom van tijdelijke beleid van de overbelasting af te bakenen. Overtraining vindt dus plaats wanneer het prestatieverlies tenminste twee weken of langer aanhoudt.

Op basis van de aangetoonde definitie poging, wordt hij zich ervan bewust dat het nog steeds moeilijk is om overtraining nauwkeurig te karakteriseren. Dit komt met name doordat deskundigen tot nu toe het niet eens zijn geworden over het pad van ontwikkeling, noch over de oorzaken of symptomen. Sommigen beschrijven mogelijke symptomen als de werkelijke oorzaak van het syndroom. Anderen daarentegen nemen precies de tegenovergestelde benadering in hun hypothetische verklaring. Sommigen geloven ook dat overtrainingsyndroom of overbelasting geen fenomeen is dat alleen in de sport kan voorkomen, maar ook in onevenwichtigheden tussen stressvolle en herstellende factoren in het dagelijks leven..

Dienovereenkomstig zou een opmerkelijke overeenkomst tussen overtraining en het zogenaamde vermoeidheidssyndroom (burnout) die gewoonlijk optreedt bij overbelasting in het vakgebied zijn. Deze conclusie wordt bevestigd als worden verbrand out of chronische vermoeidheid en psychische gelijktijdige symptomen zoals depressieve stemming, hoofdpijn en slapeloosheid, evenals conceptuele synoniemen die al in gelijke mate worden gebruikt om overtraining.

Overtraining kan ook veel spanning op de psyche leggen. (Afbeelding: Maridav / fotolia.com)

Oorzaken van overtraining

Zoals eerder vermeld, zijn de redenen voor het optreden van overtraining niet overtuigend opgehelderd. Er zijn echter enkele besproken beïnvloedende factoren die medisch bijzonder plausibel lijken. Deze kunnen grofweg worden samengevat in drie categorieën:

• trainingsgewoonten,
• inname van voedingsstoffen,
• mentale toestand.

Overtraining door verkeerde trainingsgewoonten

Bovenal vereist overtraining van nature een overdreven hoeveelheid training. Een onbalans tussen stress en herstelfasen kan hier op verschillende manieren ontstaan. Het ontwerp van het trainingsplan is van bijzonder belang:

Te lange duur van de training

Overtraining is een klacht die vooral wordt geassocieerd met topsporters. Met hen bepaalt de sport de loop van hun carrière. Daarom willen sportprofessionals hun atletische prestaties zo snel mogelijk verbeteren. Voor dit doel hebben veel professionele atleten 'overuren' in training gezet. Als tegelijkertijd de herstelfasen niet worden aangepast aan de langere trainingssessies, neemt het risico op een disbalans tussen stressvolle en herstellende factoren toe..

Te intense training

Hoewel topatleten relatief vaak last hebben van overtraining, is het een vergissing om te denken dat beginners niet hetzelfde lot konden ervaren. Vooral aan het begin van een gebouw met een sportieve conditie zijn veel mensen erg uitbundig en geloven ze dat ze sneller positieve resultaten in de training kunnen vastleggen. Als gevolg hiervan worden te zware gewichten opgeheven, wordt de snelheid van het lopen te snel verhoogd of wordt het lichaam anders te snel en te zwaar belast. Een uitgebreide prestatiedaling door overbelasting komt dan meestal niet lang aan en eindigt vaak in de zogenaamde prestatie- en motivatiegrondslag van het sportieve beginnersstadium.

Monotone trainingssequenties

Afwisseling is een zeer belangrijk aspect van sport. Aan de ene kant, omdat spieropbouw alleen werkt als alle spierdelen constant veranderen. Aan de andere kant, omdat een schadelijke monotonie in training en de overbelasting risico toeneemt. Een bewijs verschaft een studie 1994 uit Nederland, de markers van overtraining onderzocht om paarden aan de wetenschapper racen. De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat renpaarden, werd veranderd in waar de opleiding voortdurend tussen intense en licht workouts, nauwelijks last van over-opleiding, terwijl paarden die aan een uitsluitend reliëf door intensieve training plaatsvond, veel vaker overeenkomstige symptomen vertoonden.

Verkeerde trainingsimplementatie

Het is geen geheim dat de onjuiste implementatie van trainingsprocedures het risico op letsel verhoogt. En ook een prestatievermindering wordt bevorderd door een dergelijk wangedrag. Kijk in deze context opnieuw naar zinvolle herstelfasen. Herstel is hier niet synoniem met een volledige stop van beweging en uitgebreide "zitoefeningen" voor de tv of zelfs een feestmaal en tennissen met de grootste voordelen. Integendeel, recreatieve activiteiten moeten gericht zijn op het opnieuw opbouwen van het lichaam door middel van gezond eten, matige lichaamsbeweging en productieve ontspanning zoals yoga, stretching of wellness na inspanning. Als dit niet het geval is, is het verschil tussen de voortgang van de training en training voor contraproductief gedrag te groot en zal het lichaam waarschijnlijk reageren in de vorm van een overbelastingsreactie tijdens de volgende trainingssessie.

Verkeerde training is meestal de oorzaak van de symptomen van overtraining. (Afbeelding: Andrey Burmakin / fotolia.com)

Gebrek aan inname van voedingsstoffen en overtraining

Het is eigenlijk onnodig om te vermelden dat naast het juiste trainingsgedrag, de juiste voeding vereist is in de sport. Het werkt bijvoorbeeld alleen met de opbouw van spieren, als atleten genoeg eiwitrijk voedsel absorberen. Evenzo is een vitaminerijk dieet belangrijk om het lichaam de nodige energie voor training te geven. Als het gaat om overtraining, is volgens de huidige stand van onderzoek een geheel andere voedingsstof van bijzonder belang: het glycogeen.

Glycogeen is een speciaal koolhydraat, in de volksmond bekend als leverzetmeel. Deze term is echter meer dan misleidend, aangezien slechts een derde van het glycogeen in het lichaam wordt opgeslagen in de lever en de resterende tweederde zich in de spieren bevindt. De spierglycogeenvoorraden zijn essentieel voor sporttraining. In deze context voltooien competitiesporters zelfs speciale diëten vóór wedstrijden om de opslagcapaciteit van hun glycogeendepots te vergroten.

Om een ​​goede reden, omdat glycogeen de energiebron is die nodig is voor spierarbeid adenosine trifosfaat (ATP). Dit is enerzijds nodig voor het lichaam om de spierfuncties te behouden - vooral de contractiliteit van de spieren, zonder welke spiergroei onmogelijk is, werkt niet zonder ATP. Aan de andere kant zorgt een verhoogde ATP-voorziening ook voor een langere uithouding tijdens de training, wat betere omstandigheden creëert voor sportieve uitmuntendheid in de concurrentiefase.

Gezonde voeding en variëteit beschermen tegen overtraining. (Foto: maridav / fotolia.com)

Onderzoekers van de universiteit van Wisconsin-Milwauke ontdekten al in 1998 dat glycogeen-afhankelijke prestatiefactoren ook een rol spelen bij de ontwikkeling van overtraining. Daarom leidt een laag glycogeengehalte in de spieren onvermijdelijk tot vermoeidheid. Intensieve trainingssessies, die een bijzonder hoog niveau van leversterkte verbruiken, bevorderen bovendien de verminderde beschikbaarheid van glycogeen, aangezien de depots meer dan vermoeiend zijn, volgens de studieresultaten. Evenzo heeft een onvoldoende toevoer van glycogeen via het dieet een negatief effect op de opslagcapaciteiten van de glycogeendepots.

Gedurende een korte tijd kan het lichaam dergelijke tekorten aan voedingsstoffen goed compenseren. Echter, als je de limieten overschrijdt die door je eigen lichaam zijn ingesteld tijdens de training, maakt het organisme dit duidelijk door verschillende waarschuwingssignalen, zoals spierpijn of spierzwakte. Als de overeenstemmende tekens worden genegeerd, kan er verdere spieroverbelasting of overtraining optreden, evenals een aanhoudend verlies van prestaties tijdens de training.

Overtraining vanwege een slechte geestelijke gezondheid

Een aspect dat herhaaldelijk discussies veroorzaakt over het optreden van overtraining, zijn psychische symptomen. Sommige deskundigen speculeren dat de mentale toestand van de getroffenen al een beslissende rol speelt in de ontwikkeling van het overtraining-syndroom. Anderen verklaren de psychische symptomen van het syndroom met het feit dat het aanhoudende gebrek aan voedingsstoffen geassocieerd met overtraining het metabolisme van het lichaam op een zodanige manier verwart dat het ook de productie van stemmingsafhankelijke hormonen zoals serotonine beïnvloedt.

De waarheid kan ergens tussenin liggen. Het kan immers alleen maar leiden tot complicaties, zoals een ongezond trainingsgedrag in de vorm van overdreven stress, als er een verkeerde inschatting is van hun eigen prestaties. Vooral bij extreme en topsporters is het vaak een dunne lijn tussen gezonde prestaties en een ware waanidee om jezelf te verbeteren en constant anderen te overstijgen. In veel gevallen is achter dit extreme gedrag een gevaarlijke compensatiedynamiek, bijvoorbeeld om te compenseren voor gebrek aan zelfvertrouwen, zelfachting of een minderwaardigheidscomplex door sportieve successen. Er zijn ook andere psychologische factoren die een ongezonde omgang met atletische prestaties bevorderen als compensatie. Deze omvatten bijvoorbeeld:

• Stress op het werk,
• mentaal trauma,
• Afhankelijkheid van verslavende middelen (in de sport, met name anabole steroïden),
• Eetstoornissen.

Hoe herken je overtraining??

Omdat de behandeling van overtraining soms erg moeilijk kan zijn, is het raadzaam om een ​​ernstige ziekte te voorkomen door vroege tegenmaatregelen. Het is natuurlijk essentieel om de eerste tekenen van een mogelijke overbelasting tijdig te herkennen. Denkbaar zijn onder andere:

• Vermoeidheid en vermoeidheid,
• lusteloosheid,
• ongewoon langdurige pijnlijke spieren,
• verhoogde kwetsbaarheid voor letsel,
• Hoge bloeddruk,
• plotse daling van de prestaties tijdens de training,
• Gebrek aan motivatie voor de training,
• Conditie en concentratieproblemen.

De achteruitgang van de prestaties tijdens overtraining kan leiden tot een diepe crisis. (Foto: Bojan / fotolia.com)

Als sporters deze eerste waarschuwingssignalen van het lichaam negeren en blijven trainen zoals gewoonlijk of zelfs daarbuiten, is het pad van een eerste overbelasting naar de volledige overtraining helaas vrij snel geëffend. In dit uitgesproken stadium kunnen andere ernstige symptomen worden toegevoegd, zoals:

• permanente vermoeidheid
• Lusteloosheid en lusteloosheid op alle gebieden van het leven
• slaapstoornissen
• hoofdpijn
• anorexia
• Spierpijn en spieratrofie,
• Ligament- en peesproblemen,
• cardiovasculaire problemen,
• verhoogde rust- en stressimpuls,
• depressieve stemmingen,
• misselijkheid,
• duizeligheid,
• Immuundeficiënties en verhoogd risico op infectie.

Gevolgen van overtraining - Een vicieuze cirkel

De gevolgen van overtraining zijn erg breed en hebben niet alleen betrekking op de atletische prestaties. Naast tegenslagen in training, heeft de aandoening ook invloed op andere levensgebieden.

Volg in training

In de eerste plaats komt het in de loop van overtraining tot een ongewenste prestatie knik in de sportieve "prestaties". De atleet slaagt er niet meer in om zijn gebruikelijke prestaties uit te voeren of moet meer moeite doen om de gebruikelijke resultaten te bereiken. Dientengevolge proberen veel patiënten ten onrechte de trainingsintensiteit te verhogen. Sommigen nemen zelfs wanhopig hun toevlucht tot anabole steroïden. Dit heeft echter alleen maar meer invloed op de spieractiviteit, omdat de spieren nog niet klaar zijn voor een nieuwe trainingspuls, laat staan ​​dat de impact van prestatieverhogende geneesmiddelen kan weerstaan.

Van dit mechanisme van verkeerde interpretatie en valse reactie resulteert onvermijdelijk een vicieuze cirkel met gestaag verergerende symptomen. De aanhoudende vermoeidheid en vermoeidheid zorgen er ook voor dat trainingssessies niet correct worden uitgevoerd terwijl de concentratie lijdt. Als gevolg hiervan blijft het risico op verwonding toenemen en kan het zelfs eindigen in het ziekenhuis als gevolg van ernstige sportongevallen.

Overtraining kan tot ernstige verwondingen leiden. (Michael / fotolia.com)

Gevolgen voor het lichaam

Door permanente training - in het ergste geval ook door misbruik van prestatieverhogende medicijnen - wordt het lichaam tijdens overtraining onvermijdelijk in een permanente staat van negatieve stress (zogenaamd distress) gebracht. Naast de hierboven beschreven hogere kwetsbaarheid voor letsel, vermindert dit ook de afweermechanismen van het lichaam zelf.

Dientengevolge kunnen pathogenen niet langer door het immuunsysteem in de gebruikelijke mate worden bestreden en neemt de gevoeligheid voor infecties toe. Omdat het immuunsysteem voortdurend in alarm blijft vanwege de constante stress, neemt het risico op het ontwikkelen van auto-immuunziekten zoals allergieën ook toe. Vreemde stoffen, die in het verleden niet van belang waren voor het lichaam, worden plotseling herkend als indringers door het stressbestendige en daarom overgevoelige immuunsysteem en worden daarom tegengewerkt door overmatige reacties.

Bovendien veroorzaakt de chronische stress ook verstoringen in de hormoonhuishouding. Wanneer stress in het lichaam is, komt het stresshormoon cortisol in toenemende mate vrij. Een niet geheel onschuldig hormoon dat de hormonale balans van het lichaam enorm kan beïnvloeden. Bijvoorbeeld, een verhoogd cortisolniveau zorgt ervoor dat het niveau van het mannelijk geslachtshormoon testosteron afneemt.

Het hormoon heeft niet alleen een regulerend effect op spiergroei en lichaamsvet, maar ook op de psyche, motivatie, libido en het immuunsysteem. Geen wonder dat overgetrainde mensen last hebben van gevoeligheid voor infecties, spierverlies, verlies van libido en depressie. Overigens worden de hormonale stoornissen verergerd wanneer patiënten hun toevlucht nemen tot dopingmiddelen zoals anabole steroïden. Deze bestaan ​​uit kunstmatige steroïde hormonen waarvan de effecten op de hormoonbalans moeilijk te controleren zijn.

Gevolgen in andere gebieden van het leven

Zoals te zien is, betekent de perceptie van de prestatieknie in training vaak dat betrokken atleten nog meer gefocust zijn op hun atletische prestaties, maar zonder de gewenste prestaties te bereiken. Dit kan ook een impact hebben op het beroepsleven, omdat vooral bijwerkingen zoals slechte concentratie en het algemene gevoel van vermoeidheid in het latere verloop van het syndroom ook een verhoogde bron van fouten op het gebied van werk verschaffen. Bovendien is de prestatiedaling van nature merkbaar in professionele uitdagingen.

waarschuwing: In het ergste geval, gevolgd door de oefening overtraining dan een professioneel burnoutsyndroom.

Voor het privéleven hebben de overtraining en de bijbehorende psychologische dimensie ook negatieve gevolgen. Het feit dat de aandacht van patiënten vrijwel uitsluitend draait om hun eigen atletische prestaties veroorzaakt vroeg of laat spanningen tussen de getroffenen en hun sociale omgeving. Partners voelen zich verwaarloosd, afspraken met vrienden kunnen niet langer worden gehouden en ook de verve voor sociale interacties neemt af met de atletische prestaties.

Overtraining kan op het werk tot problemen leiden. (Afbeelding: Jelena / fotolia.com)

Behandeling van overtraining

Overtraining kan niet worden behandeld met een gewone tablet. De inname van voedingssupplementen, antidepressiva of hormoonpreparaten wordt door sportartsen, of helemaal niet aarzelend aanbevolen, omdat de voorbereidingen de oorzaak niet behandelen, maar alleen de symptomen. Het is veel belangrijker om de betrokkenen te sensibiliseren voor de oorzakelijke factoren. Ze moeten erkennen dat ze een ongezonde relatie hebben met de sport en zijn totaal verkeerd met hun training.

De eerste maatregel is daarom om een ​​pauze te nemen van de training om over jezelf na te denken, zelfs als het moeilijk is. Men moet de tijd nemen en duidelijk laten zien wat beter is - een korte onderbreking van de training om het lichaam de nodige rust te geven of een blessuregerelateerde pauze van meerdere maanden om het lichaam weer onder dwang te krijgen om zich te kunnen verplaatsen.

Tijdens een pauze in de training, is het dan raadzaam om samen te werken met een sportarts, zo niet zelfs een specialist op het gebied van gedragspsychologie, om gezamenlijk verdere maatregelen te bepalen. De trainingstop moet gebaseerd zijn op de mate van overtraining en kan tussen een paar dagen tot een maand of twee duren.

In sommige gevallen, bijvoorbeeld in de voorbereidingsfase voor een wedstrijd, is het raadzaam om de training niet volledig te annuleren, maar om deze aanzienlijk te verminderen in termen van tijd en intensiteit.

Als je eenmaal een pauze in de training hebt bereikt, zijn er meer stappen om je eigen training en dagelijks gedrag te verbeteren. Het belangrijkste in dit opzicht zijn de volgende punten:

• Conversie van het trainingsplan met voldoende rustperiodes en optimale balans tussen trainingsimpuls en regeneratie,
• Harmoniseer het trainingsplan met dagelijkse en sociale behoeften,
• Geef meer prioriteit aan familie, vrienden en werk,
• voldoende slaapfasen van goede kwaliteit (minstens 6 uur slaap) en geen training vlak voor het slapen gaan,
• verbeteren van het eigen lichaamsbewustzijn en zelfperceptie of gevoel voor het eigen lichaam, wiens behoeften en waarschuwingssignalen trainen,
• gebruik goede en hoogwaardige voedingsbronnen,
• glykose-, eiwit- en vitaminerijk dieet, i. eet veel fruit en groenten, mager vlees en vis
• Vergeet niet het plezier en verwen jezelf van tijd tot tijd - belangrijk, om niet in een trainingsmanie te vervallen.

Preventie tegen overtraining

Zoals hierboven vermeld, is overtraining voorkomen beter dan genezen. Het lichaam stuurt in feite vroege waarschuwingssignalen die de atleet moeten laten zien dat het te veel van het goede is. Pijnlijke spieren zijn bijvoorbeeld niet per se een goed teken van effectieve spiergroei. Als het langer duurt dan twee dagen, is dit meer een teken van een beschadigde spier, die dringend regeneratie nodig heeft.

En zelfs als je jezelf moet dwingen om je trainingsplan voor training op te volgen en er niet langer blij mee bent, is dat een onmiskenbare hint bij de schuttingpaal dat een onderbreking in de training dringend nodig is. Omdat trainingsdoelen in alle eer, maar sport moet ook altijd leuk zijn.

Sport moet leuk en stressvrij zijn. (Afbeelding: Drobot Dean / fotolia.com)

Om overtraining en de bijbehorende, soms ernstige gevolgen te voorkomen, is het daarom belangrijk om te reageren op de eerste waarschuwingssignalen van het lichaam en om het trainingsschema en de huidige regeneratiefasen te controleren. Overigens kunt u ook zorgen voor fysieke regeneratie en toch iets voor het lichaam doen. Rek- en meditatiesporten zoals yoga zijn een aangenaam alternatief.

Dieet is ook een belangrijke factor voor een goede balans tussen oefening en herstel. Ongeacht of vetverlies of spieropbouw het doel van lichaamsbeweging is, het lichaam heeft een bepaalde hoeveelheid energie nodig om goed te kunnen presteren in de sportschool of in de loopbaan. Met betrekking tot de voedingsstoffen die zo belangrijk zijn voor atleten, is het raadzaam om de volgende voedingsmiddelen te gebruiken:

• Groenten en fruit: in plantaardig voedsel kunnen sporters eindelijk hun hart ophalen, wat jammer genoeg helaas vaak mislukt in de context van een trainingsbevorderend dieet. Om een ​​goede spijsvertering te stimuleren en de voedingsstoffen van de plant zo efficiënt mogelijk te gebruiken, is het altijd raadzaam om de voorkeur te geven aan harde groenten, zodat het maag-darmkanaal gemakkelijker verteerbaar is. Verder moet fruit altijd alleen worden geconsumeerd als het nog rijp is, zoals vitamines en co. Kan alleen volledig worden ontwikkeld na rijpheid van fruit.
• Magere melk, vis en vleesproducten: melk, vis en vlees bevatten zowel eiwitten als glycogeen. Om deze reden zijn deze voedingsgroepen voor atleten zeer belangrijke bronnen van voedingsstoffen, maar hier moet men onderscheid maken tussen vetrijke en vetarme producten. Voedingsmiddelen zoals magere kwark, kwark, kalkoen, gevogelte of zalm verdienen daarom duidelijk de voorkeur boven full-bodied producten zoals gouda of varkensbuik. In de vleessector is het ook een goede tip om te vertrouwen op spiervlees en dierlijke lever om de inname van glycogeen te maximaliseren.
• Voldoende drinken: aangezien er tijdens het sporten altijd een groter vloeistofverlies is, moeten atleten in het bijzonder nog meer aandacht besteden aan een adequate toevoer van vocht. Veel drinken is het motto. Het moet echter ook de juiste drank zijn. Alleen eten van energie en sportdranken is hier zeker de verkeerde aanpak. In plaats daarvan worden mineraalwater, theeën, spritzers, verse smoothies en vruchtensappen aangekondigd, waarbij ongezoete drankvarianten duidelijk zwaarder moeten wegen.

(Ma)