Cerebrale bloeding - oorzaken, symptomen en therapie

Gevaarlijke bloedingen in de hersenen

Bij hersenbloeding komen bloedingen voor in de hersenen of de omhullende structuren ervan. Dit kan leiden tot verhoogde intracraniale druk en resulterende neurologische gebreken. Afhankelijk van waar het bloeden plaatsvindt, dat wil zeggen in welk deel van de schedel of de hersenen, wordt een onderscheid gemaakt tussen epidurale, subarachnoïdale en subdurale bloeding. Bloeden in de hersenen is altijd een levensbedreigende aangelegenheid, vaak met fatale gevolgen.

inhoud

• Gevaarlijke bloedingen in de hersenen
• oorzaken
• Bloeden in de hersenen - epidurale bloeding
• Symptomen van epidurale bloeding
• Acute subdurale bloeding
• Symptomen van subdurale bloeding
• Chronische subdurale bloeding
• Symptomen van chronische subdurale bloeding
• subarachnoïdale bloeding
• Symptomen van subarachnoïdale bloeding
• Therapie voor hersenbloedingen
• Preventieve maatregelen

oorzaken

In de meeste gevallen treedt een hersenbloeding op als gevolg van een trauma, bijvoorbeeld een verkeersongeval, een val of iets dergelijks. Maar ook ziekten die het vasculaire systeem in de hersenen beïnvloeden, hoge bloeddruk (hypertensie) of aneurysma (sacculaire vergroting van een slagader) kunnen de trigger zijn. Aangeboren vasculaire anomalieën, hersentumoren of vasculaire tumoren zijn ook enkele van de mogelijke oorzaken.

Vaak treedt hersentrauma op als gevolg van letsel door ongevallen of vallen. (Afbeelding: Monika Wisniewska / fotolia.com)

Bepaalde medicijnen, vooral die bedoeld om bloedstolling te voorkomen, kunnen bloedingen in de hersenen veroorzaken. Gunstige factoren zijn onder meer vele jaren alcohol en / of drugsgebruik.

Bloeden in de hersenen - epidurale bloeding

De hersenbloeding vindt hier plaats in de zogenaamde epidurale ruimte. De dura mater van de hersenen en het ruggenmerg bestaat uit twee afzonderlijke bladeren. Het buitenblad vormt het zogenaamde Periost (periosteum) en ligt aan de binnenkant van het wervelkanaal.

Het binnenblad is een buisvormige structuur die de hersenen en het ruggenmerg omringt. Tussen deze twee bladeren bevindt zich de epidurale ruimte, die gevuld is met vet en bindweefsel. Dit beschermt de hersenen en het ruggenmerg bij elke beweging van de wervelkolom. De oorzaak van een epidurale bloeding is meestal een ruptuur van een meningeale slagader als gevolg van een schedelbreuk.

Symptomen van epidurale bloeding

Een "klassieke" epidurale bloeding vindt plaats, zodat na de verwonding de getroffenen voor het eerst voor een korte tijd bewusteloos zijn. Daarna is de patiënt meestal bewust en daarom ook ontvankelijk voor een periode van een paar uur. Als de schade aan de hersenen erg groot is, kan dit interval ontbreken. Bloeden veroorzaakt de ontwikkeling van een hematoom, wat op zijn beurt leidt tot bewusteloosheid. Een hoofdsymptoom is extreme hoofdpijn en nekstijfheid.

De patiënt ontwikkelt halfzijdige symptomen, bijvoorbeeld een halfzijdige verlamming. Daarnaast, afhankelijk van de omvang van de schade, zogenaamde intracraniale tekens. De schedel is een benige structuur die zich niet kan verspreiden. Hersenbloeding produceert een hematoom, dat druk opbouwt. Dit is een levensbedreigende ziekte.

Symptomen van de cerebellaire omvatten toegenomen hoofdpijn in de nek en het voorhoofd, duizeligheid, mentale veranderingen, misselijkheid, ochtend, duizelig braken, dubbelzien, pijnlijke zenuwuitgangen en de neiging om te hikken en gapen..

Het belangrijkste diagnostische hulpmiddel is CT (computertomografie), die bloedingen, de omvang en locatie ervan kan detecteren. Snelle drukverlichting van een operatie is uiterst belangrijk, zodat het weefsel van de hersenen niet wordt beschadigd.

Hoofdpijn en duizeligheid kunnen wijzen op epidurale bloedingen. (Afbeelding: Kurhan / fotolia.com)

Acute subdurale bloeding

Een acute subdurale bloeding is een hersenbloeding die zich binnen 72 uur ontwikkelt, gedurende welke het bloed zich ophoopt in de subdurale ruimte. De oorzaken hiervan zijn een craniocerebraal trauma of een schedelbreuk. De subdurale ruimte bevindt zich tussen de twee binnenste zachte hersenvliezen. Dit is gevuld met hersenvocht.

Symptomen van subdurale bloeding

De klinische symptomen van subdurale bloeding zijn vaak niet te onderscheiden van die van epidurale bloeding, omdat het klinische beeld sterk op elkaar lijkt. Zelfs met deze hersenbloeding worden onmiddellijk na de triggergebeurtenis, meestal een verwonding, het bewustzijn onderdrukt. Dit kan worden gevolgd door een symptoomvrije periode van enkele uren waarin de patiënten bewust zijn en ook reageren. Meestal ontbreekt dit interval echter volledig.

Ontwikkelt in ieder geval een diepe bewusteloosheid. Bij subdurale bloeding zijn er halfedelstenen. Cerebrale drukborden, zoals vermeld in epidurale bloeding, komen ook voor in deze vorm van hersenbloeding. De CT dient ook voor de diagnose. Een nauwkeurige bewaking van de patiënt en, indien nodig, een mogelijke chirurgische drukverlichting zijn essentieel om te overleven.

Chronische subdurale bloeding

Chronische subdurale bloeding, ook wel chronische subdurale hematoom genoemd, is een langzame bloeding in de subdurale ruimte, waarin de symptomen zich gedurende een periode van twee tot drie maanden geleidelijk ontwikkelen..

De oorzaak is meestal een mild trauma waaraan de patiënt zich vaak niet herinnert, zoals een bult in het hoofd. Dit leidt vervolgens tot een zeer langzame druipende bloeding in de subdurale ruimte. Dit betreft vooral oudere patiënten en mensen die aan een stollingsstoornis lijden, zoals bijvoorbeeld het geval is bij alcoholisten.

Symptomen van chronische subdurale bloeding

Het grootste deel van de subdurale bloeding treft oudere mensen. Je lijdt al weken aan de toenemende massa van het hematoom onder hoofdpijn, vermoeidheid en concentratieproblemen. Dit wordt vaak afgedaan met weergevoeligheid en niet serieus genomen. Persoonlijkheidsveranderingen zijn ook mogelijk.

subarachnoïdale bloeding

Bij een subarachnoïdale bloeding treedt de hersenbloeding op tussen de arachnoid (spinnewebhuid) en de pia mater (innerlijke hersenvliezen). De oorzaak van deze bloeding is meestal de breuk van een aneurysma van de hersenslagader, waarbij de bloeding zich uitbreidt naar de subarachnoïdale ruimte, de ruimte tussen de spinnenwebhuid en de inwendige meningen.

Subarachnoïde bloeding is een plotselinge bloeding in de subarachnoïdale ruimte. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com)

Een aneurysma van de hersenslagader ontwikkelt zich gewoonlijk op de vloer van een plantgerelateerde vasculaire wandzwakte. Dit leidt geleidelijk tot een zakvormig verlengstuk van het betreffende bloedvat. Meestal is het aneurysma op de leeftijd van veertig tot vijftig jaar zo ver gevorderd dat het al kan barsten door een lichte verhoging van de bloeddruk en vervolgens een hersenbloeding kan krijgen.

Andere oorzaken van subarachnoïde bloeding zijn onder meer verhoogde bloedingen, leukemie, arterioveneuze malformaties in de subarachnoïdale ruimte, bloeding door metastasen en trauma. Slechts ongeveer dertig procent van de getroffenen meldt dat de hersenbloeding voorafging aan een speciale gebeurtenis, zoals een speciale inspanning.

Symptomen van subarachnoïdale bloeding

Typerend voor arteriële bloedingen in de subarachnoïdale ruimte zijn plotselinge, enorme hoofdpijn in het occipitale gebied. Dit gaat gepaard met misselijkheid en braken. Ten eerste is de bewustzijnsstaat verduisterd, later treedt onbewustzijn op. Kort voor de hersenbloeding kunnen zogenaamde waarschuwingssymptomen, zoals dubbelzien, voorkomen.

Het neurologisch onderzoek van de patiënten vertoont meningisme. Dit is een symptoomcomplex dat wordt veroorzaakt door de irritatie van meninges. Significante symptomen zijn hoofdpijn, fotofobie, stijve nek, overgevoeligheid, misselijkheid, braken, hartritmestoornissen, toegenomen zweten en mentale veranderingen.

Zoals met de andere soorten hersenbloeding die al zijn genoemd, is CT ook de voorkeursmethode om zo snel mogelijk een diagnose te stellen. Een vroege operatie levert meestal de beste resultaten op.

Therapie voor hersenbloedingen

De tijd tot therapie is cruciaal voor succes. Hoe sneller de behandeling wordt gegeven, hoe groter de kans dat de getroffenen zullen overleven. Bij het geringste vermoeden van een hersenbloeding worden patiënten onmiddellijk opgenomen in een kliniek. Beeldvormende technieken zoals CT (computertomografie) en / of CT-angiografie maken een snelle diagnose mogelijk van de locatie en mate van bloeding.

Computertomografie helpt de hersenbloeding te detecteren zodra deze zich voordoet. (Afbeelding: Werner / fotolia.com)

Een bloeding in de hersenen vermindert de hersenfunctie, die meestal kunstmatige beademing vereist. Als er sprake is van een toename van de druk veroorzaakt door het bloeden, wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd waarbij het hematoom wordt verwijderd en een poging wordt gedaan om het borstvoeding te geven. Als de gebeurtenis is ontstaan ​​op basis van een bloedstollingsstoornis, worden bloedconserven toegediend. Hoge bloeddruk wordt behandeld met de juiste medicatie. Bij een subarachnoïdale bloeding kan zich een hydrocephalus of een congestie van cerebraal water ontwikkelen, die wordt behandeld met een neurochirurgische procedure.

Na de acute therapie volgt de langdurige behandeling, een langdurige, neurologische revalidatie. Het probeert de getroffenen meer en meer een terugkeer naar het "normale" leven mogelijk te maken. Jaren kunnen voorbijgaan voordat patiënten weer zelfstandig kunnen leven, hoewel de resterende symptomen vaak na een hersenbloeding blijven bestaan.

Preventieve maatregelen

Sommige preventieve maatregelen zijn beschikbaar om het optreden van hersenbloeding tegen te gaan. Deze omvatten de vermindering van het bestaande overgewicht en de normalisatie van overmatige bloeddruk. Regelmatige lichaamsbeweging is belangrijk. Vooral als er sprake is van beroertes, hartinfarcten, hoge bloeddruk en bloedstollingsstoornissen bij het ontstaan ​​van de familie, wordt een regelmatige gezondheidscontrole aanbevolen.

Als er al ziekten zijn zoals diabetes of hypertensie, moeten deze absoluut adequaat worden behandeld met medicijnen en regelmatig worden gecontroleerd door een arts. Een gezond, uitgebalanceerd, vitaminerijk en vetarm dieet met een laag diergehalte, regelmatige lichaamsbeweging, ontspanningsoefeningen (bijvoorbeeld autogene training of yoga) en voldoende slaap dragen bij aan de preventie. (sw, laatste update op 20.11.2017)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)