Niercongestie - oorzaken en therapie

Stasis van de nier
Bij een zogenaamde niercongestie is het geen onafhankelijke ziekte, maar een symptoom dat veroorzaakt kan worden door verschillende oorzaken, zoals urinestenen, tumoren of aangeboren misvormingen. In het geval van een geblokkeerde nier kan de urine niet meer worden afgevoerd, wat vaak gepaard gaat met ernstige pijn. De behandeling wordt uitgevoerd afhankelijk van de gevonden oorzaak, het doel is in ieder geval om het "obstakel" te elimineren en daardoor weer de uitstroom van urine te verzekeren.

inhoud

• Symptomen en definitie
• Urinestenen als oorzaak
• Hoe ontstaan ​​urinestenen??
• Niercongestie tijdens de zwangerschap
• Veroorzaken megaureter
• Stasis van de nier door endometriose
• Andere oorzaken van vastgelopen nier
• Behandeling bij congestie van de nier
• Behandeling met een megaureter
• Behandelingsopties voor niercongestie
• Nieropstoppingen tijdens de zwangerschap
• Natuurgeneeswijze met niercongestie

Symptomen en definitie

De nieren (Latijn: ren, Grieks: nephros), die zich aan weerszijden van de wervelkolom op ongeveer het niveau van de onderste ribben bevinden, hebben verschillende functies zoals de regeling van de vocht- en elektrolytenbalans en de zuur-base balans. Andere taken omvatten de productie van hormonen om de bloeddruk onder controle te houden en de vorming van rode bloedcellen (erythrocyten). Ze werken als een "ontgifter" van het lichaam door urine te produceren en afbraakproducten van het metabolisme uit het bloed te filteren..

De nieren krijgen belangrijke metabole functies. (Afbeelding: natali_mis / fotolia.com)

De functies van de nier kunnen worden onderbroken door verschillende gebeurtenissen, aandoeningen of ziekten, waarbij de urine niet langer ongehinderd door de blaas stroomt en zich opeenvolgend tot de nieren verzamelt. In dit geval is er een "niercongestie", die daarom geen afzonderlijke ziekte is, maar een symptoom dat verschillende oorzaken kan hebben.

Medisch wordt een onderscheid gemaakt tussen een "urine-stasis nier" (medisch "hydronefrose" of "water sineen nier") en een "bloedstasis nier". In de nier met urinewegobstructie hoopt de urine in veel gevallen massaal op in het gehele nierbekkengebied, dat vervolgens sterk expandeert en het weefsel uiteindelijk wordt vernietigd door de last..

Als gevolg daarvan kan de nieren niet langer hun functie voldoende geleidelijk, zodat door de verminderde uitscheiding van urine veel schadelijke stoffen blijven (in het bijzonder ureum, urinezuur en creatinine) in het lichaam en snel kan leiden tot gezondheidsproblemen. Deze omvatten bijvoorbeeld een urinevergiftiging (uremie) of hartproblemen.

De Hydronefrose wordt veroorzaakt door een verstoorde urineafvoer door een vernauwing van de urinewegen. De vernauwingen kan plaatsvinden hetzij in de blaas bij de overgang van de bekken naar de ureter (subpelvine ureteropelvine of stenose), bij de inlaat van de ureter (ostium stenose) of bij de uitgang van de urethra vanuit de blaas (Blasenhalsstenose).

Een vastgelopen nier blijft vaak lang symptoomloos en wordt pas in een vergevorderd stadium ontdekt. In de meeste gevallen veroorzaakt de constante druk op de aangrenzende organen na verloop van tijd rugpijn, rugpijn of flankpijn.

De getroffenen spreken van een "stekende" pijn die voelt als "alsof een mes in de nieren zit". Andere mogelijke symptomen zijn koorts, ernstige vermoeidheid en vermoeidheid, en frequente urineweginfecties, evenals een duidelijke afname van urine, vaak minder dan 500 milliliter per dag (oligurie)..

Door de niet meer functionerende filterfunctie van de nieren hopen rode bloedcellen (erytrocyten) zich steeds meer op in de urine, wat leidt tot een rode verkleuring of bloed in de urine (hematurie). Bij zuigelingen treedt meestal niet-floreren, diarree en braken op.

In een zogenaamde "congestieve nier" verandert de nier in vorm en conditie, bijvoorbeeld als gevolg van hartfalen of trombose in de aderen. Hierdoor werkt het orgel niet meer goed, wordt minder urine uitgescheiden dan normaal en blijven schadelijke stoffen, de zogenaamde urinestoffen, in het lichaam achter. In het geval van een congestieve nier worden andere organen vaak beschadigd, wat het leven van de patiënt snel in gevaar kan brengen.

Urinestenen als oorzaak

Een veel voorkomende oorzaak van een vastgelopen nier zijn urinaire stenen. Dit zijn zieke, vaste minerale structuren die door de urinewegen kunnen worden gevormd door de "kristallisatie" van stoffen die normaal in de urine worden uitgescheiden ("urinestoffen"). Afhankelijk van waar de stenen zich hebben gevormd, wordt een onderscheid gemaakt tussen nierstenen, ureterstenen (of ureterstenen) en blaasstenen, in zeldzame gevallen kunnen zich ook stenen in de urethra vormen. Het grootste deel van de stenen bevat calciumoxalaat, maar ook urinezuur wordt vaak gevonden als een stenen substantie. Ook mogelijk zijn gemengde kristallen, bijvoorbeeld calciumoxalaat, calciumfosfaat, urinezuur, struviet, cystine en xanthine.

Urinestenen zijn er in verschillende maten en vormen. Ze kunnen enkele centimeters klein zijn, de grootte van een kippenei bereiken of zelfs het hele nierbekken vullen (de zogenaamde "gietstenen"). Vaak blijven de stenen echter zo klein dat ze eenvoudig met de urine worden geëlimineerd, zonder dat de betrokken persoon het opmerkt. Gedeeltelijk ontstaat een scherpe pijn bij het urineren. Het wordt moeilijk wanneer de stenen groter worden en vast komen te zitten in het nierbekken of de urineleider - meestal gepaard gaand met extreem ernstige pijn (koliek).

Als een urinesteen in de urineleider vast komt te zitten, veroorzaakt het ondraaglijke pijn. (Afbeelding: Jeanette Dietl / fotolia.com)

A "nierkoliek" of "Harnleiterkolik" (koliek = pijnlijke krampen) treden de pijn meest heftig steken, kramp en golvend over wat veroorzaakt wanneer de plasbuis wordt uitgerekt door de steen. Ze trekken vaak van de flanken in de rug of onderbuik, maar kunnen ook uitstralen naar de testikels of schaamlippen. In sommige gevallen is de pijn zo ernstig dat patiënten reageren met misselijkheid en braken, daarnaast kan er bloed in de urine (hematurie) doorkomen mucosale irritatie ten gevolge van de opgeloste stenen.

Omdat de niersteen de drainage van de urine voorkomt en daardoor het nierbekken vergroot, kan een bacteriële urineweginfectie zich sneller ontwikkelen dan normaal. Typerend hiervoor zijn voornamelijk frequent plassen en een sterk brandend plassen. In zeldzame gevallen kan een verstoorde urineleiding die door een steen wordt veroorzaakt, ook leiden tot ettering van de nier (pyonephrosis) of septikemie (sepsis). Bovendien is er een verhoogd risico op chronisch nierfalen (nierinsufficiëntie) voor de getroffenen.

Hoe ontstaan ​​urinestenen??

Urinestenen kunnen verschillende oorzaken hebben, zoals een hoge zuurgraad in de urine, te weinig lichaamsbeweging, overgewicht of bepaalde ziekten. Deze omvatten bijvoorbeeld hyperparathyroïdie, chronische pancreatitis, diabetes mellitus en jicht.

Overerving lijkt hier een rol te spelen, evenals organische problemen in de vorm van misvormingen in de nieren, zoals littekens in het gebied van de urineleiders, wat ertoe kan leiden dat de stenen niet zelfstandig kunnen bewegen. Stenen komen vaak voor nadat patiënten chirurgisch delen van de dunne darm of galblaas moesten extraheren. Hetzelfde geldt voor tumoren en chemotherapie, omdat in de loop van dit verhoogde urinezuur wordt gevormd en uitgescheiden via de nieren..

Voeding en drinkgedrag spelen een centrale rol bij de ontwikkeling van urinestenen: mensen die weinig drinken of zweten, verhogen de concentratie van steenvormende stoffen zoals calcium, oxalaat, fosfaat, urinezuur en cystine. Dienovereenkomstig bevorderen frequente diarreeziekten en inflammatoire darmaandoeningen ook de vorming van afzettingen, omdat het lichaam in hoge mate van vloeistof wordt onthouden en de concentratie van lithogene stoffen toeneemt.

Zelfs met een eenzijdig en bestaat voornamelijk uit melk en zuivelproducten voeding, het calciumgehalte in de urine en daarmee de kans op nierstenen toegenomen. Daarnaast is er een vetrijk dieet waarvan vermoed wordt dat de ontwikkeling van de stenen, evenals een permanente overmatige consumptie van zeer oxalhaltigen voedsel (zoals rabarber, rode biet, zwarte thee, pinda's, peterselie, spinazie en chocolade) te bevorderen, omdat het oxaalzuur verbindt de darm met calcium onoplosbaar calciumoxalaat, wat weer kan leiden tot een verstoring van het calciummetabolisme vormen.

Niercongestie komt vaak voor tijdens de zwangerschap - zonder dat de aanstaande moeder het merkt. (Afbeelding: Sondem / fotolia.com)

Niercongestie tijdens de zwangerschap

Een vastgelopen nier komt vaak voor tijdens een vergevorderde zwangerschap. In de meeste gevallen merkt de zwangere vrouw de stasis niet op, maar kan dit ernstige gevolgen voor de gezondheid hebben. Voor de nieren congestie tijdens de zwangerschap, kunnen er verschillende redenen: Voor één losgemaakt door de hormonale veranderingen van de urineleider, wat kan leiden tot problemen met de afvoer sneller om een ​​terugstroom van urine uit de blaas naar het nierbekken (reflux) en. Een andere mogelijke trigger is het steeds groter wordende kind dat tegen de urineleiders drukt en daardoor de urineafvoer verstoort.

Veroorzaken megaureter

Een andere mogelijke oorzaak is een zogenaamde megaureter. Dit is een eenzijdige of tweezijdige pathologische dilatatie van de ureter, waardoor de uitstroom van urine niet langer ongehinderd kan functioneren. In de regel wordt een vergrote ureter met een diameter van 10 mm of meer een megaureter genoemd en is in de meeste gevallen een aangeboren aandoening (primaire megaureter). Dit kan te wijten zijn aan een aangeboren vernauwing (stenose) voorafgaand aan binnenkomst in de urineblaas, die ontstaat door een vroegtijdig falen van de ureter. Als dit het geval is, neemt de druk van de urine toe in het gebied van de vernauwing, waardoor de ureter enorm uitzet (primaire obstructieve megaureter, korte POM).

In een congenitale megaureter kan ook een zogenaamde vesic-uretero-renale reflux zijn, waardoor de urine herhaaldelijk terugvloeit van de blaas naar de urineleider of de nieren. Een andere mogelijke oorzaak van dilatatie van de urethra is weefselzwakte, waardoor de urineleider niet kan samentrekken, zich opvult met urine en uiteindelijk uitzet, waardoor de urine zich weer kan accumuleren in het nierbekken.

Hoewel een primaire megaureter aangeboren is, liggen de oorzaken van de secundaire, verworven vorm buiten de ureter. In veel gevallen kan geen duidelijke oorzaak worden vastgesteld (idiopathische megaureter). Als mogelijke triggers komen hier eerdere ziektes zoals een nerveuze blaasaandoening of reflux van urine in aanmerking, die op zijn beurt vaak wordt veroorzaakt door een vernauwing onder de blaas (secundaire reflux megaureter).

In veel gevallen zijn er geen symptomen wanneer de urethra wordt verbreed. Soms komt het pijn bij het urineren, in zeldzame gevallen ook voor urineweginfecties met koorts. Als de doorgaans vrij uitgesproken urinetransportstoornis niet vroegtijdig wordt opgemerkt, kan deze in het verdere verloop van de ziekte in ernstige gevallen leiden tot nierontsteking tot een urosepsis of een acuut nierfalen. Deze ernstige ziektegeschiedenissen zijn tegenwoordig echter zeer zeldzaam geworden vanwege het veelvuldige gebruik van echografisch onderzoek. Integendeel, de megaureter wordt vaak ontdekt tijdens de zwangerschap of als onderdeel van de daaropvolgende controles (U-onderzoeken) bij het kind en dienovereenkomstig behandeld.

Reden voor de nierstoornis kan de chronische gynaecologische endometriose zijn. (Afbeelding: Sebastian Kaulitzki / fotolia.com)

Stasis van de nier door endometriose

De reden kan een endometriose zijn. Het is een algemeen, goedaardige, maar meestal geassocieerd met pijn chronische gynaecologische ziekte waarbij baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoederholte (bijvoorbeeld aan de eierstokken, de vagina of in de darm) groeit. In dit geval, een vastgelopen nier, bijvoorbeeld, dan ontwikkelen wanneer endometrium vormen uitgesproken vorm op de eierstokken, met het kenmerk drukt op de ureter en uiteindelijk veroorzaken congestie.

De exacte oorzaken van endometriose zijn nog niet duidelijk, maar er zijn verschillende theorieën - zoals het idee dat baarmoederslijmcellen vanuit de baarmoeder door bloedvaten of lymfevaten door het lichaam worden getransporteerd en dus theoretisch b.v. kan ook in de longen komen. Onder andere zijn de symptomen van endometriose afhankelijk van welke organen zijn aangetast, mogelijke tekenen zijn onder meer cyclusstoornissen, moeilijk urineren, pijn tijdens geslachtsgemeenschap (dyspareunie) of rugpijn.

Andere oorzaken van vastgelopen nier

Wordt onder andere beschouwd als de "ureter-agenesis", die aangeboren of verworven kan zijn en waarbij een of beide ureters ontbreken. Mogelijk is een zogenaamde ureter-duplicatie of een ureterduplex. Dit is een aangeboren afwijking, waarbij in plaats van de meestal enkele ureter (ureter) een volledige duplicatie van de bovenste urinewegen is met twee afzonderlijke nierbekken en twee afzonderlijk in de urineleiders van de blaasopening..

Bovendien interfereren goedaardige en kwaadaardige tumoren en aandoeningen van het zenuwstelsel (bijvoorbeeld bij spinale aandoeningen of diabetes mellitus) met de urineafvoer en leiden daardoor tot een verstopte nier.

Behandeling bij congestie van de nier

Als er sprake is van een urinaire steenziekte, wordt in het geval van acute koliek met krampende zware pijn meestal een antispasmodisch medicijn gegeven in combinatie met een pijnstiller. In het geval van kleinere stenen (stenen onder de 6 mm) of in het geval van nog niet volledig blootgestelde urineafvoer, wacht men meestal tot de steen op natuurlijke wijze oplost en wordt uitgescheiden.

Ondersteunende maatregelen zoals oefeningen, touwtjespringen, verhoogde hydratatie of warmtebehandelingen werken, en urine moet worden verzameld elke keer dat u plast, om de steen na zijn vertrek naar zijn bestanddelen te onderzoeken. Dit is met name belangrijk omdat de verdere behandelingsstappen en de preventieve maatregelen daarop zijn gebaseerd.

Als de steen niet vanzelf oplost, is het mogelijk om het te behandelen door middel van een schokgolftherapie ("extracorporale schokgolf-lithotripsie"). Deze schokgolven worden van de buitenkant naar de respectieve structuur gericht, dat het in de kleinste stukken wordt "ingeslagen" en kan dus afgaan met de urine zelf.

Als deze maatregel niet tot succes leidt, is er een andere behandelingsoptie in de zogenaamde Ureterorendoskopie (URS). Hierin wordt een speciale endoscoop ingebracht door de urethra, die vervolgens naar de steen in de ureter wordt voortbewogen en vervolgens samen met de steen wordt verwijderd. Aangezien de procedure meestal vrij pijnlijk is, wordt deze ofwel onder algemene anesthesie of in spinale anesthesie uitgevoerd, maar complicaties zijn zeldzaam bij ureterorenoscopie.

Een andere optie is de behandeling van de "Percutane nephrolitholapaxy" (PNL) is: Dit gebeurt door een punctienaald uit het lichaam buitenmantel van een dun kanaal de toegepaste nier, is een optisch instrument ingebracht door de volgende waarmee de arts breken dan de stenen en kan verwijderen. In de meeste gevallen bovendien een katheter of een ureterale stent is geplaatst voor een paar dagen om zo de urineleider verwijden en open te houden en ter beschikking van andere steen deeltjes bevoordelen.

Urinestenen kunnen worden verwijderd met behulp van minimaal invasieve endoscopische procedures. (Afbeelding: reineg / fotolia.com)

Na succesvolle behandeling van de urinesteenprofylaxe ligt de focus, omdat als stenen al verschillende keren zijn opgetreden, er een sterk verhoogd risico is op verdere afzettingen. Daarom is het belangrijk om consequent passende preventieve maatregelen te volgen. Het is vooral belangrijk om te zorgen voor voldoende vloeistofinname (water, ongezoete thee) van minimaal 2,5 liter per dag, om een ​​regelmatige uitscheiding van urine en dus van urinestoffen te garanderen. Patiënten moeten hun urine regelmatig zelf laten controleren met teststrips of door een arts en het resultaat aanpassen aan hun eet- en drinkgewoonten.

afhankelijk van de steen samenstelling vervolgens adviseerde een speciaal dieet - die, bijvoorbeeld, heeft de neiging om de vorming van calciumoxalaat stenen dienen overmatig gebruik oxalatreicher voedingsmiddelen te vermijden (bijvoorbeeld, rabarber, chocolade, noten, spinazie). De preventie van urinezuurstenen bestaat uit een vermindering van rood vlees en zout. In alle gevallen moet ervoor worden gezorgd dat voldoende beweging en vermindering van obesitas wordt gewaarborgd.

Behandeling met een megaureter

In het geval van een megaureter wordt de therapie uitgevoerd afhankelijk van de oorzaak van de dilatatie van de ureter. Als er een andere voorwaarde is in het geval van een secundaire dilatatie, zal deze eerst worden behandeld - in de meeste gevallen zal ook de megaureter verdwijnen. In het geval van langetermijngroei - wat het meest uitgesproken is in het eerste jaar - raken veel getroffen kinderen langwerpig in de urethra en verkleinen ze hun omvang..

Als er reflux (reflux) van urine uit de blaas is, is meestal een conservatieve behandeling zonder operatie voldoende, hetzelfde geldt meestal voor de megaureter zonder detecteerbare oorzaak (idiopathische megaureter). Als de onderzoeken occlusie van de ureter of verminderde nierfunctie laten zien, is meestal een operatie aangewezen. Hier wordt meestal de re-implantatie van de ureter gebruikt. Bij kinderen wordt deze procedure meestal pas na de eerste verjaardag uitgevoerd - er zijn uitzonderingen wanneer de nierfuncties al eerder aanzienlijk zijn verslechterd of koortsige urineweginfecties optreden.

Tegen de tijd dat de megaureter "groeit" of de operatie plaatsvindt, hebben de kleine patiënten antibiotica nodig om infectie te voorkomen. In veel gevallen blijft de harnleitererweiterung zelfs na de operatie, dus om de genezing succes verder urologische onderzoek van de blaas en de urethra (Miktionszystourethrographie) en, in zeldzame gevallen kan verdere chirurgie nodig onder bepaalde omstandigheden te testen.

Behandelingsopties voor niercongestie

Als er een urinewegobstructieve nier (hydronefrose of waterzakkennier) is, hangt de exacte therapie af van de gevonden oorzaak. Het doel van de behandeling is in ieder geval het wegnemen van de vernauwing van de urinewegen, zodat een normale urinestroom van nier naar blaas weer mogelijk is. In veel gevallen worden baby's helemaal niet behandeld, in plaats daarvan vinden regelmatig medische onderzoeken plaats. Echter, antibiotica worden vaak voorgeschreven vanwege het verhoogde risico op urineweginfectie.

Eerst wordt een katheter ingebracht in de urinewegen of door de huid in het nierbekken (percutane nefrostomie), zodat de opgehoopte urine weg kan vloeien. Aangezien de probleemloze urinelozing moet worden hersteld voor een succesvolle behandeling, gewoonlijk in de volgende stap ofwel een endoscopische of chirurgische verwijdering van de belemmering - die afhankelijk van de oorzaak of type hydronephrose is er weer een reeks werkwijzen hierin. Een Subpelvine stenose of vernauwing op de uitgang van de urineleider van de nier voor, daar wordt bijvoorbeeld de mogelijkheid van een project "Anderson-Hynes", waarbij de vernauwing wordt verwijderd. Dit is een routineprocedure die open of minimaal invasief kan worden uitgevoerd met een slaagpercentage van meer dan 95%.

Als de vernauwing werd veroorzaakt door een ongunstige ureter, kan deze chirurgisch worden verplaatst. In sommige gevallen is een kunstmatige afvoer van de urine door de huid (urostoma) noodzakelijk, vooral als de functie van het urinedrainagesysteem niet meer goed kan worden vastgesteld of als de urineblaas moet worden verwijderd. Ook hier zijn er verschillende chirurgische technieken, een voorbeeld is de "ureterale huid drainage", waarbij beide ureters - afhankelijk van de ziekte - afzonderlijk of samen door de buikwand naar buiten worden geleid.

Vaak een stent (of dubbel-J ureterale stent of katheter) wordt gedurende enkele dagen of weken in de ureter om de uitstroom van urine te handhaven na het openen van de urinewegen. Zijn de nieren zo ernstig beschadigd dat de functies niet voldoende tevreden over het algemeen kan worden, krijgen periodiek aangetast dialyse of "bloed zuiveringen", waarin wordt "schoongemaakt" door een dialysator het bloed van stofwisselingsproducten en water. In meer ernstige gevallen is er ook de mogelijkheid van een niertransplantatie.

Nieropstoppingen tijdens de zwangerschap

Als tijdens de zwangerschap niercongestie optreedt, moet de behandeling zo vroeg mogelijk worden gegeven om infectie te voorkomen die zeer gevaarlijk kan zijn voor de baby. De meest voorkomende complicatie is een vroeggeboorte als gevolg van een verzwakking door de cervixinfectie. Als een infectie aanwezig is, worden meestal antibiotica gebruikt die normaal gesproken veilig zijn voor het ongeboren kind.

Bij ernstige congestie als gevolg van een vernauwing in het gebied van de urineleiders, kan een ureterale spalk noodzakelijk zijn om drainage van de urine te waarborgen en daardoor de gezondheid van de moeder en het kind te beschermen. Over het algemeen moet men erop letten veel te drinken en regelmatig naar het toilet te gaan, zodat de urine niet eens kan opbouwen.

Schüssler-zouten kunnen natuurlijk helpen om het ongemak te verlichten. (Afbeelding: monropic / fotolia.com)

Natuurgeneeswijze met niercongestie

Ten eerste heeft een vastgelopen nier dringend behoefte aan een medisch onderzoek of zorg om de urineafvoer te "opruimen". De natuurlijke geneeskunde biedt een scala aan ondersteunende methoden waarmee pijn en ongemak kan worden verlicht. Op het gebied van homeopathie die wordt gebruikt in talloze klachten van de spijsvertering en uitscheidingsorganen geassocieerde meestal met stekende of colicky en straalt in alle richtingen pijn wat "Berberis vulgaris" bijvoorbeeld gevonden. Matricaria chamomilla of "echte kamille" helpt over het algemeen bij nierpijn, bij urinaire stenen kan Lycopodium goede ondersteuning bieden.

Als de niercongestie het gevolg is van urinestenen, zijn Schüssler-zouten een optie. Aan de ene kant is er het zout nr. 9 (natriumfosforicum), dat ook bekend staat als "het zout van het metabolisme". Het ondersteunt de omzetting van urinezuur in ureum, wat de uitscheiding vergemakkelijkt en de vorming van stenen in de nieren en de blaas tegengaat. Aan de andere kant is het zout nr. 16 (Lithiumchloratum), dat de uitscheiding van urinezuur en ureum bevordert. Wat betekent dat in het individuele geval "het juiste ding" moet worden besproken met een natuurgeneesheer of een arts of apotheker, hier kan dan worden overwogen of slechts één of mogelijk beide zouten tegelijkertijd worden ingenomen.

De Schüssler-zouten worden meestal driemaal tot zesmaal per dag gedoseerd in de vorm van één tot drie tabletten (kinderen in overleg met de arts drie- tot zesmaal daags een halve van maximaal twee tabletten naar leeftijd en grootte), individueel en langzaam in de Mond wordt gesmolten.

De beproefde huismiddeltjes Appelciderazijn effectief kan worden gebruikt in een stenen ziekte, omdat het onze stofwisseling ondanks de zure smaak van invloed vrij basic, en daarmee bijdraagt ​​aan de deposito's beter af te breken in de loop van de spijsvertering. Er zijn verschillende manieren om de azijn toe te passen - bijvoorbeeld in de vorm van een "appelazijn cocktails" gemengd 2 eetlepels ongefilterde appelazijn met een beetje acaciahoning en wordt vervolgens doordrenkt met nog mineraalwater.

Kruidengeneeskunde (fytotherapie) biedt verschillende benaderingen voor de behandeling van urinaire stenen. Aldus kan een thee-infusie van paardenbloemwortels of echt laboratoriumkruid dienen als hulpmiddel bij het verwijderen van de steendeeltjes via de blaas. Berkebladeren, berendruifbladeren en brandnetelkruid hebben ook een positief ondersteunend effect op de elutriatie van de stenen. De zogenaamde orthosiphon (ook "kattenbaard") heeft een ontstekingsremmend en anticonvulsief effect op de drainerende urinevaten en kan pijn verlichten in het geval van een acute ontlading van stenen of koliek.

In het algemeen, met name bij stenen, moeten de individuele voedingsgewoonten kritisch worden bekeken en indien nodig worden aangepast, omdat zonder gepaste veranderingen een steenleed niet onder controle kan komen. Derhalve moet afhankelijk onderhavige welke vorm van depot, met calciumhoudende stenen op zuivelproducten met urinezuur stenen op purine-rijke voedingsmiddelen (vlees, lever en bloed worst) en oxalaat zeer oxaalzuur rijke voedingsmiddelen zoals spinazie, rabarber, pinda, chocolade en thee worden afgewezen.

Vooral belangrijk is de vochtinname, omdat alleen als de urine voldoende verdund is, effectief herhaling kan worden voorkomen. De getroffenen moeten de hele dag door minstens 2,5 liter drinken. Bijzonder geschikt zijn hier dranken die de urine-pH niet beïnvloeden. Deze omvatten nier-, fruit- en kruidenthee, appel- of druivensap en calcium- en waterstofcarbonaatarm mineraalwater. Aan de andere kant zijn frisdranken met een hoog suikergehalte en alcoholische dranken niet geschikt, zelfs degenen die veel koffie of zwarte thee drinken, moeten uit voorzorg een glas water drinken. (nr, bijgewerkt op 7.11.2017)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)