Prikkelbare darmsyndroom - oorzaken, huismiddeltjes en therapie

Colon prikkelbaar, prikkelbare darm syndroom, prikkelbare darm syndroom

Veel mensen lijden aan darmproblemen die niet aan een exacte oorzaak kunnen worden toegeschreven. Buikpijn die teruggaat na een stoelgang, maar ook afwisselende diarree en constipatie zijn vaak aanwijzingen voor een zogenaamd irritable bowel syndrome (RDS).

inhoud

• Colon prikkelbaar, prikkelbare darm syndroom, prikkelbare darm syndroom
• definitie
• Verspreiding en symptomen
• oorzaken
• diagnose
• therapie
• natuurgeneeskunde

definitie

De Reizdarsyndrom kan worden bepaald volgens verschillende criteria catalogi (Manning, Kruis, Rome I, Rome II, Rome III), waarbij dit land vooral de vaststelling volgens de gemeenschappelijke Behandlungsleitinien de Deutsche Gesellschaft für spijsvertering en metabolische aandoeningen (DGVS) en de Deutsche Gesellschaft für Neurogastroenterology en Motiliteit (DGNM) applicatie vindt.

Prikkelbare darmsyndroom is meestal uiterst onplezierig voor de getroffenen, maar vormt geen grote gezondheidsrisico's. (Afbeelding: photophonie / fotolia.com)

Dienovereenkomstig wordt het prikkelbare darm syndroom gekenmerkt door chronische darmklachten (besipielsweise buikpijn en een opgeblazen gevoel), meestal geassocieerd met de stoelgang veranderingen zijn zo ernstig dat patiënten zo medische hulp zoeken en zijn dus relevant gevaar vormt voor de kwaliteit van leven. Tegelijkertijd zou er geen "kenmerk van andere ziekten moeten zijn, die waarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor deze symptomen."

In de medische gemeenschap worden ook alternatieve namen zoals spastische colon, prikkelbare darm syndroom, prikkelbare darm syndroom of prikkelbare darm syndroom gebruikt voor de RDS. Informeel gesproken is het soms een "nerveuze onderbuik" -toespraak. Daarnaast zijn er andere onderverdelingen van prikkelbare darm syndroom in verschillende subtypes, zoals de spastische dikke darm met buikpijn bij verandering van constipatie en diarree of een pijnloze RDS met diarree. Ook RDS met Constipation Only (RDS-O) onderscheidt zich van RDS met Diarree (RDS-D) en RDS met veranderende ontlastingconsistenties (RDS-M).

Vrouwen worden vaker beïnvloed door het prikkelbare darm syndroom dan mannen. (Afbeelding: Stephanie Hofschlaeger / pixelio.de)

Verspreiding en symptomen

In de medische praktijk is de RDS een van de meest voorkomende klachten. Volgens de DGVS en de DGNM worden, afhankelijk van het type definitie, tot 13,6 procent van de bevolking (Rome I) of zelfs tot 25 procent (Manning) getroffen. Vrouwen ontwikkelen ongeveer twee keer zo vaak als klachten van mannen. Theoretisch kan de ziekte op elke leeftijd voorkomen en zelfs kinderen worden niet ongewoon getroffen.

Prikkelbare darm syndroom is een veilige, maar zeer onaangename aandoening, die in sommige gevallen leidt tot de volledige terugtrekking van de getroffenen. Het probleem is een over-exciteerbaarheid van de darmbeweging met pathologisch verhoogde pijngevoeligheid van de darm. Er is ook een toegenomen reactie op stress. De symptomen van RDS kunnen per persoon aanzienlijk verschillen. De meeste patiënten vertonen een abnormale frequentie van stoelgang, veranderingen in de consistentie van de ontlasting en verhoogde winderigheid.

Veel patiënten lijden aan significante symptomen zoals krampachtige pijn, een opgeblazen maag, afwisselende diarree en obstipatie en slijm in de ontlasting. Maar de individuele symptomen kunnen aanzienlijk variëren en soms missen individuele, zogenaamd typische symptomen. (Afbeelding: reineg / fotolia.com)

Andere typische symptomen zijn krampachtige pijn van verschillende ernst, een harde opgeblazen buik, diarree en obstipatie, evenals slijmcongestie in de ontlasting. Het gevoel dat je jezelf tijdens een stoelgang niet helemaal hebt leeggemaakt, kan zowel voorkomen als een merkbare opluchting na het gebruik van het toilet. De symptomen zijn vaak vooral 's ochtends, terwijl de nachten meestal als symptoomvrij worden ervaren. Symptomen kunnen ook aanwezig zijn in de maag en slokdarm, zoals volheid na het eten, misselijkheid, braken, maagpijn en brandend maagzuur.

Bovendien vertonen veel patiënten gelijktijdig voorkomende symptomen zoals slaapstoornissen, urinewegsymptomen, hoofdpijn, rugpijn, angst en depressie, menstruele en functionele hartklachten. Hier is echter vaak het verband met het prikkelbare darm syndroom onduidelijk.

oorzaken

De exacte oorzaken van de RDS zijn nog niet definitief opgehelderd. Er wordt aangenomen dat een interactie van verschillende factoren, bijvoorbeeld, een belangrijke rol toekent aan een veranderde beweeglijkheid (stoelgang). Dit is bijvoorbeeld aanzienlijk verminderd bij RDS-patiënten met constipatie, terwijl bij het prikkelbare darmsyndroom met diarree de motiliteit ongewoon hoog is.

Aandoeningen van immuunonbalans in de darm worden ook als mogelijke oorzaken besproken. Aldus worden micro-inflammatoire en neuroimmunologische processen in het darmslijmvlies aangetroffen bij de betrokkenen, die gepaard gaan met een lokale toename van immuuncellen en / of zogenaamde EC-cellen. Veel patiënten hebben ook een genetische aanleg, hun sympathische parasympathische activering is veranderd en de darmflora is in kwaliteit en kwantiteit verslechterd.

Stress is nauw gerelateerd aan het begin van de symptomen bij veel patiënten. (Afbeelding: Kaspars Grinvalds / fotolia.com)

Als mogelijke trigger zijn verdere gastro-intestinale infecties bekend en wordt ook een verband met stress het meest waarschijnlijk geacht. Dus, volgens de huidige behandelingsrichtlijnen, kan "acute stress als een co-factor voor de ontwikkeling of instandhouding van de symptomen" worden aangenomen, en dit kan het verloop van een RDS nadelig beïnvloeden. Zowel acute als chronische stress hebben een invloed op de gastro-intestinale functies. Er is echter nog geen duidelijke causale relatie tussen RDS en mentale stress aangetoond.

De DGVS en DGNM komen in hun richtlijnen voor de behandeling tot de conclusie dat voor de pathofysiologie van het prikkelbare darm syndroom diverse moleculaire en cellulaire mechanismen afzonderlijk en in combinatie, relevant waren, met hun frequenties en specificiteit deels onduidelijk verblijf.

diagnose

Aangezien dit het prikkelbare darmsyndroom is een zogenaamde "diagnose van uitsluiting" hebben organische ziekte (bijvoorbeeld colorectale en maagcarcinoom, gastrische en duodenale ulcus, inflammatoire darmziekte, chronische pancreatitis en schildklierdisfunctie) (tot uitgebreide medische onderzoeken incl. Blood en ontlastingonderzoek, echografie van de buik, eenmalige reflectie in het spijsverteringskanaal, verwijdering van weefselmonsters). Alleen wanneer het daadwerkelijk wordt verzekerd dat er geen andere ziekte aanwezig is, en aan alle andere criteria van gemeenschappelijk Behandlungsleitinien wordt voldaan, kan worden beschouwd als een bevestigde diagnose.

therapie

De behandelingsopties zijn meestal gebaseerd op verschillende conventionele en alternatieve maatregelen, met een verandering in levensstijl en voeding staat meestal op de voorgrond. Volgens de behandelingsrichtlijnen van DGVS en DGNM is er, vanwege de heterogeniteit van het prikkelbare darmsyndroom, geen standaardtherapie en heeft elke behandeling aanvankelijk een bewijskracht.

In principe moet de patiënt eerst worden onderwezen "sluitend pathofysiologische concept van de symptomen ontstaan", wordt geïnformeerd in het "bijzonder over de relatie tussen stress en emoties en lichamelijke klachten", aldus de aanbeveling in de richtlijnen voor de behandeling. Het uitsluiten van bedreigende ziekten moet voor de getroffenen begrijpelijk worden gemaakt om hun angsten te verminderen.

Probiotica kunnen ook worden gebruikt bij de behandeling van RDS, evenals spasmolytica of SSRI's. Bovendien zijn er veel verschillende remedies beschikbaar voor de gerichte behandeling van de verschillende symptomen. (Afbeelding: savo40 / fotolia.com)

De medicamenteuze behandeling is afhankelijk van de symptomen en wordt gebruikt om de symptomen te verlichten. Voor dit doel worden de verschillende subtypes van prikkelbare darm syndroom gebruikt. Als er een RDS is met diarree, worden zogenaamde antidiarrhalen gebruikt, terwijl laxeermiddelen worden gebruikt in RDS-O. De gelijktijdige inname van probiotica moet bijdragen aan een normalisatie van de darmflora en tegen de pijn, zo nodig kunnen zogenaamde spasmolytica of SSRI worden gebruikt. Als de medicamenteuze behandeling niet het gewenste succes vertoont, volgens de behandelingsrichtlijnen, moet deze uiterlijk na drie maanden worden gestopt - met individuele werkzame stoffen veel eerder.

Als er aanwijzingen zijn voor de diagnose van een interactie van de symptomen met psychische stress, kan naast de algemene medische zorg psychotherapie passend zijn. Over het geheel genomen "psychotherapeutische methoden (-darm-gerelateerde hypnose, cognitieve gedragstherapie, psychodynamische therapie) voor de behandeling van RDS effectief en moet worden geïntegreerd in een therapeutische begrip" waren, de instructies in de richtlijnen voor de behandeling van DGVS en DGNM.

Zowel psychotherapeutische maatregelen als hypnotherapie hebben een positief effect op veel RDS-patiënten. (Afbeelding: sylv1rob1 / fotolia.com)

Aanpassingen aan voeding en levensstijl kunnen het ongemak voor veel patiënten aanzienlijk verminderen. Individuele triggers van symptomen zoals stress of bepaald voedsel moeten worden vermeden. Ook wordt een gereguleerde dagelijkse routine, een uitgebalanceerd dieet en voldoende lichaamsbeweging vaak aanbevolen, maar hier is een duidelijke verklaring over het effect niet mogelijk. Veel patiënten hebben bijvoorbeeld baat bij een goed verteerbaar, weinig irriterend en gezond dieet, b.v. met gestoomde groenten en fruit (rauw voedsel en volkoren versterken de klachten meestal), maar dit geldt niet voor alle betrokkenen.

Hoewel er geen enkele voedingsaanbeveling tegen de RDS is, maar met verschillende diëten kan individueel worden onderscheiden, reageren tegen de symptomen. Ook het gebruik van oplosbare vezels (zoals psyllium) voor de behandeling van patiënten met pijn en / of RDS-O op.

natuurgeneeskunde

In de huidige behandelingsrichtlijnen wordt nadrukkelijk op gewezen dat een behandeling met fytotherapeutica bij patiënten met onregelmatige stoelgang en / of pijn worden gebruikt. De Pflanzenmixtur STW-5 (Iberogast), bestaande uit extracten van Iberis amara (bitter Schleifenblume - Verse gehele plant), engelwortel, kamille, karwij fruit, melk distel fruit, citroenmelisse bladeren, pepermunt bladeren, speenkruid, en zoethout wordt hier aanbevolen, bijvoorbeeld voor de behandeling proeven voor RDS-O.

Karwijolie kan zowel intern als extern worden gebruikt tegen het prikkelbare darm syndroom. (Afbeelding: rdnzl / fotolia.com)

In de naturopathic behandeling van prikkelbare darm syndroom vaak zijn toevlucht tot medicinale planten, met name het intern gebruik van pepermuntolie en karwijolie heeft ook erkend in gebruikelijke geneeskundeeffect. Ze helpen vooral tegen de stoelonregelmatigheden en tegen de bijbehorende pijn. Afhankelijk van de individuele symptomen zijn diverse andere geneeskrachtige planten (bijvoorbeeld anijs, venkel, komijn, koriander en munt) worden gebruikt, die ook kan worden opgevat als een thee.

Bij de behandeling van het prikkelbare darmsyndroom richt de natuurgeneeswijze zich ook op externe toepassingen zoals buikmassages, uitrekken en inpakken - allemaal met wetenschappelijk bewezen succes. In een onderzoek uit 2016 was het effect bijvoorbeeld duidelijk bevestigd voor komijnoliesupplementen. Andere externe toepassingen zoals acupunctuur zijn ook in individuele gevallen te overwegen.

Yoga wordt vaak aanbevolen voor patiënten met RDS omdat het stressvermindering bevordert en de perceptie van het lichaam positief beïnvloedt. (Afbeelding: gstockstudio / fotolia.com)

Bovendien kunnen relaxatietechnieken zoals yoga, autogene training, tai-chi, qigong of meditatie worden gebruikt om de symptomen te verlichten, waarbij de veranderde lichaamsperceptie een speciale rol speelt naast de vermindering van stress.

Last but not least, in de natuurgeneeskunde worden verschillende methoden van medische ervaring gebruikt, waarbij met name darmrevalidatie en de inname van probiotica vaak duidelijk positieve effecten kunnen produceren. Het gebruik van helende klei is een beproefde behandelmethode. Evenzo heeft osteopathie vaak een positief effect.

Bij patiënten bij wie de ziekte is nauw verwant met psychische problemen, vaak zijn toevlucht tot hypnose therapie en met de hulp van de homeopathie en Schuessler zouten is mogelijk aanvullend geprobeerd natuurgeneeskundige behandeling van individuele klachten specifiek verlichten. Uiteindelijk hebben we een uitgebreide therapie concept dat respectieve symptomen en de situatie van de betrokkenen is afgestemd op de. (jvs, fp, bijgewerkt op 09.08.2016)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)