Somatoforme pijnstoornissen, symptomen, oorzaken en therapie

Lichamelijke klachten door psychische pijn

Somatoforme pijnstoornissen zijn psychische aandoeningen waarbij patiënten fysieke pijn ervaren. De psyche heeft hier een belangrijke invloed. Het volgende artikel vertelt je alles over oorzaken, behandelingsopties en symptomen.

inhoud

• Lichamelijke klachten door psychische pijn
• Wat is pijn?
• De psyche en de beoefening
• De hersenen sturen en onderdrukken pijn
• De somatoforme pijnstoornis
• De psyche doet pijn in het lichaam
• Pijn, verdriet en wanhoop
• Stress leidt tot pijn
• Pijn als een psychofysisch alarm
• Psychotherapie als een pijnkuur
• Leven met de pijn?
• Hoe de fysieke pijn van de ziel te herkennen?
• epidemiologie
• Waarop moet de arts letten??
• Criteria voor de diagnose
• Welke andere mentale triggers komen in aanmerking??

Wat is pijn?

Pijn verwijst naar onaangename gewaarwordingen die de weefsels kunnen beschadigen. Pijn is niet alleen een sensuele, maar ook een emotionele perceptie.

Bij een somatoforme stoornis ervaart de persoon lichamelijke klachten waarvoor geen fysieke oorzaak te vinden is. (Afbeelding: deagreez / fotolia.com)

De International Society for the Study of Pain legt uit:

1) De emotionele component van de pijn wordt gelijkgesteld aan de zintuiglijke.
2) Pijn is een subjectieve ervaring, niet objectiveerbaar.
3) Weefselschade en pijnrespons worden niet langer als pijncategorie beschouwd: weefselbeschadiging is noch een voldoende, noch een noodzakelijke voorwaarde.

De psyche en de beoefening

In de praktijk blijven veel artsen en patiënten achter bij de huidige kennis over de interactie van psyche en lichaam in pijn. Ze beschouwen pijn nog steeds alleen als een signaal.

Volgens het traditionele inzicht leidden alleen sensorische stimuli tot pijn: hoe intenser zo'n stimulus is, hoe groter de pijn. In het verleden vertelden artsen vroeger patiënten die veel pijn vertoonden zonder weefselschade aan hypochonders, of patiënten die zich de pijn hadden voorgesteld.

Toch is deze 'training', letterlijk genomen, helemaal niet verkeerd: het betekent dat mentale problemen zowel pijn als sensorische stimuli teweegbrengen. Dus als je je "slechts" een pijn voorstelt, kun je net zoveel pijn voelen als iemand die wordt blootgesteld aan sterke zintuiglijke prikkels.

De hersenen sturen en onderdrukken pijn

Omgekeerd zien zelfs pijn als gevolg van intense zintuiglijke stimuli mensen heel anders. Een voorbeeld van het dagelijks leven waarvan we weten dat het allemaal blessures zijn, dat we alleen pijn voelen als we ze zien.

De hersenen onderdrukt zelfs pijn bij extreme verwondingen. De zogenaamde shock zorgt ervoor dat de omvang van de schade niet als pijn in het bewustzijn komt. Paramedici kennen bijvoorbeeld slachtoffers van ongevallen die de voorruit van hun volledig verwoeste auto schoon maakten met hun buik open.

De somatoforme pijnstoornis

Voor sommige mentale stoornissen is pijn het leidende symptoom. De "aanhoudende somatoforme pijnstoornis" wordt gekenmerkt door hevige pijn, hetzij in een deel van het lichaam of in meerdere, in het hoofd en in de buik, in de borst, buik of schouder..

Daarnaast zijn er vermoeidheid / uitputting, duizeligheid, gastro-intestinale problemen, overmatig zweten, innerlijke rusteloosheid en tachycardie.

Naast pijn, andere symptomen zoals Vermoeidheid, vermoeidheid en duizeligheid. (Afbeelding: 9nong / fotolia.com)

Patiënten bezoeken vaak de ene specialist na de andere, omdat ze ook een fysieke oorzaak zoeken voor hun fysieke pijn. Hoewel ze zich meestal bewust zijn van hun geestelijke gezondheidsproblemen, beschouwen ze ze niet als de basis van hun fysieke leed.

Ze lijden bovendien, omdat een arts vaststelt na de andere: "Met hen alles in orde is." Patiënten vaak gevangen in een vicieuze cirkel, omdat zij nog steeds de pijn voelen, maar beschouwen zichzelf als hypochonders, de enige overtuigend zelf hun klachten. Wanhoop groeit.

Medisch gezien is er vandaag geen vraag dat de pijn van de "zielzieke" echt is.

De psyche doet pijn in het lichaam

Patiënten hebben last van pijn- en stressmanagement. Ze zijn over het algemeen gevoeliger voor stress en pijn dan andere mensen.

Duitse termen zoals 'pijn van de ziel' of 'liefdesverdriet' laten zien dat de volkstaal altijd samen aan lichamelijk en emotioneel leed heeft gedacht.

De neurowetenschappen kunnen verklaren waarom dit zo is vandaag. Pijn is een sensatie, zonder deze sensatie bestaat het niet. De pijn ontstaat in de hersenen in de gebieden waar de gevoelens worden gevormd.

Pijn, verdriet en wanhoop

Dus pijn is een gevoel van verdriet, boosheid of vreugde, en al deze gevoelens beïnvloeden op hun beurt de pijn.

Negatieve gevoelens, de ervaring van eenzaamheid, gebrek, verlies en sociale druk, emotionele verwaarlozing of fysiek misbruik, kunnen de oorzaak zijn van chronische pijn.

Uitsluiting, bijvoorbeeld door pesten op het werk of mentale terreur, zoals werkplekken op Hartz IV-verslaafden, activeert de pijncentra in de hersenen.

Als iemand zich "gekwetst" voelt omdat iemand hem beledigt, intimideert of discrimineert, dan is hij gewond. Zijn mentale verwondingen veroorzaken pijn en fysieke verwondingen.

Stress leidt tot pijn

Circulatiemetingen in de hersenen laten zien dat uitsluiting en sensorische stimuli dezelfde effecten hebben. Martin von Wachter van de Duitse Pain Society schrijft: "Als je bijvoorbeeld simuleert, Een computerspel waarbij de proefpersoon plots geen exclusiviteit meer mag spelen, onthult een activering van de hersengebieden (neuraal netwerk) die actief zijn in fysieke pijn. "

Onderzoek heeft aangetoond dat hetzelfde gevoel van uitsluiting dezelfde gebieden in de hersenen activeert als bij fysieke pijn. (Afbeelding: imaginando / fotolia.com)

Niet alleen dat. Van Wachter schrijft: "pijn en negatieve gevoelens kan later in het leven als gevolg van lichamelijke of psychosociale triggers, zoals zo vaak conflicten, langdurige overbelasting situaties op het werk of in het gezin of uitsluiting in de vorm van pesten op het werk, worden geactiveerd. "

Dit is zo door Wachter, geen middelen om subjectieve indrukken: "De naadloze combinatie van sociale en fysieke stress pijn systemen op een neurobiologisch niveau, met uitsluiting is dan niet alleen subjectief ervaren als pijnlijk, maar leidt ook tot activatie van de pijn gebieden in de hersenen . "

Pijn als een psychofysisch alarm

De hersenen scheiden niet tussen lichaam en geest. Wachter schrijft: "Het is waarschijnlijk een veel voorkomend alarmsysteem. Dit alarmsysteem waarschuwt op dezelfde manier niet alleen voor een dreigend verlies van sociale contacten (zoals groepsaangelegenheden), maar ook voor lichamelijk letsel. "

Tegelijkertijd stellen de hersenen niet onmiddellijk alarm als het gaat om lichamelijk letsel wanneer de betrokken persoon goed samen is, omdat positieve gevoelens de pijn temperen of zelfs niet toestaan ​​dat deze ontstaat.

Wie kent de situatie niet om in bed te liggen met kloppende slapen, nauwelijks in staat te zitten met buikpijn terwijl de pijn verdwijnt als we vieren met onze vrienden?

In evolutie was het uiterst belangrijk om het alarm in de hersenen te activeren bij zowel lichamelijk letsel als sociale uitsluiting, aangezien fysieke integriteit en sociale relaties in de groep beide nodig waren om te overleven..

Psychotherapie als een pijnkuur

Mensen die lijden aan een somatoforme pijnstoornis hebben psychotherapie nodig. Het gaat over het veranderen van de perceptie van de pijn, het respecteren van de bijbehorende gevoelens en het onderscheiden van de pijn.

De therapeut en de lijder proberen deze gevoelens, zoals verdriet, onderdrukte haat of woede, anders dan pijn, tot uitdrukking te brengen. De kern van de therapie zijn interpersoonlijke relaties. Welke relaties op de werkplek, welke vrienden en kennissen doen de getroffen persoon goed, wat hun lijden activeert? Wie zou gescheiden moeten zijn, welke relaties zouden ze moeten verdiepen, veranderen of herbouwen??

Patiënten weerspiegelen hun verwachtingen van zichzelf en anderen. De pijn kan bijvoorbeeld zijn dat een persoon in zijn jeugd nooit goed genoeg voor de ouders zou kunnen zijn, hoe hard hij ook worstelde. Nu komt de pijn binnen, omdat hij nog steeds bang is op het werk en in het partnerschap dat hij niet genoeg kan geven.

In psychotherapie leren patiënten aandacht te besteden aan hun eigen behoeften en zichzelf te beschermen tegen buitensporige eisen. (Afbeelding: Photographee.eu/fotolia.com)

Veel patiënten hebben geen zelfzorg. In therapie leren ze hun eigen gedrag en de verwachtingen die ze aan zichzelf en anderen hechten te erkennen en zo hun eigen behoeften en wensen serieus te nemen. Hierdoor kunnen ze zichzelf beschermen tegen situaties die hen overmeesteren en zo pijn veroorzaken.

Een voorzichtige therapeut praat ook met de patiënt over de gebeurtenissen, verliezen, conflicten en vernederingen uit het verleden die hem vandaag nog steeds belasten. Opluchting betekent met zielspijn: de pijn neemt af.

Leven met de pijn?

De therapie is niet bedoeld om 'met de pijn te leven', maar om te werken aan de psychosociale situaties die eraan ten grondslag liggen. Therapievormen waarin de patiënten zich kunnen uiten, voltooien het gesprek met de specialist: therapeutisch schilderen en therapeutisch schrijven zijn net zo geschikt als lichaam, muziek en kunsttherapie.

Pijnstillers zijn daarentegen niet geschikt. Ze verlichten de pijn meestal niet, maar antidepressiva kunnen patiënten helpen om ze van een afstand te bekijken, omdat de depressieve stemmingen hetzelfde zijn voor hen als de pijn..

Hoe de fysieke pijn van de ziel te herkennen?

Voor de diagnose moeten de pijnsymptomen minimaal zes maanden duren en lichamelijk onverklaard zijn. Bovendien moeten ze in de tijd worden geplaatst met een psychosociale crisis.

Heeft de patiënt een fatale slag toegebracht? Overleed een familielid, hij verloor zijn baan, scheidde zijn partner van hem?

Wordt de persoon getroffen door permanente psychofysische stress? Geef je om een ​​ziek familielid, werk je in de zorg voor gehandicapten, in het hospice etc.? Wordt gepest op het werk?

Zijn de symptomen eerder begonnen? Zijn er vroege psychologische spanningen achter? Echtscheiding van de ouders, geweld in het gezin, alcoholmisbruik, marginalisatie op school?

Een oorzaak van mentale angst kan een vroege psychische nood zijn, zoals de scheiding van de ouders, zijn. (Afbeelding: weerapat1003 / fotolia.com)

Bestaat er een intern conflict dat de getroffenen belast? Kun je bijvoorbeeld je baan als werknemer van het Job Center niet verzoenen met hun humane ethiek??

Een 54-jarige heeft bijvoorbeeld acht jaar last gehad van pijn in verschillende delen van het lichaam. Haar man is een alcoholist, controleert haar permanent; ze moet zichzelf rechtvaardigen als ze kleren aantrekt, waarom ze vijf minuten later thuiskomt dan verwacht.

Hij bepaalt wat ze doet. Hij spreekt zelfs in een diagnostisch gesprek, niet zij. Vóór het huwelijk werd ze ook onderdrukt in het huis van haar ouders en ondergedompeld in een rigide systeem van regels. Haar moeder nam later in elk conflict de zijde van de terroriserende echtgenoot.

Alle pijnstillers, zelfs morfine, bleven ineffectief.

epidemiologie

Er zijn geen kwantitatieve overzichten van somatoforme pijnstoornissen in het algemeen. Artsen vermoeden dat tot tien procent van alle pijnpatiënten eronder lijden.

Waarop moet de arts letten??

De slachtoffers worden meestal opgemerkt door hun gedrag. Daarom beschrijven ze pijn meer met emotionele en morele termen dan met neutrale: in plaats van een pijn "brandend" of "onderdrukkend" te noemen, spreken ze van "vreselijk", "walgelijk" of "verontrustend"..

Bij jonge vrouwen komt de pijn vaak voor op de onderarmen en knieën. Zulke patiënten verkeren in een dubbele binding, ze kunnen zich niet losmaken van hun ouders, maar willen onafhankelijk zijn en symptomen hebben die dit uitdrukken: het doet pijn om op eigen benen te staan ​​of dingen in eigen handen te nemen nemen ".

Soortgelijke "meningspijnen" worden getoond door patiënten die vaste percentages aan de arts voorleggen over hun "gelukkige jeugd" totdat een getrainde therapeut fysieke mishandeling of seksueel misbruik achter de façade ontdekt, maar die vervolgens zo lang mogelijk ontkent of bagatelliseert.

Deze patiënten klagen meestal van een "knobbeltje in de keel", beklemming en verstikking evenals buikpijn.

Criteria voor de diagnose

• Er is geen somatische pijnoorzaak.
• De symptomen begonnen vóór de leeftijd van 35.
• De getroffenen beschrijven de pijn relatief vaag.
• De pijnintensiteit is permanent hoog zonder vrije intervallen.
• De patiënten beschrijven de pijn met oordelende bijvoeglijke naamwoorden.
• De pijn begint vaak lokaal en breidt zich enorm uit.
• De pijn houdt zich niet aan de anatomische grenzen van fysieke pijn.
• Wetenschappers van verschillende disciplines kunnen de diagnose alleen samen stellen en alle betrokkenen moeten worden getraind in het psychosociale begrip van pijn.
• Psychosomatische relaties zijn vanaf het begin onderdeel van elk gesprek met pijnpatiënten en als een maatregel moeten ze even belangrijk zijn als het neurologisch en orthopedisch onderzoek.
• De belangrijkste diagnostische procedure is de analyse van biografische factoren. Voor 80 - 90% kunnen ze worden onderscheiden van organische pijnsyndromen.
• Zijn conflicten van partnerschap de oorzaak van een diagnostisch paar gepast, aangezien een geschiedenis van buitenlanders vanwege de psychodynamiek van de ziekte de remedie in gevaar brengt.

Welke andere mentale triggers komen in aanmerking??

De somatoforme pijnstoornis is gemakkelijker te onderscheiden van organische pijnsyndromen dan andere psychische aandoeningen.

Deze zijn: somatoforme autonome stoornissen, somatisatiestoornissen, posttraumatische stressstoornissen, depressieve stoornissen, angststoornissen, hypochondrie en hypochondrische misleiding, evenals coenesthetische psychose.

Zelfs patiënten met spierspanningen die psychosociale oorzaken hebben, vallen niet onder de somatoforme pijnstoornis. Evenzo gaat het niet om mensen die genezingsprocessen saboteren door affecten, zoals catastroferen of fatalisme. Bovendien zijn pijnpatiënten die lijden aan psychische stoornissen als gevolg van hun organische leed niet opgenomen in de diagnose. (Dr. Utz Anhalt)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)