Spondylose - oorzaken, symptomen, therapie

Wat is een spondylose??

De term spondylose vat verschillende klachten op het gebied van de wervelkolom samen, die zijn gebaseerd op tekenen van slijtage. In het bijzonder degeneratieve botwijzigingen in de wervels en hun tussenruimten optreden, zoals extracties, enquêtes, onregelmatige oppervlakken rand uitbreidingen of tanden. Deze veranderingen worden spondylofyten genoemd. Eerst en vooral worden deze symptomen gevonden bij patiënten van gevorderde leeftijd, maar kunnen eerder voorkomen bij personen met een genetische aanleg of als gevolg van ongelukken of constante stress..

inhoud

• Wat is een spondylose??
• Een kort overzicht
• symptomen
• risicogroepen
• Oorzaken van spondylose
• Preventieve maatregelen
• diagnose
• therapie

Een kort overzicht

• definitie: Spondylose is een ziekte van de wervelkolom of tussenwervelschijf die wordt veroorzaakt door overmatig gebruik of aan leeftijd gerelateerde slijtage.
• oorzaken: Aan leeftijd gerelateerde slijtage, regelmatig overmatig gebruik, slechte houding, overgewicht, gebrek aan lichaamsbeweging, genetische voorbehandeling.
• symptomen: Beperkte mobiliteit, rugpijn, spanning, gevoelloosheid.
• Synoniemen: Spondylosis deformans, vertebrale bodemdegeneratie, vertebrale aderziekte, spondylopathie.
• therapie: Pijntherapie, fysiotherapie, in ernstige gevallen operaties.

De rode markeringen geven de gebieden van de wervelkolom aan waar vaak tekenen van slijtage en spondylofyten voorkomen. Maar ze kunnen ook ontstaan ​​in de blauwe gebieden. (Afbeelding: staras / fotolia.com)

symptomen

Omdat de slijtage van de tussenwervelschijf en de bijbehorende gevolgen sluipende processen zijn, lijken de symptomen vaak slechts sporadisch en in een zwakke vorm. Afhankelijk van de ernst van de spondylose nemen de symptomen na verloop van tijd toe en worden er nieuwe toegevoegd. Algemene voorwaarden zijn onder meer:

• rugpijn,
• nekpijn,
• Cervical spine syndrome (cervical spine syndrome),
• lumbale pijn,
• uitstralen van pijn in de armen, benen of schouders,
• Tintelingen en gevoelloosheid in en rond de getroffen gebieden,
• toenemende bewegingsbeperkingen,
• Pijn in bepaalde bewegingen,
• lage rugpijn,
• slechte houding,
• Barst in de rug,
• Spierharden of spanning, tot verlies van spiercontrole

Symptomen komen steeds vaker voor tijdens rustperiodes

Niet alleen na zware inspanning maar ook meer tijdens rustperioden verschijnen de symptomen van spondylose. Vaak resulteert dit in een ongunstige cyclus waarin patiënten minder bewegen vanwege de pijn en dus de pijn verhogen. Bovendien zijn veel patiënten beschermend, wat op zijn beurt nadelige gevolgen heeft.

risicogroepen

Naast normale ouderdomsgebonden slijtage kunnen bepaalde risicofactoren de ontwikkeling van spondylose bevorderen. Deze factoren omvatten:

• Overgewicht (obesitas),
• gebrek aan beweging,
• constante overbelasting (bijvoorbeeld tijdens inspannende fysieke activiteiten),
• veelvuldige ongunstige houding (bijv.,
• erfelijke preload.

Regelmatige miskramen, zoals kantoorwerk, evenals constante overbelasting, zoals zware lichamelijke arbeid, bevorderen slijtage en de ontwikkeling van spondylose. (Afbeelding: leszekglasner / juefraphoto / fotolia.com)

Oorzaken van spondylose

De tussenwervelschijven tussen de afzonderlijke wervelkussens dempen schokken en andere externe krachten die optreden, bijvoorbeeld tijdens bewegingen. Ze beschermen de wervelkolom dus tegen slijtage. Vanaf ongeveer de leeftijd van veertig jaar neemt de uitdroging van de tussenwervelschijven toe. Als gevolg verliezen ze in toenemende mate hun volheid en elasticiteit. Als gevolg hiervan komen de individuele wervellichamen steeds meer in contact met elkaar. Bones wrijf dan op botten waardoor ze slijten. Het lichaam reageert hierop met botopbouw, wat leidt tot de typische pijn- en bewegingsbeperkingen van een spondylose.

Vorming van marginale teelt (spondylofyten)

Als gevolg van een storing in het lichaam van deze randbevestigingen of spikes aan de beschadigde wervel. Deze verminderen de mobiliteit nog verder en dringen in het ergste geval op de zenuwbanen. Mogelijke gevolgen zijn spierverlies, slechte houding en ernstige pijn. In andere gevallen veroorzaken de spondylofyten helemaal geen symptomen.

Preventieve maatregelen

Helaas kan sommige leeftijdsgebonden slijtage niet worden vermeden. Niettemin zijn er maatregelen die kunnen worden genomen om spondylose te vertragen, verlichten of zelfs te voorkomen. Risicoreducerende factoren zijn onder meer:

• Vermijd of verminder overgewicht,
• vermijd sterke en regelmatige overbelasting,
• juiste houding,
• juiste zithouding,
• genoeg beweging.

Deze maatregelen helpen spondylose te voorkomen. (Afbeelding: heilpraxis.de/Trueffelpix/fotolia.com)

diagnose

Het vermoeden van spondylose ontstaat in veel gevallen tijdens de anamnese, waarbij artsen hun patiënten vragen naar hun medische geschiedenis en symptomen. Een reeks functionele en flexibiliteitstests dienen om dit vermoeden te verifiëren. Vaak leveren verschillende beeldvormingstechnieken, zoals röntgenstralen, duidelijk bewijs voor een spondylotische verandering. Als het röntgenbeeld niet zinvol genoeg is, kan computertomografie (CT) ook kleine veranderingen in de wervelkolom onthullen.

Een andere diagnostische optie is Magnetic Resonance Imaging (MRI), die zich richt op abnormaliteiten van de ligamenten, zenuwen, spieren of weefsel. Bovendien kan de zenuwactiviteit worden gemeten in een zogenaamd myelogram, dat mogelijke zenuwbeschadiging toont. Met behulp van deze procedures kan spondylose ook worden onderscheiden van vergelijkbare aandoeningen zoals hernia, osteoporose of wervelfracturen.

therapie

Hoe vroeger een beginnende spondylose wordt gedetecteerd, hoe beter het kan worden behandeld. In een vroeg stadium kan de ziekte worden gestopt, geavanceerde ziektestadia kunnen niet worden teruggedraaid. De therapie richt zich voornamelijk op pijnverlichting, het verbeteren van de mobiliteit en het voorkomen van verdere slijtage.

pijnbestrijding

De gebruikelijke pijnstillers zoals ibuprofen, paracetamol of diclofenac worden tegen de pijn gebruikt. Ook een pijnverlichting door acupunctuur vertoont tot een bepaald ziekteverloop. Bij toenemende symptomen wordt een spierontspanner gebruikt, die een antispasmodisch en ontspannend effect zou moeten hebben. Indien nodig worden ook anti-epileptica voorgeschreven om beschadigde zenuwen te behandelen. Voor zeer ernstige pijn kunnen narcotica direct in het pijnlijke gebied worden geïnjecteerd.

fysiotherapie

Een groot deel van de behandeling valt onder fysiotherapie. Een individueel trainingsplan wordt gemaakt voor de getroffenen, enerzijds om de mobiliteit te verbeteren en anderzijds om verzwakte spieren te verzwakken om te versterken.

Aan de linkerkant van de röntgenfoto hebben spondylocyten de natuurlijke vorm van de wervelkolom veranderd. Aan de rechterkant werd deze verandering gecorrigeerd door een operatie. (Afbeelding: stockdevil / fotolia.com)

operaties

Als alle niet-invasieve opties zijn uitgeput en geen bevredigende verbetering werd gerealiseerd, is er de mogelijkheid van een operatie waarbij de marginale toevoegingen, het beschadigde gebied wordt gestabiliseerd en nerveus en tussenwervelschijven weer voldoende ruimte worden verwijderd. Vanwege bepaalde risico's wordt dit echter alleen in ernstige gevallen gedaan. (tf, vb; bijgewerkt op 23 mei 2018)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)