Delen:
Bros haar gebroken haar
inhoud
Haar: definitie en constructie
oorzaken
Breek haar na het bleken
Poreus haar door ziekten
Haarschacht afwijkingen
Gebroken haar door gebrek
Behandeling: redt broos haar
Brosse haar huismiddeltjes
Brosbaar haar Schüssler-zouten
Haar: definitie en constructie
De haren zijn lange hoornfilamenten die bestaan uit 90% keratine, een eiwit dat sterkte en veerkracht biedt aan haar, huid en nagels. Hair komen in deze zin alleen bij zoogdieren voor en omvatten niet alleen de nagels, zweet, geur en olie klieren van de zogenaamde "huidaanhangsels" (aanhangsels), zodat alle structuren worden genoemd, die voortkomen uit de huid. Op enkele uitzonderingen (palm, vingers binnenkant, zolen, uitsteeksels, lippen) zijn hier op de volledige buitenhuid van het menselijke haar echter gevonden, de slijmvliezen algemeen haarloze. Het zichtbare en aanraakbare deel van het haar wordt de "haarschacht" (Scapus) genoemd, die wordt gevormd in de haarwortel (Radix pili). Hierdoor eindigt de haarbol, waarbij het haar stabiliseert en ook (ook wel "haarfollikel") via de zogenaamde "haarfollikel" ingebed in de huid. Op deze wijze kunnen de wortels alle voedingsstoffen die essentieel zijn voor de structuur en haargroei zijn bovendien uitmondt in de haarfollikel een talgklier, die de productie van sebum beschermt tegen uitdroging te absorberen.
Het zichtbare haar bestaat uit drie lagen: in het midden bevindt zich het zogenaamde "teken" (medulla), waarvan de diameter varieert afhankelijk van de haardikte die heel verschillend is en die de stabiliteit van het haar waarborgt. Het haarpark is omgeven door een vezellaag (haarbarrière), die uit keratine bestaat en de dikste van de drie lagen vertegenwoordigt. Als gevolg hiervan worden de flexibiliteit en scheurweerstand van het haar hierdoor bepaald. Bovendien zijn hier de pigmenten die het haar zijn natuurlijke kleur geven. Ten slotte vormt de rooslaag de buitenste haarlaag die de binnenkant van het haar omgeeft en fungeert als een resultaat van de dichte structuur van meerlagige schubben als een "beschermende harnas" voor het haar en is verantwoordelijk voor de glans en soepelheid van het haar.
Haargroei is een dynamisch proces, dus haar duurt meestal maximaal zes jaar, waarbij het door verschillende fasen gaat totdat het faalt. In het begin is er de groeifase of anagene fase, die ongeveer 2 tot 6 jaar duurt, gedurende welke het haar ongeveer 1 cm per maand groeit. De haargroei wordt gevolgd door de overgangsfase (1 tot 2 weken) waarin het haar wordt gescheiden van de haarwortel en achtereenvolgens naar de hoofdhuid wordt geduwd. Het haar wordt van de wortel, het wordt dan ook geen voedingsstoffen derhalve de haarcyclus eindigt met de "telogeen" (rustfase) waarin het kan tot vier maanden tot het haar uiteindelijk falen, waardoor een nieuwe plek. Ongeveer 60 tot 100 haren vallen elke dag uit, maar als ze significant meer over een langere periode zijn, kan dit een duidelijke indicatie zijn van haaruitval.
oorzaken
Voor een beschadigde haarstructuur komen vele oorzaken in aanmerking. Enerzijds kan een aantal externe (exogene) invloeden verantwoordelijk zijn, omdat deze in het dagelijks leven vaak in contact komt met verschillende stoffen die onder bepaalde omstandigheden schadelijk kunnen zijn voor het haar. mogelijk bijvoorbeeld bijwerkingen van geneesmiddelen (bijvoorbeeld antibiotica), aangezien bepaalde verbindingen beïnvloeden de vitaminestatus en vervolgens kunnen tekortkomingen of hormonale schommelingen veroorzaken. Vaak is exogene schade ook mechanisch, bijvoorbeeld door overmatig kammen, frequente Auftoupieren of te strak gebonden vlechten. Ook kunnen chemische effecten als gevolg van verven, kleurstoffen, permanenten, veelvuldig wassen met alkalische shampoo of baden in chloor of zout water een poreus haar structuur en continu warm föhnen of intens zonlicht of UV straling begunstigen,.
Bovendien, fysieke en hormonale veranderingen spelen een belangrijke rol, omdat de verschillende levensfasen van invloed zijn op dezelfde manier als ons dagelijks leven van het lichaam in het algemeen en dus ook de structuur van het haar. In aanvulling op de zwangerschap en vrouwen die borstvoeding geven, zie bijvoorbeeld, enkel tijdens de menopauze veel lichamelijke veranderingen bijvoorbeeld, de huid wordt dunner en de haren verliezen hun dichtheid, gladheid en kleur. In veel gevallen kunnen problemen met de haren in deze fase aangeboren overgevoeligheid van de haarzakjes te afbraakproduct van het mannelijke geslachtshormoon testosteron (dihydrotestosteron, kortweg DHT) getraceerd. Dit is ook te vinden in het vrouwelijk lichaam en kan de haarwortel beschadigen en de haargroei remmen. Wanneer de oestrogeenproductie terugkeert naar de menopauze, verschuift de balans tussen mannelijke en vrouwelijke geslachtshormonen in het voordeel van testosteron. Het resultaat is dat het haar vaak korter en dunner is en steeds vaker uitvallen.
Breek haar na het bleken
Vooral vrouwen met gebleekt haar hebben vaak last van stroy, poreus haar dat snel breekt. Dit chemische proces is veel uitputtend voor het haar dan b.v. een kleuring, omdat door een alkalische reactie de buitenste cuticulalaag eerst wordt geopend, waardoor dan het bleekmiddel (waterstofperoxide) in de vezellaag binnendringt en de kleurpigmenten kan vernietigen. Terwijl de gezonde buitenste haarlaag wordt gekenmerkt door platte, tegelachtige boven elkaar geplaatste cellen, wordt de beschermende laag van het haar permanent beschadigd door het opbreken van de cellen.
Als resultaat wordt het haar poreus en ruw en stroachtig, en verliezen ze hun glans omdat een ruw oppervlak niet langer invallend licht kan weerkaatsen. Omdat bleken veel vocht in het haar verwijdert, wordt het beschouwd als de meest stressvolle procedure voor de chemische verandering van de haarkleur. Daarom is het bijzonder belangrijk om aandacht te besteden aan een intensieve en juiste verzorging, zodat het haar goed bestand is tegen deze zware eisen en toch gezond en glanzend blijft. Voor dit doel, zou het gebleekte haar slechts om de andere dag moeten worden gewassen indien mogelijk, om extra vochtigheidsverlies te vermijden, en het is ook raadzaam om het frequente gladmaken of het hete föhnen in het algemeen te vermijden. Beschadigd, droog haar heeft na een milde reiniging ook altijd een verzorgende conditioner nodig, het is ook aan te raden om één of twee keer per week een intensieve conditioner aan te brengen, zodat ernstige schade diepgaand kan worden gerepareerd. Last but not least, moet er op worden gelet dat de tips ongeveer elke acht weken worden geknipt om bestaande schade te elimineren en om hergroei van gezond haar mogelijk te maken.
Poreus haar door ziekten
Als de haarproblemen langer aanhouden en / of in een verhoogde vorm voorkomen, maar het kan ook een ziekte zijn. Daarom moet in dit geval als voorzorgsmaatregel altijd een arts worden geraadpleegd om de precieze oorzaak te verduidelijken en zonodig verdere behandelingsstappen in te leiden. Het is mogelijk voor matig en broos haar en verhoogd haarverlies, bijvoorbeeld hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie). Hierbij een overmaat schildklierhormonen thyroxine is (T4) en trijoodthyronine (T3) in het bloed, die een centrale rol spelen bij verscheidene metabole processen van het lichaam en hier treden in principe als een soort "waaier". Door de overproductie van metabolisme dan ook op volle toeren draait, wat kan leiden tot verschillende symptomen zoals hoge bloeddruk, hartkloppingen, haaruitval, spierpijn en diarree, evenals maar ook angst, overmatig zweten, gewichtsverlies typisch (met een verhoogde eetlust), stemmingswisselingen en slaapkenmerken hyperthyreoïdie.
Schildklierhypofunctie (hypothyreoïdie) kan ook de oorzaak zijn van poreus haar. In dit geval produceert de schildklier te weinig schildklierhormoon, en de aandoening kan zowel aangeboren als verworven zijn. Dientengevolge werkt het metabolisme langzamer dan normaal, wat zich bijvoorbeeld uit in symptomen zoals vermoeidheid, verminderde efficiëntie, moeite met concentreren, gevoeligheid voor infectie, gewichtstoename of obstipatie. Naast poreus haar komen vaak broze nagels en droge, schilferende, bleke huid evenals verhoogde overgevoeligheid voor. Als een te trage schildklier al in de kindertijd, kan deze zelfs onbehandeld leiden tot zowel de fysieke als de mentale ontwikkeling (dwerggroei, spraakstoornissen, gehoorverlies, etc.) is vertraagd. Dienovereenkomstig worden alle baby's in dit land enkele dagen na de geboorte getest op hypothyreoïdie als onderdeel van de zogenaamde "pasgeboren screening"..
Haarschacht afwijkingen
Naast een aangeboren (aangeboren) Haarschaftanomalie leiden tot een verhoogde haarbrosheid. Deze omvatten onder andere de zogenaamde "spilharen", die medisch worden aangeduid als "Monilethrix" of "Aplasia pilorum intermittens". Het is een autosomale (geslachtloze) dominante erfelijke ziekte, die leidt tot een onregelmatige, poreuze haarstructuur. De veranderingen beginnen meestal vroeg in de kindertijd in de vorm van parelmoerverdikking en vernauwingen die afwisselend optreden op regelmatige intervallen langs de haarschacht. De dunne gebieden tussen de knooppunten breken zeer gemakkelijk, soms zijn er ook nagelveranderingen en tandafwijkingen.
De zogenaamde "pili torti" (ook wel "torsieharen" genoemd) is een zeldzame anomalie van de haarschacht. Karakteristiek hier zijn vlak en draaide om de lengteas van het haar, waarvan maximaal tien haren tegelijk. Bij kinderen kan deze eigenaardigheid vanaf de geboorte bestaan, maar vaak verandert de structuur van het haar na verloop van tijd, omdat ze steeds brozer worden en niet meer groeien. Pili Torti kan ook voorkomen hetzij afzonderlijk maar ook in combinatie met verschillende syndromen, zoals de "Ziekte van Menkes", een erfelijke afwijking van kopermetabolisme, die vrijwel uitsluitend bij jongens en in de meeste gevallen de eerste levensjaren leidt tot de dood.
Gebroken haar door gebrek
Een ijzertekort kan je haar ook dunner, droger en als "stro" doen voelen, vooral als ze meer uitgesproken zijn. Deze vorm van deficiëntie komt vrij vaak voor in een milde vorm, omdat een groot deel van de bevolking in dit land te weinig ijzer opneemt met het dagelijkse voedsel. Een morbide deficiëntie treedt echter alleen op wanneer meer ijzer verloren gaat dan geabsorbeerd, wat vaak het gevolg is van ondervoeding of verhoogd bloedverlies (bijv. Van een ongeval, operatie, bevalling, menstruatie), maar ook b.v. veroorzaakt door blaren of nierstenen.
Als het lichaam daarom meer ijzer nodig heeft dan normaal, neemt de inname van het voedsel meestal toe. Als dat niet genoeg is, worden de eigen reserves van het lichaam geopend, wat uiteindelijk leidt tot een gebrek aan compensatie. Dienovereenkomstig moet in een dergelijke situatie de ijzervoorraad worden verhoogd, die hoofdzakelijk vlees, slachtafval, granen, groenten en peulvruchten omvat, aangezien deze voedingsmiddelen bijzonder rijk aan ijzer zijn. Sinds de mens kan echter veel beter de vitale sporenelementen uit dierlijk voedsel, vegetariërs en veganisten of mensen die ongezond eten en de ene kant voor lange periodes gebruiken behoren tot de potentiële risicogroepen. Hetzelfde geldt voor wedstrijdatleten, kinderen en adolescenten in de groeifase, evenals zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, aangezien er in dergelijke gevallen een toegenomen behoefte is, die dienovereenkomstig moet worden gecompenseerd. Ouderen hebben vaak ook extra ijzer nodig, omdat ze vaak last hebben van gastro-intestinale problemen, en bovendien treedt een gevoel van verzadiging sneller op naarmate ze ouder worden, wat vaak resulteert in minder voedsel dan normaal. Daarnaast kan een aantal andere oorzaken worden overwogen, bijvoorbeeld chronische inflammatoire darmziekte of bepaalde geneesmiddelen (bijvoorbeeld acetylsalicylzuur, cholesterolverlagende middelen) die de ijzeropname beïnvloeden.
Als er een ijzertekort is, kan een verscheidenheid aan symptomen optreden, omdat het lichaam het essentiële spoorelement nodig heeft, vooral voor de bevordering van het metabolisme en het transport van zuurstof naar de lichaamscellen. Als het lichaam niet voldoende wordt toegediend, leidt dit vaak tot typische "vermoeidheidssymptomen", zoals vermoeidheid, vermoeidheid, duizeligheid, hoofdpijn, concentratiestoornissen of gezichtsbleking. Ook komen vaak broos haar en nagels, kortademigheid, verhoogde vatbaarheid voor infecties, huidproblemen of gastro-intestinale klachten voor. In het geval van ernstig ijzerverlies, kan het ook leiden tot bloedarmoede, wat op zijn beurt kan leiden tot symptomen zoals kortademigheid, pijn op de borst of hartkloppingen in ernstige gevallen.
Bovendien, met broos haar, kunnen er andere vormen van deficiëntie zijn, waarvan de meeste kunnen worden toegeschreven aan een ongunstig of onevenwichtig dieet. Hier is bijvoorbeeld een onvoldoende aanbod van belangrijke voedingsstoffen zoals vitamine H, eiwit of vitamine B mogelijk, waardoor de groei en structuur van het haar aanzienlijk kan worden verminderd. Een calciumtekort kan ook de oorzaak zijn van broos haar, dat zich ook kan manifesteren door spierkrampen, stoornissen, diarree, buikpijn en frequent urineren..
Behandeling: redt broos haar
Voor mooi en gezond haar moeten vooral de haarwortels voldoende worden aangevoerd, omdat op weg naar het oppervlak van de haarstructuur al grotendeels vooraf is bepaald. Verzorgingsproducten voor broos haar kunnen daarom vaak slechts in beperkte mate helpen, in plaats daarvan moet de nadruk altijd liggen op de behandeling van de oorzaak en het gebruik van geschikte beschermende maatregelen. Als de haarbreuk gebaseerd is op een ziekte, bevindt een overeenkomstige therapie zich aanvankelijk op de voorgrond, bijvoorbeeld door een schildklieraandoening te behandelen, indien van toepassing, door medicatie, operatie of radioactief jodium te gebruiken. Zijn invloeden van buitenaf voor de schade aan het haar verantwoordelijke, moet erop vooral waar te nemen in een zachte haarverzorgingsproducten met milde en in dit verband ook afgezien tijdelijk op hete föhnen, sterk zonlicht, glad, verven, bleken en geluiden. Evenzo moet het haar zorgvuldig en niet al te vaak worden gekamd, waarbij het haar met een natuurlijke haarborstel zeer zacht wordt behandeld. Bovendien moet worden gebruikt op bros, broos haar geen strakke clips en dunne haarbanden. In plaats daarvan raden deskundigen aan steeds weer een toevlucht te nemen tot bredere haarbosjes van badstof, omdat ze het haar niet zo kunnen belasten en daardoor bijdragen aan gezond en mooi haar..
Als de oorzaak een tekort aan voedingsstoffen is, moet zo snel mogelijk een verandering in het dieet worden doorgevoerd om het lichaam te voorzien van gezonde, evenwichtige en voedingsrijke en energierijke diëten. Voor mensen die momenteel op dieet zijn of die getroffen zijn door eetstoornissen zoals anorexia of boulimie, is het met name belangrijk om ervoor te zorgen dat tekortkomingen, indien nodig, worden vermeden door supplementen. Als dit niet genoeg is, moet de arts precies aangeven welke voedingsstoffen het lichaam mist, zodat ze in de volgende stap kunnen worden gericht indien nodig.
Brosse haar huismiddeltjes
Bij broos haar is een milde haarverzorging bijzonder belangrijk, om het beschadigde haar niet te belasten en in plaats daarvan de structuur en veerkracht te versterken. In veel gevallen kan het oppervlak op deze manier worden gladgemaakt, althans tijdelijk, maar de beschadiging is al sterk, helpt meestal alleen het snijden. Over het algemeen moet droog, gevoelig voor haarbreuk haar daarom alleen met een milde, vochtinbrengende shampoo worden gewassen en één of twee keer per week worden onderhouden met een extra intensieve haarbehandeling. Een snelle "eerste hulp" op poreus haar kan ook zorgen voor zuivering met bier, omdat de actieve ingrediënten die het bevat het haar ondersteunen, door deze sterke en kleine beschadiging te herstellen. Daartoe giet je na het shamponeren een klein beetje bier over je haar, masseer het voorzichtig in, en na een paar minuten, was het grondig uit.
Naast een aantal andere waardevolle huismiddeltjes voor droog haar worden overwogen, die natuurlijke ondersteuning effectieve ondersteuning kunnen bieden. Hier is bijvoorbeeld een honingkuur nuttig gebleken, waarvoor eerst een eetlepel vloeibare honing wordt gemengd met een eigeel en grondig in het haar wordt gemasseerd. Daarna moet het honing-eimengsel gedurende 15 minuten werken, waarna het grondig wordt gespoeld. In een andere variant van dit mengsel kan ook aanvullend warme olijfolie worden toegevoegd, waarbij het haar bovendien extra vocht krijgt. Omdat broos haar vaak wordt geassocieerd met een tekort aan bepaalde voedingsstoffen, kunnen verschillende huismiddeltjes voor ijzertekort ook helpen om het probleem onder controle te krijgen. De nadruk ligt vooral op consumptie van hoog-ijzer voedsel, waaronder rode biet, wortels, rode bessen, venkel, noten en zaden. Als supplement om bijzonder goede medicinale kruiden aan te bieden, die kunnen helpen puur of als een thee (verrijkt met een beetje citroen) bij een ijzertekort. Hier zijn in het bijzonder geschikt brandnetels en paardebloemen, maar ook tijm en groene munt, is het ook zinvol, (enz. Peterselie, waterkers) om gerechten met kruiden te verfijnen, want deze hebben een positief effect op de ijzeren budget van.
Brosbaar haar Schüssler-zouten
Bij natuurlijke genezing worden Schüssler-zouten bovendien vaak gebruikt in poreus haar, natuurlijke remedies van minerale zouten in homeopathische dosering, die in de meeste gevallen in de vorm van tabletten worden toegediend. Hier komt onder meer het zout nr. 2 (Calcium Phosphoricum) betrokken, wat een belangrijk element middelen voor het hele lichaam en kan op doeltreffende wijze ondersteunen de versterking van het haar. Ook Silica (zout nr. 11), de "zout van de huid, haar en bindweefsel", vaak gebleken droog, bros haar, alsmede de zouten nr. 3 (Ferrum phosphoricum) en nr. 8 (Natriumchloride ). Welke zouten worden in elk geval gebruikt waarin potentie altijd vooraf moet worden besproken in het geval van broos haar met een natuurgeneeskundige of een natuurgeneeskundige arts. (NR)