Enkelpijn - Enkelpijn Oorzaken en behandeling

Pijn op de enkel

Enkelpijn is een veel voorkomende klacht als gevolg van de enorme druk op de enkel in het dagelijks leven en lichaamsbeweging. De enkel vormt het bovenste deel van de enkel, dwz de overgang tussen been en voet. Het is verdeeld in de buitenste knokkel aan de onderkant van de kuitbeen en de binnenste enkel aan de onderkant van het scheenbeen.

inhoud

• Pijn op de enkel
• definitie
• Symptoom enkelpijn
• Oorzaken van enkelpijn
• diagnose
• Behandeling voor enkelpijn
• Holistische behandelmethoden
• Voorkom pijn aan de enkel

definitie

Pijn in de enkel is beperkt tot het gebied van de bovenste enkel vanuit een medisch-anatomisch oogpunt, maar in algemeen gebruik beschrijven ze alle pijnlijk ongemak in het gebied tussen onderbeen en voet. Deze kunnen zowel in het bovenste enkelgewricht (OSG) als in het onderste enkelgewricht (USG) voorkomen. Naast gewrichtspijn wordt pijn in de omliggende ligamenten en spieren ook als enkelpijn ervaren.

Enkelpijn gaat vaak gepaard met zwelling en roodheid in dit gebied. (Afbeelding: Csaba Deli / fotolia.com)

Symptoom enkelpijn

De enkels worden blootgesteld aan extreme stress tijdens sporten zoals basketbal, voetbal, tennis of hockey. Dienovereenkomstig lijden sporters vaak aan pijnlijke verstuikingen, ligamentspanningen of zelfs breuken in het gebied tussen voet en been. Afhankelijk van of de botten, spieren of ligamenten de oorzaak van de klachten zijn, kunnen ze worden waargenomen in een andere intensiteit en lokalisatie.

Beperkingen bij de overgang tussen botten en ligamenten, bijvoorbeeld, worden waargenomen als punctate pijn, terwijl de pijn in breuken van de binnenste of buitenste banden nogal meer vlak uitsteekt op de respectieve zijde van de voet. Omdat gescheurde ligamenten en ligamenteuze uitbreidingen gepaard gaan met een enorme zwelling die op het omliggende weefsel drukt en ook hier pijn veroorzaakt.

Enkelpijn wordt vaker geassocieerd met zwelling, roodheid en blauwe plekken rond de enkel.

Ongeacht of de symptomen punctueel of vlak zijn, ze nemen gewoonlijk toe met druk en spanning. Bij staan, lopen en rennen wordt de enkelpijn meestal aanzienlijk verhoogd en externe druk, zoals palpatie, leidt tot een verhoogd gevoel van pijn.

Niet zelden vertoont een instabiliteit in de enkel gelijktijdig. Patiënten vouwen gemakkelijk bij het traplopen, stoepranden of op oneffen terrein. Dit verhoogt verder het risico van ligamentspanningen, tranen en enkelfracturen. De voet kan theoretisch naar binnen of naar buiten buigen, maar in de meeste gevallen buigen de getroffenen hun voeten naar binnen. Dienovereenkomstig hebben ze de neiging om de buitenbanden te beschadigen. Het knikken kan ook de botten van de enkel beïnvloeden, wat ook enkelpijn veroorzaakt.

Het enkelgewricht wordt gestabiliseerd door diverse banden en zogenaamde syndesmotic (band illustratieve verbindingen met bindweefsel). Op het gebied van de enkelband hier tibiofibulare interosseum, tibiofibulare ligament anterior (voorste Syndesmosenband), de achterste tibiofibulaire ligament (achter Syndesmosenband) en de genoemde transversale tibiofibulaire ligament. Ze geven de stabiliteit van de enkel, maar worden blootgesteld aan overeenkomstig hoge belastingen.

Andere ligamenten die de enkel bij elkaar houden, zijn het deltoïde ligament (het zogenaamde delta-ligament) en het ligament van het ligamenteus ligament (buitenste ligament). In het achterste gebied tussen de voet en het onderbeen zit de sterkste band van het menselijk lichaam, de achillespees. Al deze banden kunnen in hun structuur worden beschadigd of zelfs scheuren en veroorzaken daardoor overeenkomstige enkelpijn. De meest voorkomende zijn echter stammen, stammen en breuken van de buitenste banden.

Enkelpijn wordt vaak geassocieerd met instabiliteit in het gewricht, waardoor het risico op knikken sterk toeneemt. (Afbeelding: auremar / fotolia.com)

Oorzaken van enkelpijn

Mogelijke oorzaken van pijn in het enkelgebied zijn schade aan de omliggende ligamenten. Deze kunnen op hun beurt te wijten zijn aan chronisch overmatig gebruik, traumaverwonding door knikken of congenitale ligamentzwakte.

Atleten ervaren vaak tekenen van slijtage in het gewricht, wat ook kan leiden tot enkelartrose, gezien de hoge mate van stress waaraan de enkel wordt blootgesteld tijdens het sporten. In dit geval verdwijnt de kraakbeenachtige laag in het gewricht, de veerkracht gaat aanzienlijk terug en de getroffenen klagen over het trekken van pijn in de enkel. Op de lange termijn verliest de enkel volledig zijn functionaliteit en wordt hij stijf.

Een hevig knikken van de voet kan een enkelbreuk veroorzaken, wat op zijn beurt massieve enkelpijn veroorzaakt. Een dergelijke enkelbreuk wordt meestal geassocieerd met uitrekken of scheuren van de ligamenten. Een andere trigger is het zogenaamde Os-trigonum syndroom. Het os trigonum is een klein bot aan het achterste uiteinde van het enkelbeen. Als de omgevingstemperatuur ligamenten (gewrichtsbanden fibulotalare posterior en deltaspier ligament) belast kan irritatie ter hoogte van de os trigonum optreden, wat leidt tot aanhoudende pijn achter de laterale malleolus.

Aangezien zowel gescheurde ligamenten of -dehnungen en enkelfracturen meestal gepaard met grote zwelling en blauwe plekken, bedreigd de genezing kan littekenvorming van het weefsel, wat kan leiden tot pijnlijke blokkades in de enkel. De mobiliteit van de enkel is duidelijk beperkt en vertoont in bepaalde posities een extreem pijnlijk trekken.

diagnose

Naast het scannen van de enkel zijn beeldvormingstechnieken zoals röntgenstralen en magnetische resonantie beeldvorming goed geschikt voor diagnose. Met hen kunnen ligamenten, spieren, kraakbeen en botten in hun structuur worden weergegeven en duidelijk enkelfracturen, gescheurde ligamenten of artritisziekten herkennen. Os trigonum syndroom wordt ook gediagnosticeerd met behulp van beeldvormingstechnieken. Ten slotte is de diagnose van enkelpijn meestal geen probleem. De behandeling van de oorzaken is echter vaak veel moeilijker.

Een röntgenfoto van de enkel maakt het gemakkelijk om breuken, gescheurde ligamenten of gewrichtsslijtage te detecteren. (Afbeelding: stockdevil / fotolia.com)

Behandeling voor enkelpijn

Kortom, de therapie voor een pijnlijke enkel hangt af van de specifieke oorzaken van de aandoening. Bijvoorbeeld, in het geval van gescheurde ligamenten, is er geen manier om een ​​spalk te vermijden tot vandaag, vereist een enkelbreuk gewoonlijk een pleister en worden verstuikingen gefixeerd met een verband. Het begeleiden van de immobilisatie zou het afkoelen en ophogen tegen de zwelling helpen.

Als gescheurde ligamenten niet worden samengevoegd ondanks spalken, kan een operatie nodig zijn om bestaande ligamenten opnieuw te verbinden of te vervangen. Chirurgie kan ook nodig zijn voor artrose van de enkel en os trigonum syndroom.

De minimaal invasieve procedure zogenaamde enkel artroscopie (Reflectie van de enkel) kunnen worden bereid door een gebroken enkel vrijstaande botsplinters dreigende het scharnierblok worden ontdekt en verwijderd. Deze methode kan ook worden gebruikt om de artritis-gerelateerde krimp van de kraakbeenachtige laag te stoppen.

In elk geval is fysiotherapie een elementair bestanddeel bij de behandeling van enkelpijn. Fysiotherapie is bedoeld om stress te vermijden, de gewrichten te stabiliseren en de pijn op de lange termijn te verhelpen. Ook in de context van fysiotherapie probeert bestaande bewegingsbeperkingen te elimineren.

Holistische behandelmethoden

Massages kunnen ook helpen de symptomen te verlichten. Bovendien bieden de zogenaamde Rolfing en osteopathie mogelijke behandelingsbenaderingen van therapie. In overeenstemming met zijn holistische benadering verdere klachten van patiënten, zoals knie pijn, pijn knieschijf, moeilijk lopen, rugpijn, lage rugpijn of nek spanning in de behandeling van enkel pijn wordt beschouwd bij deze werkwijzen. Hoewel de relatie tussen de symptomen op het eerste gezicht misschien niet duidelijk is voor buitenstaanders, bewijst succes vaak deze holistische benadering van behandeling.

Voorkom pijn aan de enkel

Om het risico op enkelpijn te minimaliseren, is het belangrijk om geschikt schoeisel te dragen, vooral in de sport. Daarnaast kunnen strekoefeningen helpen tegen bestaande problemen terwijl ze een preventief effect hebben op enkelproblemen.

Fysiotherapie speelt ook een prominente rol bij preventie. Omdat de banden, bijvoorbeeld na een gescheurde gewrichtsband of ligament stam, voldoende gestabiliseerd door geschikte training, dreigt een permanent instabiliteit en het risico van hernieuwde verwondingen toeneemt. Door het tapen van de enkel tijdens het sporten of een stabiliserende steunkous de gevoeligheid voor draaien kan inderdaad te elimineren, maar kan niet in de plaats van de volledig betrouwbare en functionele structuur van de banden, deze tools. (fp, laatste update op 15.1.2018)