Constant nadenken dus stop met het draaien van gedachten

Constant nadenken - gedachten die het leven verlammen

Degenen die nadenken, nadenken, zonder tot een oplossing te komen, preciezer: het nadenken over eigen denkcirkels in de leegte is de reden om tot een oplossing te komen. Echte en eenvoudige oplossingen, de denker duwt opzij of verklaart onmogelijk. Broedende reflectie slingert zich op in negatieve spiralen.

inhoud

• Constant nadenken - gedachten die het leven verlammen
• Diffuse duisternis
• Romantiek en wereldpijn
• Wanneer wordt broeden pathologisch?
• Een hoge prijs
• De denkcarrousel
• Nadenken over verlammingen
• Sociaal isolement
• Manieren uit de valstrik
• Nadenken over gewenning
• De hersenen veranderen door activiteit
• Aard en beweging
• oplettendheid
• Sociale relaties
• therapie

Diffuse duisternis

Broeden kan zowel het verleden als de toekomst in donkere kleuren schilderen. Onopgeloste conflicten, onbeantwoorde beslissingen en veronderstelde gissingen zijn net zo typerend voor piekeren als vage 'vragen' waarvan de 'antwoorden' verloren zijn gegaan in sombere scenario's.

Broederaars blijven nadenken over vragen die geen echt antwoord hebben. (Afbeelding: alphaspirit / fotolia.com)

Wie is gevangen in peinzen die komt om "conclusies", zoals: "Het maakt niet uit wat ik doe", "en als dat niet meer helpen," "wat ik wil bereiken, kan ik nooit bereiken", " kijk om je heen, de trein raast in de richting van de afgrond "of" wanneer ik zoek voor mijn leven, zou ik eerst kijken in de vuilnisbak ".

In het centrum van broeden zijn meestal vragen waar geen echte antwoorden op kunnen zijn - vooral over de zin van het leven. In de regel beantwoordt Grübler deze "vraag" door te zeggen dat "alles zinloos is.

Romantiek en wereldpijn

Herkauwen komt van "graven" en was positief bezet in Duitsland. De kunstenaars van de romantische wereld verheerlijkten deze 'sloot' in de gedachte, in het onbewuste, en verzetten zich tegen de 'oppervlakkigheid' van het moderne leven. In de negentiende eeuw was dit nadenken zo typisch Duits dat de term Weltschmerz, zoals de kleuterschool, in het Engels kwam omdat er geen adequaat woord in het Engels voor hem was.

Ondertussen schetst de Duitse "Weltschmerz" het probleem van voortdurend nadenken. Hij verwijst naar een algemeen lijden in de wereld, maar zonder de revolutionaire impuls om deze onbevredigende wereld te veranderen. In plaats daarvan is het gevoel dat je de "slechte wereld" niet kunt veranderen, typerend voor Weltschmerz.

Ideeën zoals "de mensen zijn wreed", "helemaal niet, waarom doen we leven als we moeten sterven" of "mensen graven hun eigen graf" in de plaats van de strijd tegen de onderdrukkende omstandigheden. Goethes "Die Leiden des jungen Werther" werd een bestseller en leidde tot een golf van zelfmoorden.

Deze houding heeft historische redenen: in Frankrijk heeft de revolutie de monarchie omvergeworpen en de katholieke geestelijkheid van het voetstuk geduwd. Ook in Duitsland waren veel mensen enthousiast over de Franse revolutie, maar het waren er maar een paar.

Daarentegen, de burgerlijke revolutie in Duitsland verstikte de feodale heersers in 1848. De Duitse bourgeoisie wendde zich tot 'innerlijkheid' en omschreef zichzelf door middel van onderwijs, omdat het de omschakeling van de macht gesloten hield. De 'Duitse geest' bevatte een vleugje melancholie, want leven onder de Pruisische knoop was niet wat de liberale bourgeoisie verlangde.

Chronisch piekeren werd een richtlijn onder Duitse intellectuelen sinds het einde van de 18e eeuw. De dromen van romantiek, een verlangen naar redding, maar die in deze wereld onmogelijk leek, doordrenkt van verdriet en cultureel pessimisme.

"Gedachte diepte" gecombineerd met passiviteit werd als een deugd beschouwd. In deze geschiedenis van de burgerlijke mentaliteit herkennen we gemakkelijk elementen van disfunctioneel nadenken die de klinische psychologie als een symptoom van een geestelijke stoornis beschouwt..

Een gezonde mate van herkauwen is zelfs nodig om conflicten op te lossen of actie stappen te plannen. (Afbeelding: lassedesignen / fotolia.com)

Wanneer wordt broeden pathologisch?

Gedachten en zorgen worden op zich niet als psychologisch beschouwd door psychologen. Allereerst is het een poging om een ​​probleem op te lossen. Nadenken over een probleem in alle aspecten is zelfs nodig om complexe problemen op te lossen. Degenen die geven om de toekomst kunnen op deze basis handelen en gevaren voorkomen. Heroverwegen van conflicten kan leiden tot het vermijden van fouten die in het verleden tot onaangename gebeurtenissen hebben geleid.

Constant nadenken verschilt echter van deze zinvolle reflectie en vooroordelen over het cruciale punt: het leidt gewoon niet tot resultaten en niet tot acties die het probleem zouden kunnen oplossen. Integendeel: piekeren dempt de intensiteit van negatieve gevoelens op korte termijn. In plaats van bijvoorbeeld het gevoel van minderwaardigheid, angst of onzekerheid te leven, duwt de kweker het op een algemeen niveau.

Out van het probleem, niet door aan andere mensen, bang voor hun eigen professionele toekomst te zijn of lelijk, dom of dik te voelen, zijn voor de brooder "de mensen die niet eens kunnen worden," het bedrijf dat werd opgericht bij de ramp leads of de "waardeloosheid van de mens aan het universum".

Een hoge prijs

Hier, nadenken werkt als een emotionele buffer: het absorbeert sterke negatieve emoties. Deze blijven echter subliminaal prolifereren. Als we psychische stoornissen beschouwen als slechts gedeeltelijk geslaagde pogingen van de hersenen om oplossingen voor problemen te vinden, wordt ook het gevoel van nadenken uitgelegd.

Broeden om toch te beschermen tegen de sterke doorbraak onaangename emoties, net als een getraumatiseerde splitst de stressvolle ervaringen. Dus in plaats van het ervaren van emotionele pijn in de ruimste zin, zich bewust zijn van de specifieke oorzaak, waardoor een nieuwe start na deze emotionele neergang, de stressvolle gevoelens terwijl brooder zijn inderdaad zwak - maar ze zijn chronisch.

Typerend voor constant nadenken is een diffuus, slecht gevoel, passiviteit en lusteloosheid. De bewuste ervaring van gevoelens van minderwaardigheid en angst voor de toekomst is vaak de motor om deze stressvolle gevoelens op te lossen door middel van concrete actie. Lijders creëren bijvoorbeeld een to do-lijst, waarbij ze precies de situaties onder ogen zien die hen ontregelen. Hoewel een bewuste psychologische crisis een beslissing kan uitlokken, leidt nadenken tot een schemerige staat van niet-beslissing.

Herkauwen veroorzaakt gebrek aan vastberadenheid, uitstel, zelfdestrictie en afkeer van elke vorm van verandering. Wat meer is, als nadenken chronisch wordt, voelen de getroffenen het als een deel van hun identiteit. Ten eerste isoleren zij zich steeds meer in sociale relaties. Wie alleen in negatieve gedachten cirkelt zonder iets te doen om de ene situatie te veranderen, is anderen irritant, om het bot te zeggen.

Mensen, die altijd alles negatief zien, maar tegelijkertijd niets veranderen, worden door anderen vaak als onaangenaam ervaren. (Afbeelding: pathdoc / fotolia.com)

Anderen, die hem willen helpen, voelen zich genegeerd omdat hij de onbevredigende toestand duidelijk niet wil veranderen. Bovendien geeft zo'n persoon anderen geen positieve input: ongeacht welke ideeën ze hebben, hij zal alle plannen oplossen in een grijze eentonigheid.

Tegelijkertijd geven broedende mensen die met problemen omgaan een slecht gevoel, hoe de uitkomst van een project er ook uitziet. Als de actie van een ander mislukt, haalt de mijmerende man zijn schouders op, omdat hij wist dat het nutteloos was. Als de anderen succesvol zijn, blijft hij nadenken over de even onuitgesproken en retorische vraag: "Helpt dat jou?"

Ook, wanneer de broedende leden lijden aan de ongemakkelijke stemming van hun saaie leven, voelen ze zich niet-bewust of halfbewust als winnaars. Niet handelen betekent dat je geen fouten maakt. Het blijft onduidelijk of een daadwerkelijke oplossing tot succes zou hebben geleid, en uit deze dubbelzinnigheid trekt de broeierige vermeende kracht.

Het broeden beschermt hem tegen falen. In zijn verbeelding kan hij zichzelf zien als een onbegrepen genie dat de wereld niet heeft begrepen. Maar het aanpakken van problemen zou waarschijnlijk leiden tot het pijnlijke besef dat je niet zo getalenteerd bent als in een droom. De prijs is hoog: de kweker sluit zijn leven en wordt een "ondode", die niet kan leven, maar ook niet kan sterven.

De denkcarrousel

In sommige situaties heeft bijna iedereen hun overpeinzingen, vooral als er geen concrete antwoorden zijn op vragen die ons belasten of als we de ontwikkelingen op dit moment niet kunnen beïnvloeden.

Een voorbeeld: iemand werkt in een baan waarvoor hij echt of vermoedelijk overgekwalificeerd is. De baas geeft een opmerking aan een medewerker, waarmee hij aangeeft dat hij de betreffende persoon een meer veeleisende baan heeft bezorgd. De getroffen persoon verbrijzelt nu zijn hoofd over de vraag of de baas serieus was, wat voor soort baan dit zou kunnen zijn, of hij een meer veeleisende baan zou verwachten, enz..

Hij denkt na of hij misschien de baas direct moet toespreken of liever de bal plat houdt; Hij denkt na of de medewerker het niet verkeerd heeft begrepen of zelfs heeft gelogen. 'S Nachts kan de betrokkene niet in slaap vallen, omdat de gedachten in cirkels veranderen en hij niet uit deze denkcarrousel kan komen. Omdat hij altijd alleen zijn "eigen antwoorden" kan geven, maar altijd terugkeert naar de niet-kennis van het resultaat.

Veel mensen zijn bekend met het probleem om 's nachts niet in slaap te kunnen vallen vanwege al het nadenken. (Afbeelding: dusanpetkovic1 / fotolia.com)

Steeds vaker sluipen negatieve ideeën in de mindset: heb ik de baas beledigd? Wil hij echt stoppen? De slapeloosheid maakt de gedachtelussen steeds pijnlijker. Het is moeilijk voor de betrokken persoon om zichzelf af te leiden. Hij gaat wandelen, ontmoet vrienden, kijkt één dvd tegelijk, maar zijn gedachten cirkelen rond het ene punt.

Ons "piekeren" over catastrofes evolueerde evolutionair. Leren van het verleden om gevaar te voorkomen is net zo zinvol als essentieel. Maar als een persoon, om welke reden dan ook, zich chronisch onzeker voelt of diepgewortelde angsten heeft, wordt dit catastrofale denken zelfredzaam en verlamd.

Een ruzie met de partner leidt nu tot nadenken over de vraag of de relatie veilig is en rond dit punt blijft cirkelen. Hoe minder belangrijk de partner het dispuut was, hoe vervelender hij hierover peinsde, en hoe meer de onzekere persoon nadenkt.

Of de baas vraagt ​​wanneer het werk klaar is. Nu begint het piekeren: is hij niet tevreden over mijn werk? Was de vraag echt een waarschuwing? Wat kan ik beter doen? Heb ik niet hard genoeg gewerkt? Hoe langer het nadenken duurt, hoe meer de onzekerheid groeit.

Nadenken over verlammingen

"Gezonde" mensen irriteren broeierig, zowel hun eigen als die van de ander. Geen wonder: we denken om resultaten te behalen. Een onbevredigend resultaat is nog steeds beter dan geen resultaat. Iedereen die psychologisch stabiel is, vindt over het algemeen vervelend peinzend. Hij wil bijvoorbeeld zijn benen opheffen na het werk, naar de kerstmarkt gaan of de nieuwste Walt Disney-film met zijn kinderen bekijken. In plaats daarvan borrelt een gedachte als een worm in de hersenen en voorkomt het genieten van het leven.

In sociale relaties is het nadenken over anderen net zo vervelend. Als een tiener de wereld intrekt zonder te weten wat te verwachten, zal hij waarschijnlijk een conflict hebben wanneer zijn ouders hem waarschuwen voor concrete gevaren. Dergelijke conflicten escaleren vaak, maar verlammen de getroffenen niet wanneer ze duidelijk zijn. De moeder zegt bijvoorbeeld: "Ik wil niet dat je met Lukas naar de disco gaat. Lukas dronken en heeft al twee ongelukken veroorzaakt, "dan rebelleert de jongere misschien, maar weet waar het allemaal om draait.

Maar als deze tiener elke zondag bij het ontbijten een peinzende moeder moet verdragen en zegt: "Ik maak me zorgen over je toekomst", maar zonder te benoemen wat die zorgen zijn en geen alternatieven biedt, verlamt het niet alleen haar eigen keuzes, maar ook de beslissingen van haar kind. Typerend voor dit nadenken over ouders die niet kunnen loslaten, is ook een diffuus 'iets dat we verkeerd hebben gedaan' in plaats van te zeggen 'ik denk dat we fouten hebben gemaakt in het onderwijs ...'.

Ouders die moeite hebben om hun kinderen achter te laten, belasten hen vaak met constante peinzen en onbepaalde zorgen. (Wavebreakmediamicro / fotolia.com)

Hier komt dezelfde disfunctionele bescherming van nadenken: ouders bevochtigen de pijnlijke ervaring dat kinderen opgroeien en loskomen. In plaats van zich aan te passen aan de situatie, denken ze na over een zogenaamd sombere toekomst van het kind, of een vermeend verleden, in plaats van het kind, dat zijn eigen weg gaat om concrete stappen voor de toekomst te plannen. Het resultaat is stagnatie bij alle betrokkenen en een schemering die zinvolle levensprojecten verstikt voordat ze zelfs maar beginnen.

Sociaal isolement

Constant nadenken leidt tot sociaal isolement. Buitenstaanders, vrienden en kennissen weten niet hoe ze met zo'n persoon moeten beginnen. Het is typisch voor Grübler om te antwoorden op specifieke vragen met "misschien", of zelfs "misschien ooit" om een ​​mogelijke overeenkomst te beperken met "niet hier en nu niet", of "als ... dan" om constructies te ontwerpen, als er een is "Ja" of "nee" wordt gevraagd.

"Het kan zijn", "Ik weet het niet" of "alles in vraag stellen" in plaats van te antwoorden op stipte kritiek, geef de speculant een dubieuze zelfbescherming in sociale relaties. Hij of zij zegt niet ja, omdat hij geen nee zegt en daarom een ​​generaal in elk mogelijk argument kan vermijden.

Maar dit duurt niet lang in vriendschap, liefdesrelatie en geen baan.

Manieren uit de valstrik

Broedende mensen zitten gevangen in de val van hun eigen gedachten. Maar gedachten kunnen worden getraind. De eerste les voor Grübler is: maak jezelf keer op keer bewust dat gedachten slechts gedachten zijn. Gedachten zijn geen daden, anders zou het vol moordenaars zijn. Als we ons in een moeilijke levenssituatie bevinden, is het zelfs goed om na te denken over wat we kunnen doen in plaats van te vluchten in blinde actie. Complexe oplossingen kosten tijd.

Gezond denken is echter geschikt voor een situatie. Het tegenovergestelde van negatief denken is niet 'positief denken'. Integendeel, de ideologie die wordt verkocht als "positief denken" duidt op psychologische manipulatie of hersenspoeling en is niets meer dan een ontkenning van de werkelijkheid. Iedereen die denkt dat er geen problemen meer zijn, als hij alleen "goed" denkt, gedraagt ​​zich niet anders dan de fokker, die zijn negatieve gedachten als realiteit beschouwt.

Wat nodig is, is realistisch denken. Dit betekent niet om je gedachten te veranderen, maar om ze waar te nemen. Bewustzijn schept afstand. Van een afstand kunnen gedachten worden vergeleken met de realiteit. Meditatie helpt hier: we laten de gedachten voorbijgaan en bekijken ze alleen zonder ze te evalueren.

Nadenken over gewenning

Het probleem met nadenken is dat het brein onthoudt. Hoe we reageren op een situatie, verandert de neurale patronen om met informatie om te gaan. Kortom, degenen die gewend raken aan het compenseren van moeilijke situaties door onduidelijk na te denken, inoculeren het brein denken. Zonder alternatieve strategieën zullen de neurale paden altijd weer frustrerend zijn bij het nadenken wanneer beslissingen worden genomen.

Dit kan elk aspect van het leven beïnvloeden en kan alle levensdoelen vernietigen: in plaats van een man aan te spreken waar ik naar verlang, ben ik er eens aan gewend geraakt in bed te liggen en me voor te stellen dat hij me uitlacht. Als peinzen eenmaal in gang is gezet, zullen dezelfde loops nu worden uitgevoerd in elke relatie die zou kunnen plaatsvinden. Als ik nu een persoon ontmoet die me aantrekt, ontstaat er een patroon waarin een relatie onmogelijk wordt. Ik spreek niet met deze persoon, maar fantaseer over hem. Deze persoon kan dat niet weten, omdat de enige manier om mijn gevoelens aan hem kenbaar te maken, is om hem aan te spreken.

Als we eenmaal gewend zijn aan nadenken, wordt het voor ons steeds moeilijker om situaties onder de knie te krijgen. Zelfs objectief eenvoudige "hindernissen" die we waarnemen als stress en angst. Herkauwen belooft ons deze stress en angst te vermijden. We zullen ongelukkig zijn.

Wie gewend raakt aan nadenken, voelt zich vaak gestresst, zelfs bij kleine 'obstakels' en overweldigd. (Afbeelding: StockPhotoPro / fotolia.com)

De hersenen veranderen door activiteit

Daarbij veranderen de hersenen van activiteit. Dus als peinzen negatieve emoties lijkt te dempen, is het alleen voor de prijs dat het slechte basisgevoel blijft bestaan. De amygdala, ons alarm- en bedreigingscentrum, blijft de hele tijd paraat. Dus de kweker gaat door de wereld met een filter dat hem negatieve informatie geeft.

Constant nadenken als een symptoom van depressie of angststoornis kan niet worden opgelost zonder langdurige therapie.

Maar als we te veel nadenken zonder te lijden aan een ernstige psychische stoornis, dan kunnen we onze hersenen positief activeren: zelfs de ervaring van succes redt de hersenen, en een gezond optimisme kan ook worden opgeleid.

Aard en beweging

Heel belangrijk is oefening. Wanneer we het lichaam voelen, ervaren de hersenen positieve signalen. We voelen ons dan levend, en dit gevoel wordt eerst en vooral verloren door na te denken en ten tweede broed te bestrijden. Veel wetenschappers weten hoe oefening gedachte-loops voorkomt. Wanneer ze uren en dagen over een probleem piekeren zonder tot een conclusie te komen, gaan deze onderzoekers naar de sportschool of wandelen ze door het bos.

Het goede aan deze 'anti-Grübel-beweging' is dat het werkt zonder 'gedachtewerk'. Broeder, die het nadenken onplezierig vindt, probeert vaak door gedachten tegen de gedachtecirkels te vechten. Maar als ze eenmaal in hun lussen zijn gevangen, komen hun mentale "oplossingen" in dezelfde loop terecht.

Maar als we zwemmen, rennen of klimmen, gebruiken we ons brein anders. Het heeft nu zijn synapsen nodig om het lichaam te coördineren. Het nadenken verdwijnt, eerst op korte termijn, en met regelmatige training op de lange termijn.

Een uitstekende kracht tegen nadenken is de natuur. In de natuur worden we voortdurend blootgesteld aan zintuiglijke prikkels die ons brein verwerkt: de geur van een bloem en het gezoem van bijen, het gezang van een merel of een eekhoorn onderweg. De hersenen nemen dit leven op en verwerken informatie die goed is, volledig onafhankelijk van onze eigen gedachten.

In de natuur kan de denkcarrousel wonderbaarlijk worden gestopt - omdat hier een oneindig aantal zintuiglijke prikkels op ons afstormen. (Afbeelding: Jrg / fotolia.com)

oplettendheid

Pathologisch broeden vergat meestal om het moment bewust waar te nemen. De sensuele omgeving verdwijnt in een wolk van grijze gedachten.
Wie elke situatie respecteert, er is geen tijd om na te denken. Mindfulness kan alles omvatten: je kunt je concentreren op het flikkeren van het theelichtje op de tafel, de bakker in de ogen kijken, je kunt de geur en smaak van je lunch lokaliseren. Je kunt naar muziek luisteren of de bewegingen van je vingers bekijken.

Mindfulness omvat je eigen gedachten. Eenvoudige vragen helpen. Als er iets door onze hoofden gaat, vragen we ons af: is dat waar? Klopt het dat mijn baas me niet mag, of is er een andere reden voor zijn gedrag? Kan het zijn dat ik om verschillende redenen een slecht humeur heb?

Als we een situatie als negatief ervaren of als het echt negatief is, kunnen we ons afvragen: wat kunnen we ermee doen? Heeft de baas ons in deeltijd gezet en kunnen we dat op dit moment niet veranderen? Dan kunnen we, in plaats van na te denken, juist die tijd gebruiken om het omslachtige werk te doen, omdat we het al lang geleden wilden doen. Wacht op het antwoord van de universiteit, als je een studeerplaats krijgt en je hebt voor wat dan ook 1000 euro gereserveerd? Dan kun je de weken van wachten doorbrengen in plaats van na te denken over een Europatrip. Zelfs als je een annulering krijgt, maak je zo'n ervaring voor het leven.

Analyse helpt: ervan uitgaande dat een situatie echt moeilijk is en ze geen oplossing kunnen vinden. Dan helpt mijmeren ook niets. Zelfs een negatief resultaat is een resultaat. Wat niet veranderd kan worden, zou ons geen stress bezorgen.

Sociale relaties

Herkauwen betekent sociaal isolement. De gedachtelussen vinden alleen plaats in het eigen hoofd en kunnen doorbroken worden door de uitwisseling met andere mensen - alleen maar omdat communicatie op zich het onverwachte betekent. Iedereen die mijmert, voor wie het ondoordachte resultaat van zijn gedachten.

Elke andere persoon brengt automatisch andere gedachten voort en lost zo de knoop op, omdat niemand aan ons denkt. Relaties helpen ook om iemands gedrag te veranderen. Wanneer we in contact komen met anderen, lossen we ons eigen netwerk van gedachten alleen op via de verbinding.

Door met anderen te delen, stop je met het omcirkelen van gedachten en verander je je gedrag. (Afbeelding: Photographee.eu/fotolia.com)

therapie

Constant peinzen wordt in de psychologie beschouwd als een symptoom van verschillende psychische stoornissen. Negatieve gedachtelussen begeleiden klinische depressie en zijn vaak het eerste waarschuwingssignaal van een depressieve impuls. Zelfs mensen die lijden aan een posttraumatische stressstoornis komen altijd terug in belastende gedachtelussen die hen terugleiden naar het trauma.

De probleemoplossende training is succesvol gebleken bij het nadenken, ongeacht de onderliggende ziekte. Ontspanningsprocedures verlichten de hersenen en activeren zenuwbanen buiten de cirkel van gedachten.

Mindfulness-gebaseerde cognitieve therapie begint met de perceptie. Hier leren patiënten hun gedachten waarnemen als gedachten die kunnen worden veranderd.

Acceptatietherapieën gaan verder dan dat en zorgen ervoor dat de patiënten zichzelf accepteren met alle zwakheden en er niet voor weglopen door zichzelf te overpeinzen.

In de praktijk helpt dan een cognitieve herstructurering. In dit geval zetten de getroffenen veranderde gedachten om en bouwen betekenisvolle patronen in de hersenen op om met crises om te gaan. Psychodrama, Gestalttherapie, therapeutisch schilderen of schrijven helpen om de gedachtelussen van de patiënt te focussen, weer te geven en zo op te lossen. In de volgende stap kunnen getroffenen vervolgens de 'brain cinema' in beeld en tekst veranderen en het script van hun leven herschrijven. (Dr. Utz Anhalt)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)