Delen:
Waterige ontlasting Waterige diarree - oorzaken en therapie
inhoud
- definitie
- symptomen
- Oorzaken van waterige diarree
- Voedselintolerantie en voedselallergieën
- Besmettelijke ziekten als oorzaak
- Waterige ontlasting als gevolg van inflammatoire darmaandoeningen
- Kankers in het spijsverteringsgebied
- Veroorzaken irritable bowel syndrome
- Verandering van stoelgang door vergiftiging
- Drug bijwerkingen
- diagnose
- therapie
- Behandeling voor voedselintolerantie en voedselintolerantie
- Passende maatregelen voor bacteriële infecties
- Conventionele geneeskunde voor chronische inflammatoire darmaandoeningen
- Behandeling van het prikkelbare darm syndroom
- Therapie voor vergiftiging
- kankertherapie
- Natuurgeneeswijze in een waterige stoelgang
- Andere effectieve huismiddeltjes voor vloeibare stoelgang
definitie
Door medische definitie, diarree bevat een significant hoger percentage water (ten minste 75 procent) in vergelijking met "normale" stoelgang. Waterige stoel wordt gekenmerkt door een nog hoger watergehalte, maar het is geen medisch duidelijk gedefinieerde term. Integendeel, waterige ontlasting is een extreme vorm van diarree.
Er zijn veel vormen van diarree. Waterige stoelgang wordt gekenmerkt door een bijzonder hoog watergehalte. (Afbeelding: nito / fotolia.com) Doorslaggevend is het uiterlijk. Hoewel diarree, bijvoorbeeld in de vorm van steatorroe, extreem vloeibaar kan zijn, kan het niet waterig zijn. Mogelijke vormen van diarree die hiertoe kunnen leiden zijn osmotische diarree (door veranderingen in osmotische druk, water wordt afgezogen van het darmslijmvlies) en secretoire diarree (het darmslijmvlies geeft meer water uit zichzelf). Bovendien komen de exudatieve diarree (veroorzaakt door ontsteking van het darmslijmvlies) en de hypermotiele diarree (verminderde vochtopname van de darm door verhoogde stoelgang of peristaltiek) in aanmerking. Waterige stoelgang kan optreden als acute symptomen, maar ook in chronische vorm.
symptomen
Waterige stoelgang wordt vooral gekenmerkt door de veranderde consistentie van de stoel. Typsch is een plotseling begin van urgentie, wat vaak gepaard gaat met buikpijn. Lijders moeten vaker dan gewoonlijk naar het toilet en hebben vaak last van fecale incontinentie omdat de sluitspier de extreem vloeibare stoel niet kan vasthouden.
De bijkomende symptomen worden direct beïnvloed door de oorzaken van de diarree. Veel voorkomende symptomen zijn, naast buikpijn, bijvoorbeeld een ongemakkelijke maagdruk, opgeblazen buik, verlies van eetlust, misselijkheid en braken..
Het vochtverlies of de resulterende uitdroging kan ook ernstiger klachten veroorzaken. Dus waterige diarree, vooral bij baby's of zuigelingen en bij reeds verzwakte patiënten is een zeer ernstige symptomen.
Oorzaken van waterige diarree
Als trigger voor waterige ontlasting worden verschillende factoren overwogen. Het spectrum varieert van voedselintoleranties tot acute infectieziekten tot chronische inflammatoire darmaandoeningen zoals de ziekte van Crohn. Volgens de respectieve ziekten kan een breed scala aan begeleidende symptomen optreden.
Vaak onverenigbaarheden zoals Fructose-intolerantie is de oorzaak van waterige stoelgang. Fructose-rijke groenten en fruit kunnen hier enorm ongemak veroorzaken. (Afbeelding: vasiliumosise / fotolia.com) Voedselintolerantie en voedselallergieën
De verschillende vormen van voedselintolerantie zijn relatief vaak triggers van de klachten, met bijzondere aandacht voor fructose-intolerantie en lactose-intolerantie.
Fructose-intolerantie wordt gekenmerkt door verminderde fructose-afbraak. Dientengevolge komt onverteerd fructose steeds meer in de dikke darm en veroorzaakt symptomen zoals flatulentie, buikpijn en waterige diarree.
Vergelijkbaar zijn de processen in lactose-intolerantie, die wordt gekenmerkt door stoornissen in de afbraak van lactose (afbraak van lactose). Op deze manier wordt de lactose in toenemende mate onverteerd in de dikke darm en veroorzaakt overeenkomstige spijsverteringsproblemen.
Bij een voedselallergie gaan de symptomen niet terug op een te lage afbraak van bepaalde ingrediënten van het voedsel, maar het lichaam vertoont op bepaalde voedingsmiddelen een overreactie van het immuunsysteem. Veel voorkomende triggers zijn pinda's en andere noten. Diarree is hier vaak slechts één van de vele symptomen. Gelijktijdige mucosale zwelling in de mond en nasopharynx en soms huidreacties in de vorm van brandnetkoorts zijn typisch.
De luchtwegen kunnen worden beïnvloed, met als gevolg een verhoogde Hustreiz en mogelijk ademnood. In het ergste geval kan de inname van allergenen leiden tot een zogenaamde allergische shock, die levensbedreigend is voor de getroffenen. Ook moet een histamine-intolerantie worden verduidelijkt.
Besmettelijke ziekten als oorzaak
Zowel bacteriële als virale, mycogene en parasitaire infecties van het spijsverteringskanaal kunnen leiden tot waterige diarree. Vooral vaak achter de klachten zit een besmetting met bacteriën. Dus, bijvoorbeeld, de zogenaamde "bacteriedysenterie", die wordt veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Shigella, bekend als een mogelijke trigger.
Salmonella-infectie veroorzaakt ernstige, vloeibare diarree. (Afbeelding: fotoliaxrender / fotolia.com) Ziekteverwekkers van het geslacht Escherichia coli, die in 2011 verantwoordelijk waren voor de EHEC-epidemie in Duitsland, kunnen waterige diarree veroorzaken. Andere mogelijke oorzaken zijn infectie met Campylobacter-bacteriën of Salmonella. Talrijke andere bacteriële geslachten komen als potentiële trigger voor de klachten in aanmerking, waarbij de beperking van de pathogenen enerzijds door het brede bereik van pathologische kiemen en anderzijds door de gelijkenis van de symptomen vaak veel moeilijker is.
De typische begeleidende symptomen omvatten bij de meeste bacteriële infecties van het maagdarmkanaal buikpijn, diarree, koorts en misselijkheid tot braken. Hoewel het niveau van de koorts een lichte indicatie geeft van de onderliggende infectie, kunnen op deze basis geen betrouwbare conclusies worden getrokken.
Bovendien kunnen niet alleen bacteriën, maar ook verschillende parasieten, virussen en schimmels de darm aantasten, de symptomen zijn vaak vergelijkbaar met die van een bacteriële infectie. Een lintworminfectie kan bijvoorbeeld ook indigestie en waterige stoelgang veroorzaken, evenals infectie met zogenaamde Lamblien (eencellige parasieten). Hetzelfde geldt voor de pathologische voortplanting van gisten (Candida) in het darmgebied, die bijvoorbeeld kan optreden als gevolg van verstoringen van de natuurlijke darmflora.
In het geval van virale infecties van het spijsverteringskanaal zoals, bijvoorbeeld, een norovirus- of rotavirusinfectie, kunnen in het bijzonder ernstige acute vormen van gastro-enteritis (braken diarree) vaak worden gedetecteerd. Dit geldt ook voor sommige systemische virale infectieziekten zoals Marburg-koorts, Ebola of gele koorts. Malaria is een andere mogelijke oorzaak van waterige stoelgang. Hoewel deze ziekten in Duitsland niet gebruikelijk zijn, kunnen ze door reizigers worden geïntroduceerd.
Waterige ontlasting als gevolg van inflammatoire darmaandoeningen
Triggers kunnen chronische inflammatoire darmaandoeningen (IBD) zijn, zoals colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn. Deze veroorzaken niet alleen gastro-intestinaal ongemak in de vorm van buikpijn, flatulentie en diarree, maar kunnen zich ook manifesteren in andere fysieke omstandigheden zoals oogontsteking, artritis of huidirritatie..
De exacte oorzaken van darmaandoeningen De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa zijn nog steeds onduidelijk. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com) Er zijn tal van risicofactoren voor het optreden van een CED, zoals Roken en mentale stress of stress bekend. Niettemin zijn de specifieke oorzaken van de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa nog steeds onduidelijk. Dit geldt ook voor de zogenaamde "collagene colitis". Dit is een speciale ontsteking van de dikke darm, waarbij waterige diarree een van de belangrijkste symptomen vormt.
Kankers in het spijsverteringsgebied
Een andere mogelijke oorzaak kunnen kankers zijn van het spijsverteringskanaal en de organen die bij de spijsvertering zijn betrokken. Bij darmkanker is bijvoorbeeld een verandering tussen constipatie en ernstige diarree vaak detecteerbaar. Speciale kankers van de alvleesklier in de vorm van het Verner-Morrison-syndroom gaan ook gepaard met waterige stoelgang.
De symptomen van de kanker zijn chronisch en hebben de neiging symptomen te verhogen in de loop van de ziekte. Naast diarree (mogelijk met bloed in de ontlasting) kunnen niet-specifieke tekenen van kanker zoals winderigheid of buikpijn worden toegevoegd.
Veroorzaken irritable bowel syndrome
Als er geen fysieke oorzaken voor veranderingen in de consistentie van de ontlasting kunnen worden vastgesteld, kunnen de symptomen het gevolg zijn van een zogenaamd "irritable bowel syndrome". Dit is een functionele darmaandoening waarvan de oorzaken nog niet volledig worden begrepen. Het wordt verondersteld te zijn gerelateerd aan mentale stress evenals andere factoren zoals een eerdere gastro-enteritis, veranderingen in stoelgang en verminderde darmflora worden besproken. Het effect op de stoelgang kan heel verschillend zijn voor de getroffen patiënten en kan variëren van constipatie tot ernstige diarree.
Verandering van stoelgang door vergiftiging
Als trigger van de stoel met lage viscositeit komen verschillende vormen van vergiftiging in aanmerking. Het gif van de groene tubereuze paddestoel kan bijvoorbeeld langdurige waterige diarree veroorzaken, gepaard gaand met ernstige misselijkheid, braken en spierkrampen. De symptomen van schimmelvergiftiging als gevolg van de consumptie van spring-shells zijn vergelijkbaar. In beide gevallen is er ernstige schade aan de lever en de nieren.
Schimmelvergiftiging, b.v. De veerachtige toorts kan ernstige symptomen veroorzaken zoals diarree, braken en stuiptrekkingen. (Afbeelding: Tarabalu / fotolia.com) Vergiftiging met andere giftige stoffen, b.v. Selenium of ricine kan waterige diarree veroorzaken. Selenium is in kleine hoeveelheden door het lichaam nodig om tekorten te voorkomen, maar het is giftig in hogere doses. De getroffenen lijden aan chronische vermoeidheid en spierzwakte. Sensaties zoals tintelingen in de ledematen, huidirritaties, haaruitval en waterige diarree zijn ook mogelijk. Gedeeltelijk uitvallen betroffen de vinger en teennagels.
Aanzienlijk ernstiger is een vergiftiging met ricine in de zaadvacht van de Wunderbaums. Het gif wordt meestal per ongeluk door het slachtoffer ingeslikt wanneer het wordt geconsumeerd met ricinuszaad en veroorzaakt vervolgens de dood van die cellen in het spijsverteringskanaal die in contact komen met het gif. Het resultaat is ernstige schade aan maag, darmen, lever en nieren.
Typische symptomen zijn diarree, buikpijn, misselijkheid en braken, evenals sterke hartkloppingen en spierspasmen in de handen en benen. Uiteindelijk dreigt een dodelijke instorting van de bloedsomloop. Ricine is zelfs in relatief lage doses dodelijk. Vergiftiging met het eiwit als geheel is echter uiterst zeldzaam.
Veel andere gifstoffen kunnen ook indigestie en dunne ontlasting veroorzaken. Daarom moet een medisch onderzoek met spoed in deze richting worden uitgevoerd. Last but not least, alcohol is een gif dat verantwoordelijk kan zijn voor de klachten.
Drug bijwerkingen
Soms is het nemen van bepaalde medicijnen verantwoordelijk voor de symptomen. De inname van antibiotica kan bijvoorbeeld resulteren in een zogenaamde "antibioticum-geassocieerde colitis". Dit ontstaat zodra de darmflora zodanig wordt verstoord dat bacteriën van het geslacht Clostridium difficile pathologisch toenemen. De oorzaak van de ontsteking van de darm zijn de toxines die vrijkomen door de bacterie. Talrijke andere geneesmiddelen kunnen een bijwerking van waterige diarree hebben, met een onjuiste dosering van laxeermiddelen wordt ook verwacht.
diagnose
Gezien het grote aantal mogelijke oorzaken, is de diagnose vaak relatief moeilijk. Eerst worden de frequentie en consistentie van de ontlasting en eventuele begeleidende symptomen onderzocht om een eerste indruk te krijgen van de toestand van de patiënten. Nadere informatie wordt verstrekt door de arts over mogelijke reeds bestaande aandoeningen, ingenomen medicijnen, voeding en recente verblijven in het buitenland.
Dit wordt gevolgd door een eerste palpatie en het luisteren naar de buik. Afhankelijk van hoe ernstig de toestand van de patiënt is, kan het nodig zijn om onmiddellijk te worden behandeld na deze eerste diagnostische stappen. Dit is bijvoorbeeld het geval met tekenen van uitdroging. Om de symptomen verder te beperken, worden onderzoeken van ontlastingsmonsters uitgevoerd.
Andere belangrijke indicaties voor de diagnose kunnen een bloedtest en beeldvormingstechnieken zijn, zoals een echografie of speciale röntgenfoto's op basis van contrastbeelden. Ten slotte moet colonoscopie worden genoemd als een belangrijk diagnostisch hulpmiddel voor waterige diarree. Verdere onderzoeken zoals b.v. een allergie- of lactose-intolerantietest of milieuonderzoeken om toxines te identificeren, zullen indien nodig worden uitgevoerd.
therapie
Kortom, de behandeling is gebaseerd op de oorzaak van de klachten. Hoe dan ook, het vereist een balans van vocht- en elektrolytenverlies. Met actieve kool en de werkzame stof kan loperamide ook op korte termijn worden aangepakt tegen het symptoom "waterige ontlasting".
Behandeling voor voedselintolerantie en voedselintolerantie
In het geval van voedselintolerantie of voedselintolerantie is het belangrijk om de veroorzakers te vermijden. Met speciale diëten kunnen getroffenen over het algemeen relatief efficiënt tegen de klachten handelen. De voorwaarde is echter dat de respectievelijke triggers vooraf exact zijn bepaald.
Bij met antibiotica samenhangende colitis is het vermijden van de veroorzaker van het geneesmiddel ook essentieel voor het succes van de therapie. De bacteriën van het geslacht Clostridium difficile, waarvan de pathologische voortplanting de oorzaak is van ontsteking, kunnen direct worden bestreden met speciale antibiotica. Vaak lijden de slachtoffers echter na een eerste succesvolle repressie van de kiemen terugval, waardoor een nieuwe medicamenteuze behandeling nodig is. Aanvullend en profylactisch kan men de darmflora ondersteunen met een gist - Saccharomyces boulardii - of met Lactobazillen.
Passende maatregelen voor bacteriële infecties
Als bacteriële infecties de oorzaak zijn, worden meestal antibiotica gebruikt. Opgemerkt moet echter worden dat in bepaalde bacteriële geslachten met hun dood toxinen worden afgegeven, die op hun beurt verdere ongemakken kunnen veroorzaken. Daarom moet een beperking van de pathogenen worden gemaakt.
Parasitaire infecties van het spijsverteringskanaal kunnen meestal op betrouwbare wijze worden behandeld met medicijnen. Er worden bijvoorbeeld zogenaamde anthelminthica gebruikt tegen wormziekten. Moeilijker is de situatie met virale infecties. Remedies kunnen meestal alleen worden verlicht door medicijnen te gebruiken. Directe behandeling van de virusinfectie is niet mogelijk.
Conventionele geneeskunde voor chronische inflammatoire darmaandoeningen
De behandeling van chronische inflammatoire darmaandoeningen is meestal relatief moeilijk en een genezing is gebaseerd op de huidige behandelingsopties die absoluut niet zijn gegarandeerd. Veel patiënten lijden gedurende hun leven aan terugkerende episodes. In het acute geval kunnen echter verschillende remedies de symptomen verlichten, waarbij cortison een sleutelrol speelt. Over een relatief hoge dosering gedurende een korte periode, moet de ontstekingsreactie in de darm worden ingesloten en de acute stuwkracht worden verbroken.
Dieetveranderingen en het vermijden van risicofactoren zoals Roken draagt soms bij aan de vermindering van de symptomen. Indien nodig, zullen de getroffenen tijdelijk worden toegediend via infusies of een nasogastrische buis. Als structurele veranderingen in de darm, zoals intestinale stenose, zich in de loop van de ziekte hebben ontwikkeld, blijft chirurgische ingreep de laatste optie in geval van nood.
Bij een collagene colitis is de hoge dosis cortisone-toediening om de inflammatoire stuwing te doorbreken ook meestal een belangrijk onderdeel van de conventionele medische behandeling..
Als irriterend darmsyndroom geassocieerd is met mentale stress, kan psychotherapie zeer nuttig zijn. (Afbeelding: Svyatoslav Lypynskyy / fotolia.com) Behandeling van het prikkelbare darm syndroom
In het geval van prikkelbare darmsyndroom is gerichte therapie van de oorzaken nog niet mogelijk omdat ze nog grotendeels onduidelijk zijn. De symptomen kunnen aanzienlijk variëren en vereisen het gebruik van verschillende therapeutische maatregelen. Tot nu toe beschikbare geneesmiddelen bleven echter twijfelachtig of werden uit de handel genomen, deels vanwege de dreiging van bijwerkingen.
Verschillende kruidenmiddelen zoals b.v. Extracten van balsembladeren of pepermuntolie kunnen verlichting veroorzaken. Bij veel patiënten belooft succes ook psychotherapie, vooral als er opvallende verbanden zijn tussen het begin van de ziekte en psychologische stress.
Een verandering in dieet kan helpen, vooral als in de context van de ziekte een zogenaamde "kolonisatie van de dunne darm" (afzetting van "valse" bacteriën in de dunne darm) herkenbaar is. Algemene verbeteringen in levensstijl - bijvoorbeeld door voldoende lichaamsbeweging en een gecontroleerd slaapritme - kunnen positieve effecten ontwikkelen bij het prikkelbare darmsyndroom.
Therapie voor vergiftiging
De behandeling van vergiftiging is afhankelijk van de ingenomen toxines en de afgelopen periode sinds de inname. Als er weinig tijd verstreken is, kunnen toxines die nog in de maag zitten, specifiek worden geëlimineerd door braken op te wekken. Daaropvolgende maagspoeling is ook nuttig. Actieve kool heeft de eigenschap dat het giftige stoffen in het spijsverteringskanaal binden, zodat ze vervolgens kunnen worden uitgescheiden.
Als de inname van toxische stoffen langer is, zal een hooggedoseerde toediening van actieve kool de vergiftiging proberen aan te pakken. In het geval van paddestoelvergiftiging zijn specifieke antivenomen beschikbaar voor individuele schimmels die voor behandeling kunnen worden gebruikt. Dit is echter niet van toepassing op alle schimmelvergiftiging. Andere vormen van vergiftiging, zoals selenose, kunnen niet worden gericht. Hier concentreert de behandeling zich op het verlichten van de symptomen of het stabiliseren van de patiënten.
kankertherapie
Als kanker de oorzaak is van waterige stoelgang, is de kanker vaak al in een gevorderd stadium. Dienovereenkomstig zijn de therapeutische opties beperkt tot chirurgische procedures voor het verwijderen van het aangetaste weefsel en chemo- en / of radiotherapie. De behandelperspectieven variëren sterk tussen de verschillende kankers en worden sterk beïnvloed door de individuele toestand van de patiënten. Aanvullende therapeutische maatregelen kunnen beschikbaar zijn om het immuunsysteem te versterken en de constitutie te verbeteren.
Natuurgeneeswijze in een waterige stoelgang
Natuurgeneeswijze biedt verschillende opties voor de verlichting van vochtige ontlasting en kan vaak specifiek worden gebruikt tegen bepaalde oorzaken van de symptomen. Ten eerste is het echter noodzakelijk om het verlies van vloeistof en elektrolyt in evenwicht te brengen. Hier, Professor Dr. In zijn boek "Naturopathy Correctly" van Werner Exel gebruikt hij een zelf-gemengde elektrolytoplossing die het lichaam snel van de nodige voedingsstoffen voorziet.
Recept voor elektrolytoplossing:
|
Onder de geneeskrachtige planten die rechtstreeks tegen waterige diarree kunnen werken, zijn volgens de experts bijvoorbeeld bloedworm (Tormentill) en gedroogde bosbessen.
Recept voor tormentil-thee
|
Een mix van kamillebloemen, karwijvruchten, tijmblaadjes, kaasjesblad, goudsbloembloesems en blackberry-bladeren heeft ook zijn waarde bewezen.
Schuessler-zouten en homeopathische middelen bieden natuurlijke hulp. (Afbeelding: PhotoSG / fotolia.com) Homeopathie biedt bijvoorbeeld Podophyllum, Arsenicum album en Magnesium sulphuricum voor de behandeling van kwalen. Vanuit het gebied van de Schüssler-zouttherapie worden de zouten No. 3 (Ferrum phosphoricum) en No. 7 (Magnesium phosphoricum) aanbevolen voor de behandeling van acute spijsverteringsproblemen. Als er uiterlijk na drie dagen geen merkbare verbetering te zien is, moet u dringend een arts raadplegen over verdere therapeutische maatregelen.
Andere effectieve huismiddeltjes voor vloeibare stoelgang
Enemas en darmrehabilitatie kunnen tegen diarree worden gebruikt. Voor het opbouwen van een gezonde darmflora moet het spijsverteringsorgaan echter eerst grondig worden gereinigd. Als een huisremedie voor natuurlijke colonreiniging, bijvoorbeeld, biedt u psyllium of genezende aarde aan. Theemelanges met bittere planten zoals paardenbloem, brandnetel of artisjok ondersteunen het lichaam bij de verplaatsing van schadelijke darmbacteriën. Als alternatief kunnen bittertropfenconcentraten (kruidenbitters) of kant-en-klare Zweedse bitters van de apotheek goed van pas komen.
De naturopathische behandelingsmethoden tegen waterige diarree en andere gastro-intestinale klachten worden in detail besproken in de "Gids Healing Practices voor maag en darmen". Hier kun je de gids kopen. Bij ziekten zoals antibiotica-geassocieerde colitis belooft een zogenaamde "stoelgangtransplantatie" verlichting en heeft daarom zichzelf gevestigd in de conventionele geneeskunde. Voedingstherapie kan een belangrijke bijdrage leveren aan het verlichten van het ongemak, met individuele ziekten zoals b.v. Specifieke dieetmodellen voor de ziekte van Crohn zijn ontwikkeld. Zelfs in het geval van kanker kan natuurgeneeskunde - bijvoorbeeld met maretakentherapie - zeer nuttig zijn voor de begeleidende behandeling.
Over het algemeen biedt natuurgeneeskunde een zeer breed spectrum van mogelijke toepassingen tegen waterige diarree en de oorzaken ervan. De selectie van geschikte procedures is echter sterk afhankelijk van de individuele toestand van de betrokkenen. Daarom, VOORDAT de aanvraag dringend wordt geraadpleegd door een gekwalificeerde therapeut of arts. Van een zelfbehandeling gedurende een lange tijd, ondanks tal van huismiddeltjes voor diarree wordt dringend afgeraden. (fp, nr, laatst bijgewerkt op 13.10.2016)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)