Huidig ​​hartonderzoek Bescherm tegen plotselinge hartdood met sclerotherapie

Maatregel tegen aritmie: met sclerotherapie voor plotselinge hartdood

Een regelmatige, krachtige hartslag is de basis van een gezond cardiovasculair systeem. Bij hartritmestoornissen raakt de frequentie van de hartslag niet meer synchroon en het bedreigt klachten die kunnen variëren, afhankelijk van de mate waarin de getroffenen zijn gestorven. Niet alle aritmieën kunnen worden voorkomen door medicamenteuze therapieën. Zoals gezondheidsdeskundigen nu melden, kan in veel gevallen sclerotherapie nuttig zijn.

Vaak zonder waarschuwing

De term "tweede hartdood" (of zelfs tweede dood of plotselinge hartdood) beschrijft het plotselinge optreden van fatale hartritmestoornissen. Meestal komt er een plotse hartdood zonder waarschuwing. Maar sommige patiënten kondigen het evenement aan. Bijvoorbeeld pijn op de borst, hartkloppingen, kortademigheid of duizeligheid kunnen wijzen op een dreigende tweede dood. Dergelijke symptomen kunnen enkele uren vóór het evenement optreden, soms dagen tot weken daarvoor. De directe trigger van plotselinge hartdood is meestal ventriculaire fibrillatie. Gezondheidsexperts rapporteren nu een therapie om ventriculaire aritmieën, zoals ventriculaire fibrillatie, te voorkomen.

In het geval van een plotselinge hartstilstand kan het hart worden geslagen met behulp van elektrische schokken. (Afbeelding: pressmaster / fotolia.com)

De gevaarlijkste hartritmestoornissen

Preventie van het optreden van ventriculaire aritmieën, zoals ventriculaire fibrillatie en ventriculaire tachycardie, is belangrijk omdat het de gevaarlijkste hartritmestoornis is.

Er is een vlaag van chaotische deels contracties van de hartspier, wat kan leiden tot plotselinge hartdood binnen een korte tijd, de Duitse Vereniging voor Cardiologie verslagen - cardiovasculair onderzoek e.V. in een recente bericht.

Maar: "Hartritmestoornissen in de hartkamers kunnen slechts in beperkte mate worden voorkomen door medische therapieën," zei Prof. Dr. med. Thomas Deneke (Bad Neustadt an der Saale), woordvoerder van de werkgroep Rhythmology van de Duitse Vereniging voor Cardiologie aan de DGK-Herztagen in Berlijn.

Cardioverter-defibrillator: levensreddende en risicovolle

Mensen die als gevolg van hartziekten zoals coronaire hartziekte (CHD), een myocardinfarct, myocarditis (hartspier ontsteking) of ernstig hartfalen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van ventriculaire aritmie worden dan ook geleverd met een implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD).

De ICD geeft een elektrische schok aan het hart wanneer ventriculaire aritmieën optreden en stopt de ongecoördineerde en inefficiënte contracties van de hartspier.

"Deze therapeutische strategie is levensreddend, maar het kan ook een duistere kant zijn. Uit registergegevens weten we nu dat ICD-schokken op hun beurt een onafhankelijke risicofactor voor mortaliteit zijn ", aldus prof. Deneke.

"Dit inzicht heeft verschillende consequenties. Aan de ene kant moet er bij het programmeren van de apparaten op worden gelet dat deze eigenlijk alleen maar spanningspieken naar het hart afleveren wanneer dit onvermijdelijk is. Aan de andere kant moet een optimale behandeling van patiënten worden gezocht, waardoor het optreden van deze ventriculaire aritmieën vanaf het begin wordt voorkomen. "

Vooruitzichten voor succes zijn afhankelijk van verschillende factoren

"Interventionele sclerotherapie, katheterablatie, is nu vastgesteld als een effectievere methode", legt prof. Deneke uit.

In een ablatie worden die delen van de hartspier waaruit de verontrustende impulsen uitgaan, "geschroeid" door middel van geschikte hoogfrequente katheters met radiofrequentie..

"De personen die in aanmerking komen voor katheterablatie en de vooruitzichten op succes zijn afhankelijk van verschillende individuele factoren, met name de onderliggende hartaandoening. In ervaren centra verdwijnen hartritmestoornissen volledig na ablatie bij meer dan 80 procent van de behandelde patiënten, "aldus de expert.

Extrasystolen in grote aantallen kunnen de hartspier verzwakken

Kandidaten voor katheter-geassisteerde ablatie om dergelijke ventriculaire aritmieën te voorkomen zijn patiënten met verschillende ziekten van het hart.

"In de meeste gevallen is een ischemische cardiomyopathie, die het resultaat van een hartaanval of meer hartaanvallen, maar ook vele andere ziekten die geassocieerd zijn met littekens van de hartspier," verklaarde Prof. Deneke.

"Een andere indicatie voor katheterablatie is extrasystoles, wat een groot aantal 'extra hits' is vanwege de aanwezigheid van 'valse bougies'. Dergelijke patiënten zijn goede kandidaten voor katheterablatie na uitsluiting van andere hartaandoeningen als mogelijke oorzaak van hun aandoening. "

Individuele extrasystolen zijn meestal onschadelijk bij volledig gezonde personen en worden helemaal niet opgemerkt. In grote aantallen - met meer dan 10.000 tot 15.000 per dag - kunnen ze op de middellange termijn leiden tot een verzwakking van de hartspier, die zich uiteindelijk manifesteert in hartfalen..

Daarnaast worden extrasystolen door sommige patiënten ook heel duidelijk waargenomen en kunnen ze dus bijdragen aan een significante vermindering van de kwaliteit van leven.

Ablatie in plaats van geïmplanteerde defi?

Doorgaans vervangt katheterablatie niet de implantatie van een defibrillator, maar vult deze aan. Aan de ene kant gebeurt in de meeste gevallen ICD-implantatie al voordat er rekening wordt gehouden met ablatie, en aan de andere kant biedt een ICD extra beveiliging.

"Of een ablatie ook nuttig kan zijn vóór of zelfs in plaats van een ICD-implantatie, wordt momenteel onderzocht met behulp van studies," zegt prof. Deneke.

Afhankelijk van het type onderliggende aandoening, kan katheterablatie van binnenuit (endocardiaal) of van buitenaf (epicardiaal) worden uitgevoerd. De endocardiale interventie komt vaker voor en is eenvoudiger, omdat de katheter vanuit de lies in het hart kan worden gebracht via de vasculatuur..

Voor epicardiale chirurgie, die alleen in een paar gespecialiseerde centra in Duitsland wordt uitgevoerd, moet de katheter naar het hart worden gebracht na het doorprikken van het pericardium door een punctie onder het borstbeen van buitenaf..

Als onderdeel van de procedure, een zogenaamde mapping, een elektrofysiologische mapping, dus een inventarisatie met behulp van speciale elektrodekatheters die de elektrische excitatie-eigenschappen van het hart registreren.

Indien mogelijk zullen de onderzoekers proberen hartritmestoornissen te triggeren en de mapping uit te voeren tijdens de aanhoudende hartritmestoornis.

Deze procedure is echter te stressvol of gevaarlijk voor veel patiënten, zodat het mechanisme en het beginpunt van de ventriculaire tachycardie vaak moet worden afgeleid uit de rest bevindingen in een normaal hartritme. (Ad)