Banaan Exotische bes met veel gezonde eigenschappen

Bananen: het gezonde gele fruit
Ze smaken gebakken, gegrild, als een shake, in een smoothie en natuurlijk gewoon puur. Bananen zijn een populair voedsel- en hoofdvoedsel voor meer dan 400 miljoen mensen wereldwijd. Maar wat laten we precies los als je een banaan pelt??

Bananen zijn goede energieleveranciers. (Afbeelding: nata_vkusidey / fotolia.com)

De banaanvrucht is botanisch een van de bessen. In de cultivars die tegenwoordig worden gekweekt, is dit nog steeds herkenbaar aan de zwartachtige beginselen van de eitjes in de pulp. De wilde vormen hebben echter nog steeds veel harde zaden van maximaal één centimeter in de pulp. De populaire en populaire fruit- of dessertbanaan Musa × paradisiaca is een van de meest geteelde soorten of hybriden van bananenplanten.

De vruchten hebben een hoog gehalte aan koolhydraten, die tijdens rijping worden omgezet in suiker. Dit maakt de banaan een zoete en gemakkelijk beschikbare energiebron. Bovendien zijn ze rijk aan mineralen zoals kalium en magnesium, evenals sporenelementen en vitamines, vooral B-vitamines. Naast de hoge gezondheidswaarde zijn bananen licht verteerbaar en kalmerend voor maag- en darmstoornissen. Daarom zijn ze ook geschikt voor peuters. Oplosbare en onoplosbare vezels bevorderen de spijsvertering en reguleren het cholesterolgehalte.

Fruitbananen worden voornamelijk vers gegeten, bijvoorbeeld als tussendoortje of in fruitsalades. Ze worden verwerkt tot smoothies, ijs, melkdrankdranken, puree, sap, likeur of gedroogd als chips. Weegbree - ook bekend als meel of plantaardige banaan - proeft niet zoet, omdat het zetmeel in de rijping niet omgezet wordt in suiker. Hiervoor moet je ze koken, stomen, braden of bakken. Als alternatief kunnen ze worden gedroogd en gemalen tot meel, dat kan worden gebruikt om gebak of gebak te maken. Vanwege hun hoge zetmeelgehalte, dienen de plantains in hun belangrijkste groeiende landen van Afrika als basisvoedsel.

Fruitbananen worden voornamelijk geteeld in de staten Zuidoost-Azië, Zuid- en Midden-Amerika. De goederen die bij ons verkrijgbaar zijn, komen voornamelijk uit Ecuador, Colombia en Costa Rica. Dit zijn meestal Cavendish-soorten, die oorspronkelijk werden gekenmerkt door een weerstand tegen de trigger van de zogenaamde Panama-ziekte, de schimmel Fusarium oxysporium. Er zijn echter rassen van de ziekteverwekker geëvolueerd en bedreigen nu de Cavendish-rassen, die goed zijn voor meer dan 40 procent van de productie wereldwijd en vrijwel de hele export. Geteisterde planten verdorren en produceren geen fruit meer. Het doel is nu om nieuwe ziekteresistente rassen te kweken of de Cavendish-monoculturen te vervangen door een bredere variëteit aan bananensoorten.

Voor hun groei hebben de bananenplanten een consistent vochtig en vochtig klimaat, voedingsrijke grond en voldoende vocht nodig. De plant is een overblijvende plant waarvan de vrouwelijke bloemen de rijpe vruchten binnen drie maanden ontwikkelen. Van een bloeiwijze ontwikkelt een fruitstandaard - een zogenaamde "tuft" - met maximaal 300 bananen. De vruchten worden altijd groen geoogst en speciaal gerijpt.

Overigens: rijpe bananen krijgen snel donkere vlekken. Daarom wordt het aanbevolen om groene bananen te kopen en ze te laten rijpen. Afhankelijk van het feit of de vruchten snel of langzaam moeten rijpen, kunt u gerichte ethyleenafgevende vruchten zoals appels in de buurt zetten of gewoon om dit te voorkomen. Een opslag in de koelkast wordt niet aanbevolen, omdat de schaal bruin wordt en het aroma lijdt. Heike Stommel, www.bzfe.de