BGH-tandarts ontvangt geen vergoeding voor nutteloze implantaten

Artsen en tandartsen mogen geen vergoeding vragen voor behandelingen tegen medische normen. Dit is het geval als de behandeling uiteindelijk nutteloos was voor de patiënt en zelfs een vervolgbehandeling alleen kan leiden tot een "noodoplossing", beoordeeld op donderdag 13 september 2018, het federale gerechtshof (BGH) in Karlsruhe op tandheelkundige implantaten (Az .: III ZR 294/16).

Patiënten hoeven niet altijd te betalen als implantaten nutteloos zijn. (Afbeelding: FS-Stock / fotolia.com)

In het geval van een geschil, een vrouw uit Nedersaksen had acht implantaten ingebracht, dus pinnen waarop dan kronen of bruggen kunnen worden geplaatst. Vanwege aanhoudende pijn brak ze de behandeling af en ging ze naar een andere praktijk. De eerste tandarts heeft haar 34.277 euro aangerekend voor de implantaten en andere diensten.

De patiënt weigerde echter te betalen. Alle implantaten zijn onbruikbaar omdat ze niet diep genoeg in het kaakbot zijn geplaatst en verkeerd zijn geplaatst. Een professionele prothetische restauratie is dus niet mogelijk. Want de nabehandeling bestaat alleen "de keuze tussen pest en cholera". Bovendien was de factuur overdreven.

Taxateurs hebben de tekortkomingen bevestigd. Niettemin, de Hogere Regionale Rechtbank (OLG) Celle de tandarts bijna de helft van de vereiste vergoeding, met name 16.957 euro. Ondanks de tekortkomingen is het nog steeds mogelijk om de implantaten voor een prothese te gebruiken.

Zoals de BGH besloot, zijn de implantaten "objectief en subjectief volledig waardeloos". Omdat er geen nabehandeling is, die leidt tot een "althans in hoofdzaak de regels van de juiste conditie van de dentale kunst". Als de implantaten zouden worden gebruikt, zouden de daarop geplaatste kunsttanden vermoedelijk niet duurzaam zijn; Bovendien is er een hoog risico op ontsteking. De tandarts heeft daarom geen recht op een vergoeding, zelfs als de patiënt besluit deze behandeling voort te zetten om verdere interventie voor het verwijderen van de implantaten te voorkomen.

In het algemeen benadrukte de BGH dat een medische of tandheelkundige behandeling een contract is voor "diensten van een hoger niveau". Patiënten kunnen daarom het behandelcontract "op elk gewenst moment zonder Groenen" annuleren. Hoewel de arts geen behandelingssucces verschuldigd is, maar een behandeling volgens de regels van de medische of hier "tandheelkundige kunst". In het geschil heeft de tandarts dit niet gedaan.

De OLG Celle moet nu nog onderzoeken in hoeverre de andere items van de factuur gerechtvaardigd zijn. De patiënt beschuldigt de tandarts ook dat de behandeling onnodig of niet gepast was. Als er nog steeds gerechtvaardigde items op de rekening blijven staan, zal de Hogere Regionale Rechtbank verder verduidelijken of er een overeenkomst tussen de tandarts en de patiënt bestond over het bedrag van de ontvankelijke vergoedingen. mwo