Bucheckern Gezond en smakelijk

Bucheckern: nootachtig aroma voor de herfstkeuken
Herfsttijd is verzameltijd. Nu verrijken de aromatische beukenoten van de beuk het menu. Vers geroosterd fruit is niet alleen een lekker hapje tussendoor, maar ook heerlijk als een topping voor de salade, in pesto of in een spread. In bakrecepten kunnen ze walvis of hazelnoten vervangen. Een traktatie is brood of gebak, dat is bereid met fijne Bucheckernmehl. De noten hebben een vetgehalte van ongeveer 40 procent en zijn rijk aan enkelvoudig onverzadigde en meervoudig onverzadigde vetzuren. Daarnaast bevatten ze waardevolle eiwitten, mineralen en sporenelementen zoals zink en ijzer.

Bucheckern: nootachtige en volle smaak. Afbeelding: msl33-fotolia

De Europese beuk (Fagus sylvatica) is wijdverspreid in Duitsland en Frankrijk en vormt beukenootjes pas vanaf de leeftijd van 40 jaar. De vruchten zijn rijp als de fruitcapsules opengaan. De vrucht bevat twee Bucheckern, die in grote lijnen dreikantig zijn. Niet alle zaadomhulsels op de bosbodem zijn echter gevuld. Met een trick kun je de lege shells sorteren: vult de verzamelde hoekstukken in een grote kom met water en vis van de bovenste drijvende vruchten. De felbegeerde volledige beukennootjes zinken naar de grond en worden over een zeef gegoten. Ze zijn ook gemakkelijker nat te pellen. Met een mes wordt de punt van de schaal afgebroken en van een van de drie zijschalen afgetrokken. Dan valt de moer uit en hoeft alleen te worden bevrijd van haar fijne pluis.

Beukenhoorns moeten voor consumptie worden verwarmd. Omdat ze de enigszins giftige substantie "Fagin" (trimethylamine) bevatten, die is vernoemd naar de wetenschappelijke naam van de beuk. Het kan in grotere hoeveelheden buikpijn veroorzaken, maar is warmte-instabiel en daarom reduceerbaar. Het is het beste om heet water over de hoeken te gieten of ze een paar minuten in de pan te roosteren, wat ook gunstig is voor het aroma. Bovendien bevatten beukenootjes - evenals spinazie en rabarber - oxaalzuur. Mensen die lijden aan nierstenen, moeten in het algemeen de inname van oxaalzuur beperken. Heike Kreutz, bzfe