Doorbranden heeft meestal invloed op de toegewijde
Gezondheid: Burnout treft vaak degenen die zich bezighouden met werk en privé.
(23.06.2010) Mensen die zeer betrokken en toegewijd zijn aan hun werk, moeten zorgen voor hun geestelijke gezondheid. Omdat de geëngageerde mensen vaak last hebben van het burn-out-syndroom. Door toegenomen betrokkenheid werken velen buiten hun eigen grenzen. Maar pas op: degenen die overdrijven en hun limieten niet kennen, raken snel uit de rails en voelen zich leeg.
In het ergste geval worden de slachtoffers getroffen door een burn-out. Zoals uitgelegd door bedrijfsarts Ulrike Roth van TÜV Rheinland: "Wie verbrandt, heeft eerder ergens voor gebrand". Vaak zijn het de "topwerknemers" die extreem gemotiveerd zijn om hun werk uit te voeren. Ze hebben hoge verwachtingen en verwachtingen worden automatisch bepaald door de werkomgeving. De algemene reden om "opgebrand" te zijn, zijn onrealistische verwachtingen van jezelf en je prestaties.
Het burn-out-syndroom is niet langer een zogenaamde 'manager's disease'. Volgens een onderzoek van Techniker Krankenkasse voelt een op de drie werknemers zich nu uitgeput en uitgeput. Heel vaak worden vrouwen getroffen die een dubbele last moeten dragen. Naast de baan moeten ze ook het huishouden en het gezin voorzien. Het oude rolpatroon is nog steeds aanwezig in veel gezinnen.
Om een Born Out te voorkomen, is het belangrijk om een positieve balans te krijgen. Dit kunnen sportactiviteiten, reguliere ontspannings- en ontspanningsoefeningen zijn. Het is ook belangrijk om het werk niet "boven je hoofd" te laten groeien. Getroffen mensen moeten leren om een grens te vinden tussen een gezonde inzet en een toegewijde inzet. Het is logisch om te leren om werk in te leveren en niet alleen om het hele bureau te bewerken. Als je een innerlijke drang voelt om verder te gaan dan de reguliere werktijden en al het werk moet doen, leidt deze innerlijke houding vroeg of laat tot overbelasting van de betrokken persoon.
Werkgevers moeten leren hun werknemers niet te overbelasten. Deze houding is uiteindelijk oneconomisch, omdat het Born-Out-syndroom een hoog ziekteverzuim veroorzaakt wanneer werknemers falen door ziekteverlof. Zoals de Federale Psychotherapeutische Kamer eerder dit jaar heeft aangekondigd, is het ziekteverzuim als gevolg van een psychische aandoening sinds de jaren 90 bijna verdubbeld. De redenen hiervoor zijn voortdurend toenemende druk om te presteren, stress op de werkplek en voortdurende overmatige situaties van de werknemers.
Eerste symptomen van een burn-out
In het begin zijn er duidelijke tekenen van dreigende burnout ("burn-out"). In de beginfase tonen de betrokkenen een toegenomen toewijding aan bepaalde doelen, en velen werken "non-stop", zelfs na werktijd en in het weekend. Je voelt je "onmisbaar" en denkt "zonder één, het werk zal niet doorgaan". Het werk ontwikkelt zich continu tot het punt van het leven. Eigen behoeften worden steeds vaker vervangen. Teamleden of collega's depreciëren de betrokkene, omdat ze niet geacht worden dezelfde "werkethiek" te hebben. Omgekeerd keren veel collega's zich er van af. Stress en woede op de werkplek zijn het gevolg.
Om de stress en woede te compenseren, zoeken velen hun troost in alcohol, drugs, roken, veel eten en frequente geslachtsgemeenschap. Een chronische vermoeidheid en uitputting verspreidt zich, sociale contacten worden in toenemende mate beperkt of alleen beperkt tot "zakelijke partners". Andere indicatoren omvatten hyperactiviteit, verhoogd ongemak, depressie, angst, slaapstoornissen, gebrek aan concentratie en duizeligheid. Uiterlijk met deze waarschuwingssignalen moeten getroffen personen hulp inroepen.
Een burn-out moet altijd worden begrepen als een proces en kan zich anders uiten. Deze voorbeelden kunnen al dan niet waar zijn. Iedereen handelt op een andere manier over constante stress, overbelasting en stress. Passende waarschuwingssignalen moeten ernstig getroffen personen treffen en handelen. Als er tekenen zijn van Born-Out-syndroom, moeten patiënten een therapeutische behandeling zoeken. Hier kunnen patiënten leren hun levensfilosofie te reorganiseren, nieuwe prioriteiten te stellen en ontspanningsfasen te leren. (Sb)
Fotocredits: RainerSturm.