Bevroren schouderklachten kunnen zich over vele jaren verspreiden

Vaak geneest een "frozen shoulder" vanzelf, maar de symptomen kunnen jaren aanhouden
De schouder begint te pijnigen en voelt langzaam verdoofd aan - dit kan een bewijs zijn van een "bevroren schouder". De ziekte treedt meestal pas vanaf de leeftijd van 50 op. Hoewel een zogenaamde "schouderstijfheid" vaak vanzelf geneest, kost het herstel veel tijd en de ziekte is te wijten aan het gebrek aan mobiliteit en pijn in de schouder, erg ongemakkelijk. Het duurt vaak enkele maanden voordat de pijn voorbij is. Er kan veel meer tijd verstrijken voordat de schouder weer volledig kan worden bewogen en zijn normale mobiliteit terugkrijgt. Soms duurt dit proces enkele jaren, volgens het Instituut voor kwaliteit en efficiëntie in de gezondheidszorg op haar patiënteninformatieportaal. Therapeutisch kan een verlichting van pijn worden bereikt, maar de genezing van de schouder kan niet worden versneld, zodat de IQWiG.

Bonding in de gewrichten kan ervoor zorgen dat de schouder niet meer kan bewegen en veroorzaakt hevige pijn, aldus de experts van de IQWiG. De ziekte begint heel langzaam en wordt in het begin vaak niet opgemerkt. In het begin hebben patiënten slechts lichte pijn. Deze zullen in de komende maanden langzaam sterker worden. Zieke mensen hebben dan meer en meer problemen om hun armen omhoog of omlaag te bewegen. De slaap is verstoord en veel dagelijkse taken worden steeds moeilijker voor de getroffenen. De verstijving van de arm kan na verloop van tijd zo slecht worden dat de schouder "bevroren" lijkt te zijn. Het kan dan nauwelijks bewegen, dit proces wordt daarom in Engelstalige landen aangeduid als een "frozen shoulder".

Het ongemak van een bevroren schouder kan jaren duren. (Afbeelding: Sebastian Kaulitzki / fotolia.com)

De drie fasen van "schouderstijfheid"
Volgens IQWiG gebeurt een typische frozen shoulder disease in drie fasen. Aanvankelijk begint de schouder gemakkelijk pijn te doen. De pijn neemt met de tijd toe en komt meestal 's nachts voor. De reden hiervoor is dat de zijpositie tijdens de nacht de schouder- en armbelasting verhoogde. Voor de getroffenen is het erg ongemakkelijk om de arm omhoog of naar achteren te bewegen. Dit proces kan zich uitstrekken over twee tot negen maanden. In de tweede fase begint de schouder te 'bevriezen'. De bewegingen worden steeds pijnlijker en de beweeglijkheid van de schouder neemt nog steeds af. De roerloosheid of bescherming van de schouder zorgt er vaak voor dat de schouderspieren een beetje afbreken. Volgens de IQWiG kan deze fase vier tot twaalf maanden duren. Uiteindelijk volgt de derde en laatste fase van de ziekte. De stijfheid van de schouder neemt langzaam af en de mobiliteit keert langzaam terug. Het kan echter duren tot de schouder volledig mobiel is, nogmaals, neem een ​​tot drie jaar, rapporteren de experts. Ook zou een zogenaamde "schouderstijfheid" anders kunnen zijn. In sommige gevallen zijn er na een tot anderhalf jaar slechts enkele schoudersteunen. Voor andere patiënten duurt herstel en volledige genezing veel langer.

Twee tot vijf procent van de mensen heeft last van een "frozen shoulder"
Volgens het Instituut voor kwaliteit en efficiëntie in de gezondheidszorg heeft twee tot vijf procent van de bevolking op een bepaald moment in hun leven last van het probleem "frozen shoulder". Vrouwen ontwikkelen de ziekte iets vaker dan mannen. Mensen met diabetes hebben op een bepaald moment in hun leven een significant verhoogd risico om een ​​frozen shoulder te ontwikkelen. Volgens IQWiG is er geen exacte verklaring hiervoor, maar ongeveer tien tot twintig procent van de diabetici krijgt "adhesieve capsulitis" of "periartritis", zoals de ziekte in professionele kringen wordt genoemd. Normaal verstevigt een schouder slechts eenmaal in een leven. In sommige gevallen echter, wordt de tweede schouder ook ziek binnen de komende vijf jaar na de eerste ziekte en verstijft.

Behandelingsopties voor "frozen shoulder"
Bij het verstijven van de schouder vormt zich in de gewrichtskapsel een littekenachtige binding. Hierdoor wordt het capsuleweefsel dikker. Ontsteking kan hier een belangrijke rol spelen. Het belangrijkste om een ​​dergelijke ziekte volledig te genezen, is de tijd. Er zijn echter verschillende manieren om de pijn op zijn minst te verlichten en de mobiliteit te verbeteren. Zowel warmte- als koudebehandelingen kunnen Llaut IQWiG helpen de ziekte draaglijker te maken. Pijnstillers die een ontstekingsremmend effect hebben, zoals ibuprofen, zijn soms ook nuttig. Ook kan cortison of artrografie op afstand (injecties om het gewricht te strekken) worden gebruikt om de symptomen te bestrijden en het leven voor de persoon gemakkelijker te maken. Een "bevroren schouder" wordt zelden gebruikt omdat de symptomen zichzelf met voldoende tijd genezen. Om de mobiliteit te verbeteren, worden vaak fysiotherapie en speciale rekoefeningen voorgeschreven.

Bij de behandeling van een frozen shoulder richt de natuurgeneeskunde zich op manuele therapie, zoals massages, chiropractie, rolfing en osteopathie, om de symptomen te verlichten. Bovendien is warmtetherapie in de natuurgeneeskunde een klassieker in de behandeling van gewrichtspijn. De hitte kan helpen het gevoel van pijn te verminderen. Bovendien helpt de hitte om de zelfhelende krachten te stimuleren. Een zogenaamde "cryotherapie" heeft een soortgelijk effect, dus ook het regelmatige bezoek van "koude kamers" kan helpen pijn in de schouder te verminderen.