Ontbreken van Duitse taalvaardigheid van artsen in klinieken

Inadequate taalvaardigheden van buitenlandse artsen zijn, volgens de Association of Hospital Directors van Duitsland in de landelijke klinieken, een groeiend probleem dat de gezondheid van patiënten in gevaar kan brengen. Tijdens de 122e jaarlijkse algemene vergadering, de medische vakbond Marburger Bund ook kritiek op de „verschillende vereisten en procedures in de afzonderlijke deelstaten“ bewijs van de vereiste taalvaardigheid van het medische beroep.

06.11.2012

„Pijn niet goed, neem pillen“, Op de een of andere manier beschrijven artsen herhaaldelijk diagnoses aan patiënten wanneer ze weinig of geen Duitse taal hebben. Omdat communicatie echter van fundamenteel belang is voor diagnostiek, vereist de Marburger Bund voldoende taalvaardigheden voor artsen voordat ze naar klinieken worden gerekruteerd.

Niet in de laatste plaats vanwege de moeilijkheden bij het vervullen van vacante artsenposities, worden artsen uit het buitenland steeds vaker overgenomen, vooral in kleinere klinieken. Deze komen uit landen als Egypte, Griekenland, Roemenië, Spanje of Syrië en leveren op veel plaatsen een onmisbare bijdrage aan het onderhoud van de kliniek. Dat is hoe het is „het aandeel van buitenlandse artsen is sterk gestegen op het niveau van assistenten“ en bereikt in veel klinieken al meer dan 50 procent, verklaarde de president van de federatie van ziekenhuisdirecteuren van Duitsland, Josef Düllings, tegenover het persbureau „dpa“. Hoewel de artsen over het algemeen goed zijn in hun medische praktijk, zouden veel klinieken hen al gestopt hebben vanwege de acute behoefte om de vereiste taalvaardigheden te hebben. Dit kan gebeuren „voor het veiligheidsprobleem“ voor de patiënten gaat Düllings verder.

Arts-patiëntcommunicatie is een essentiële factor in elke behandeling, niet in de laatste plaats om onnodige gezondheidsrisico's te voorkomen. Als de behandelend arts bijvoorbeeld niet begrijpt wat zijn patiënt aan hem meldt over bestaande allergieën of bestaande al bestaande aandoeningen, kan dit in de loop van de therapie tot aanzienlijke, mogelijk zelfs fatale problemen leiden. Voldoende kennis van het Duits moet daarom beschikbaar zijn voor alle artsen die in dit land werken. Vooral kleinere ziekenhuizen worstelen echter steeds vaker met een acuut tekort aan artsen. Zo bleek uit een recente enquête van de Association of Hospital Directors onder ongeveer 1.800 van zijn leden dat iets minder dan de helft (49 procent) van de algemene ziekenhuizen met minder dan 250 ziekenhuisbedden de benoeming van een open artsenpraktijk zeer moeilijk vond. Zelfs met de grotere algemene ziekenhuizen was de situatie niet veel beter. In totaal kampt 37 procent van de algemene ziekenhuizen met dergelijke problemen, terwijl in de universitaire ziekenhuizen slechts zeven procent vergelijkbare problemen heeft, meldt de Association of Hospital Directors.

Volgens de Association of Hospital Directors betekent het acute tekort aan artsen dat vooral kleinere ziekenhuizen steeds vaker buitenlandse artsen gebruiken om hun activiteiten te handhaven. Zolang de artsen voldoende talenkennis hebben, is de werving van buitenlandse artsen duidelijk gunstig voor de patiënten. Niet in de laatste plaats vanwege de verschillen tussen de federale staten met betrekking tot de taaltest die vereist is voor het verlenen van de licentie of de licentie om te oefenen, waren taalvaardigheden niet overal even goed gegarandeerd, de afgevaardigden van de Marburg Federatie kritiseerden ook op hun 122e algemene vergadering.

Volgens de informatie verstrekt door de Marburger Bund „veel Länder-vouchers van verschillende binnenlandse en buitenlandse providers“ en „soms is een mondeling interview met de autoriteit voldoende.“ In slechts één federale staat wordt doorgegeven op de indiening van een Goethe-certificaat of Telc-certificaat en in twee deelstaten moet ten minste een mondeling speciaal taalexamen in medische communicatie worden voltooid. „Deze verschillende eisen en procedures in de afzonderlijke deelstaten kunnen niet inhoudelijk en juridisch worden onderbouwd“, de afgevaardigden van de Marburger Bund dienden een klacht in en voegden daaraan toe: „De resulterende inconsistente en op veel plaatsen slechte taalvaardigheid van buitenlandse artsen leidt tot twijfels over de voortdurende garantie van patiëntveiligheid.“

Gezien de ontoereikende situatie bij de examens om de taalvaardigheid van de artsen te waarborgen, eiste de Marburger Bund een erkend algemeen onderzoek van de medische professie alvorens een professionele licentie te verlenen, „die niet meer dan drie jaar oud is en ten minste overeenkomt met niveau B2 van het Europees referentiekader voor talen (CEFR).“ Bovendien moeten de aanvragers een erkend taalexamen hebben afgelegd in de laatste drie jaar voordat zij in dit land als arts kunnen werken, volgens de vereiste van de Marburg Federatie. De leden van de Conferentie van ministers van Onderwijs en de Conferentie van ministers van Volksgezondheid werden uitgenodigd om eindelijk tot een gemeenschappelijke regeling te komen. De voorzitter van de Association of Hospital Directors pleitte ook voor het creëren van meer plaatsen voor medische studie in de afzonderlijke deelstaten. (Fp)

Afbeelding: CIS, Pixelio.de