Delen:
Gezond en lekker De wilde wortel scoort met zijn ingrediënten
Terwijl de wortel vaak in de Duitse keuken op het bord komt, is de oorspronkelijke vorm nauwelijks bekend. De wilde wortel met zijn pittige aroma kan nieuwe smaaksensaties bieden. De jonge bladeren en stengels smaken in salade, in groentepannen en fijngehakt in soepen en sauzen. De dunne, witachtige wortel heeft een zoetzure smaak en bevat waardevolle ingrediënten zoals provitamine A, B-vitamines, calcium, foliumzuur en selenium.
Wilde wortel voor gezondheid en smaak. Voor een groentegarnituur wordt het in stengels gesneden, kort gestoofd in bouillon en verfijnd met een beetje olijfolie en een vleugje chili. Probeer ook de zachte bloemen - als een eetbare decoratie voor salades of gebakken in pannenkoekbeslag. De gedroogde zaden hebben een anijsachtig aroma dat pittig en zoet voedsel een aangename smaak geeft. Essentiële oliën stimuleren de spijsvertering.
De wilde wortel (Daucus-carota) is een lange plant die snel in het oog springt tijdens een wandeling. Het behoort tot de familie Umbelliferae en heeft verschillende geveerde bladeren. Pas in het tweede jaar ontwikkelt zich de bloei. Verzamel alleen met de nodige soortkennis. Omdat de wilde wortel niet moet worden verward met giftige planten zoals hondenpeterselie of gevlekte hemlock. Een belangrijk onderscheidend kenmerk is de geur, omdat de wilde wortel een aangenaam kruidige tot wortelachtige geur uitstraalt. In het midden van de witte bloemschermen zit meestal een zwartachtige tot donkerrode pseudobol om het insectenbezoek te simuleren en daardoor de aantrekkingskracht voor bestuivers te vergroten. Nog een bijzonderheid: na de bestuiving buigt de bloem naar het midden, zodat het fruit op een vogelnest lijkt.
De wilde wortel is te vinden op droge weiden, in steengroeven, op bermen en dijken. Het kruid wordt geoogst tijdens de bloei van mei tot september, terwijl de wortel het beste smaakt in het vroege voorjaar of de herfst. Na de bloei wordt het houtachtig. Heike Kreutz, bzfe