Gezonde kekers Groot, smakelijk, oosters

Het leven is soms oneerlijk. De kikkererwten worden geleverd met alles wat je van een eten mag verwachten: het is heerlijk, gezond, zelfs medicinaal en gemakkelijk te kweken omdat het weinig water gebruikt en zijn stikstofmeststof uit de lucht verzamelt - zoals alle peulvruchten. En mensen kunnen niets beters verzinnen dan de kikkererwt af te doen als 'het eten van arme mensen'..

Zelfs met de naamgeving heeft men weinig moeite gedaan. Omdat de "Kicher" in de naam niets met geluk en goede humor te maken heeft, maar komt van het Latijnse "Cicer", wat simpelweg "erwt" betekent. Strikt genomen noemen we de kikkererwt "Erbseerbse". We zouden genoeg tijd hebben gehad om een ​​waardevollere naam te vinden. De kikkererwt begeleidt de mens immers al naar schatting 8 tot 10.000 jaar, althans in het Midden-Oosten, waar het oudste bewijs van cultivatie werd gevonden. Daarom speelt ze nog steeds de grootste rol in de keuken en bereidt ze delicatessen zoals hummus, falafel of de banketbakkerij Schimitt. In India, waar de kikkererwten ook erg populair zijn, worden zelfs de jonge planten als salade gegeten.

Gezondheid op de plaat: kikkererwten. Afbeelding: Martin Rettenberger - fotolia

De Duitsers smaakten daarentegen pas tegen het einde van de vorige eeuw, toen de eerste Turkse en Oosterse cafés gerechten met kikkererwten serveren. Het feit dat de kikkererwt hier lang worstelt, heeft ook te maken met het feit dat de plant het harde Midden-Europese klimaat niet bijzonder op prijs stelt en liever warme, droge gebieden verkiest. Niettemin was het hier al in de Middeleeuwen bekend, Hildegard von Bingen prees het als een aangenaam voedsel en een remedie tegen koorts. In de oudheid begon men zelfs met andere genezende krachten en gebruikte deze onder andere voor koorts, kiespijn en als afrodisiacum. De vermeende liefdebevorderende kracht was waarschijnlijk meer gebaseerd op het feit dat de Romeinen de kikker als een seksueel symbool aanbaden en beschouwden de liefdegodin Venus als toegewijd. Vandaar haar lange gemeenschappelijke naam "Venuskicher".

Aan het einde van de 19e eeuw werd een enigszins ongelukkige poging ondernomen in de Zuid-Duitse wijngaarden om de kikkererwt te helpen doorbreken. Ze hebben een speciale variëteit gemaakt om een ​​koffiesurrogaat te maken, wat de reputatie van de erwt zeker niet goed deed.

Er zijn goede redenen om van de kikkererwt te genieten zonder veel omwegen. Omdat het geen vet bevat, maar 20 procent hoogwaardige eiwitten, verschillende vitaminen en veel mineralen, waaronder grotere hoeveelheden ijzer, waardoor ze interessant zijn voor vegetariërs of veganisten. Rauwe kikkererwten moeten echter minstens twaalf uur weken voordat ze worden geconsumeerd en gekookt gedurende dertig minuten om de ingesloten giffasine en de bittere substantie sapin te vernietigen. Wie de kikkererwten tijdens het daaropvolgende genot als puree, gebakken, geroosterd of als salade bijgerecht nog steeds aangeduid als "arme mensen eten", is uw eigen schuld. (Jürgen Beckhoff, hulp)