Om de gezondheid van het ongeboren kind te testen?

Hoe de gezondheid van het ongeboren kind te testen

2013/12/11

Tijdens de zwangerschap kunnen een aantal complicaties optreden, die gepaard gaan met een verhoogd risico voor de foetus. Veel aanstaande ouders maken zich zorgen dat hun nakomelingen misschien niet in orde zijn. Aanstaande ouders hebben een aantal onderzoeken die verder gaan dan de zwangerschapscontroles tijdens de zwangerschap. beschikbaar. Hiermee kun je zoeken naar afwijkingen in het nog steeds ongeboren kind. 100 procent veiligheid kan echter niet worden gegarandeerd door de technologie van vandaag. Bij vrouwen ouder dan 35 jaar is zwangerschap geassocieerd met een niet onaanzienlijk risico en dit risico neemt toe naarmate de toekomstige moeder ouder is. Bovenal veroorzaken ze de chromosoomaandoening die bekend staat als het downsyndroom (trisomie 21)..

Onder de term „prenatale diagnose“ Gebruikelijke methoden omvatten echografie (echografie), die nekplooi, neusbot en fetometrie, bloedonderzoek of aspiratie van het vruchtwater omvat. Ouders moeten zeker afwegen welke onderzoeken moeten worden gedaan, omdat ze worden geassocieerd met de gezondheid van de moeder en het kind en niet altijd zijn er duidelijke resultaten. Soms betaalt de zorgverzekering niet voor de kosten. Overleg met de arts is essentieel. De Genetic Diagnostics Act heeft vastgesteld dat, ongeacht de methode die wordt gebruikt om de foetus te onderzoeken, een gedetailleerde uitleg en gespecialiseerde genetische counseling door de arts moeten worden verstrekt. Ouders, die niet genoeg zijn, kunnen ook informatie krijgen in speciale menselijke centra voor genetische counseling.

Bloedonderzoek en echografie
De nekplooimeting is een bloedtest en een speciale echoscopie, die wordt uitgevoerd tussen de 12e en 14e week van de zwangerschap. Dit onderzoek wordt ook screening in het eerste trimester genoemd. De resultaten kunnen worden gebruikt om de waarschijnlijkheid van trisomie 21 bij het kind te berekenen. Maar of het kind daadwerkelijk de chromosoomafwijking heeft, kan niet worden beantwoord. Bij vrouwen ouder dan 35 jaar komt 1 van de 380 gevallen van Down-syndroom voor, legt Christian Albring van de Association of Gynecologists uit.

Bij vruchtwaterpuncties wordt het vruchtwater uit de vruchtzak verwijderd door middel van een holle naald door de buikwand. Aldus kunnen kinderlijke cellen worden verkregen, waaruit duidelijk kan worden bepaald of een chromosoomafwijking bestaat. Er is een risico op een miskraam als gevolg van een op de 100 tot 200 gevallen.

Risicoberekeningen alleen helpen niet
Echter Albring raadt elke vrouw leeftijd 30 jaar en ouder, om uit dit onderzoek worden uitgevoerd, net als een als vrouw onzeker of om het kind te houden of af te breken als het syndroom van Down heeft, kan je niet helpen de eenvoudige berekening van het risico in de besluitvorming.

"We waren ons ervan bewust dat je niet noodzakelijk iets met het resultaat kunt doen, omdat het gewoon een kansberekening is", voegt de moeder uit Berlijn eraan toe. "Het is moeilijk om hieruit een actie af te leiden." De nauwkeurigheid van de eerste trimester screening is immers volgens Robin Schwerdtfeger 85 tot 95 procent. De voorzitter van de Beroepsvereniging van Prenatale Artsen (BVNP) adviseert over deze methode alleen als de screening een "duidelijk ongunstig" resultaat heeft opgeleverd. "Ik zou deze test alleen in speciale situaties aanbevelen, zoals wanneer een vrouw ouder is dan 40, een vruchtbaarheidsbehandeling heeft en pas in de derde poging zwanger is geraakt", legt hij uit. Vanaf de 10e week van de zwangerschap is de test mogelijk. Maar eigenlijk is een onderzoek alleen nuttig als een vrouw tot een risicogroep behoort, er een opvallende screening in het eerste trimester was of ze al een kind heeft met trisomie 21 van een vorige zwangerschap.

Zelfs als de bloedtest een vrij grote kans kan berekenen, zijn er nog steeds onduidelijke zaken, zei de arts. Vanwege de risico's die aan het onderzoek zijn verbonden, moeten ouders goed nadenken over welke diagnostische procedures zij willen uitvoeren. De privaat betaalde medische controles zijn ook in de kritiek, omdat artsen hun vergoeding verbeteren. Er is ook geen bewijs dat ziekten als resultaat minder of meer onschadelijk zijn. De zogenaamde hedgehog-monitor, waarin de medische dienst van de centrale vereniging van de ziekenfondsen (MDS) de prestaties van de zelfbetaler beoordeelt, beoordeelde talrijke studies als negatief. (Fr)