Gezondheid Wat is het risico van microplastics in onze omgeving?

Informatie over gezondheidsrisico's van microplastics voor mensen

In de afgelopen jaren heeft wetenschappelijk onderzoek onder andere plastic deeltjes ontdekt in drinkwater en voedsel. En onlangs hebben onderzoekers voor de eerste keer ook microplastics in mensen ontdekt. Er zijn ook gezondheidsrisico's?

Microplastisch gedetecteerd in menselijke ontlasting

Het Oostenrijkse Federale Milieuagentschap en de Medische Universiteit van Wenen hebben onlangs in een onderzoek voor het eerst microplastics in de menselijke stoel ontdekt - in alle acht internationale deelnemers. In een recente release vat het Duitse Federale Instituut voor Risicobeoordeling (BfR) nu zijn bevindingen samen over mogelijke gezondheidsrisico's van microplastics voor mensen.

Microplastics zijn niet alleen ontdekt in voedsel en drinkwater, maar ook bij mensen. Is dit een gezondheidsrisico? (Afbeelding: Hyrma / fotolia.com)

Microplastisch in voedsel

Volgens de verstrekte informatie heeft de BfR geen betrouwbare gegevens over de chemische samenstelling, deeltjesgrootte en inhoud van microplastic deeltjes in voedsel.

Vanwege het gebrek aan betrouwbare gegevens, is een gezondheidsrisicobeoordeling voor het verbruik van met micropartikels verontreinigd voedsel momenteel beperkt.

Op verzoek van het BfR heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) vele jaren geleden een alomvattend wetenschappelijk advies over de "aanwezigheid van microplastic deeltjes en nanoplastische deeltjes in voedsel, vooral in zeedieren" ontwikkeld..

Dienovereenkomstig is er de mogelijkheid van een orale opname van microplastics van een bepaalde grootte, die tot nu toe een gebrek aan analytische methoden en geldige studies, de verblijfplaats en de mogelijke degradatie in het maagdarmkanaal niet voldoende bestudeerd zijn.

Volgens EFSA blijkt uit beschikbare onderzoeken dat de opname in de darm erg laag lijkt te zijn (resultaten van knaagdierstudies).

Alleen microdeeltjes kleiner dan 150 micron (μm, 1 micron gelijk aan 0,001 mm) kunnen zo de darmbarrière overwinnen en alleen microdeeltjes bereiken die kleiner zijn dan 1,5 microns dieper gelegen organen.

Er zijn momenteel geen resultaten van studies bij mensen.

Plastic deeltjes kunnen worden geabsorbeerd in de darmwand

Eerste eigen onderzoeken van de BfR op kweken van humane darmepitheelcellen en in dierexperimenten hebben aangetoond dat plastic deeltjes tot een diameter van ongeveer 4 μm kunnen worden geabsorbeerd in de celcultuur van epitheelcellen van de darmwand.

In dierexperimenten werd echter aangetoond dat ondanks de toediening van zeer grote hoeveelheden plastic deeltjes in de grootte van 1-10 / um zij slechts sporadisch in de onderzochte darmepitheelcellen werden gevonden..

De onderzoeken uitgevoerd bij BfR met verschillende modeldeeltjes voor de orale opname van microdeeltjes onthulden geen bewijs van schade aan het darmweefsel..

Op de vraag of micro plastic deeltjes in het lichaam kunnen worden gedeponeerd, heeft het instituut geen kennis.

Micro plastic deeltjes in cosmetische producten

Vanuit het oogpunt van de BfR is het volgens de huidige stand van kennis onwaarschijnlijk dat de huid dood gaat door dermale of onbedoelde orale inname via scrubs of douchegels, omdat de micropartikeldeeltjes die daar voorkomen groter zijn dan 1 μm.

Gezien het voorspelbare gebruik van de producten, is het onwaarschijnlijk dat deze deeltjesgrootte wordt geabsorbeerd door de gezonde en intacte huid.

Zelfs bij accidentele inname van cosmetische producten kan worden aangenomen dat opname via het maag-darmkanaal slechts in geringe mate mogelijk is en alleen met deeltjes van enkele micrometers groot, en dat het grootste deel van de deeltjes via de ontlasting wordt uitgescheiden..

Volgens BfR is het onwaarschijnlijk dat gezondheidsrelevante hoeveelheden ethyleen uit polyethyleen vrijkomen uit micropartikeldeeltjes tijdens passage door het maagdarmkanaal.

Transportvoertuig voor andere ongewenste stoffen

Er wordt beschreven dat stoffen zich kunnen ophopen op microplastische deeltjes. Deze stoffen binden volgens hun chemisch-fysische oppervlakte-eigenschappen en kunnen interageren met de microplastic deeltjes.

Vanwege de overwegend niet-polaire, lipofiele (= vetminnende) eigenschappen van microplastic deeltjes, stoffen zoals b.v. polychloorbifenylen (PCB's) of polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's).

Of deze stoffen daadwerkelijk bijdragen aan de blootstelling van mensen via de opname door geladen microplastic deeltjes is nog niet onderzocht.

Een model van de EFSA-studie toont aan dat de dagelijkse inname van PCB's en PAK's via de consumptie van verontreinigde microplastic deeltjes in mosselen met slechts 0,006% voor PCB's en minder dan 0,004% voor PAK's kan toenemen in vergelijking met andere ontvangende routes.

In het extreme geval werd aangenomen dat een mens 225 g mosselen per dag consumeert met 7 μg microplastic deeltjes per kg mosselen (equivalent aan 900 deeltjes), die op hun beurt hoge niveaus van PCB en PAK bevatten en waarvan de PCB's of PAK's compleet zijn overgaan in de mensen.

Er wordt beschreven dat biofilms van bacteriën zich kunnen ontwikkelen op deeltjes, b.v. zweven in het water. Of en in welke mate microplastic deeltjes kunnen dienen als een drager voor bacteriën of virussen, die een impact hebben op de veiligheid van voedsel of de gezondheid van mensen, is niet onderzocht.

Vermijden van plastic inname door mensen

Er zijn veel bronnen van microplastic deeltjesinvoer in het milieu en in de voedselketen. Algemene aanbevelingen voor beschermende maatregelen zijn momenteel niet geformuleerd.

Er is grote behoefte aan onderzoek met betrekking tot de vraag of en onder welke omstandigheden microplastic deeltjes een potentieel gevarenpotentieel kunnen hebben.

Toegangspaden voor microplastic deeltjes in het milieu en de voedselketen moeten verder worden onderzocht en oplossingen om toetreding te voorkomen moeten worden gezocht. (Ad)