Koolrabi De groenten in de lente De bladeren zijn ook eetbaar

Koolrabi maakt de lente zoet: ook de bladeren smaken goed
(hulp) - Koolrabi wordt beschouwd als typisch Duitse groenten. In geen enkele natie wordt het vaker gekookt. Veel landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, Japan en Rusland, hebben daarom de Duitse naam "Kohlrabi" aangenomen.

De knapperige knollen hebben een licht zoet tot nootachtig aroma en smaken rauw in de salade en als tussendoortje. Gekookt in plakjes en met een lichte saus, ze zijn een smakelijk bijgerecht voor vlees of vis. Wie kleine exemplaren in zijn geheel kookt en daarna alleen de schaal pelt, vermindert het verlies van voedingsstoffen.

Lekker en gezond: koolrabi. Afbeelding: pilipphoto - fotolia

Wortel en bladstelen worden verwijderd. Bij jonge planten, die nu in de lente verkrijgbaar zijn, hoeven de knollen slechts dun geschild te worden. Zomer en herfst exemplaren hebben meestal meer bosrijke plekken.

De delicate bladeren van het hart zijn te mooi om weg te gooien. Fijn gehakt, ze bieden meer pit in groenten, soepen en salades. Ze kunnen ook op spinazie worden bereid en verfijnd met een vleugje citroensap.

Koolrabi behoort tot de kruisbloemigenfamilie en is een afstammeling van de koolfamilie. Zelfs de Romeinen waardeerden zijn aroma. In Duitsland worden de groenten gekweekt sinds de 16e eeuw. De knol wordt veroorzaakt door een verdikking van de stengel van de plant boven de grond en kan groenachtig wit zijn over roodachtig tot donkerpaars gekleurd. Koolrabi is arm aan calorieën en heeft een hoog watergehalte. Waardevolle ingrediënten zijn mosterdolie, vitamine C en K, foliumzuur en de mineralen kalium, calcium en magnesium. Nog voedzamer zijn de bladeren van de gezonde knol.
Hoewel koolrabi het hele jaar door verkrijgbaar is, wordt het beschouwd als een klassieke voorjaarsgroente. De eerste binnenlandse knollen zijn bijzonder mals en sappig, met verse producten op het rijke groene gebladerte kan worden gezien. In het plantaardige compartiment kunnen koolrabi, gewikkeld in een vochtige doek en bevrijd van de bladeren, maximaal twee weken worden bewaard. (Pm)