Vaak lymfoedeem na kankertherapie

De ziekte na kanker: lymfoedeem als gevolg van kankertherapie

17/12/2014

Na een chirurgische interventie dreigt lymfoedeem, waardoor vocht zich ophoopt in de armen en benen. Zonder behandeling dreigen blijvende schade. Typische symptomen van een dergelijk oedeem zijn zwelling van de armen en dikke benen na een kankeroperatie. „Dit is een pathologische verandering, waarbij lymfe vocht zich ophoopt in het weefsel en in het weefsel ruimtes, omdat de lymfedrainage verstoord ", zegt Susanne manier Remer, hoofd van de Cancer Information Service op de Duitse Cancer Research Center (DKFZ).

Het secundaire lymfoedeem treedt meestal op in verband met kankerziekten en -therapieën. Chirurgische ingrepen op lymfeklieren, bestralingstherapieën of uitzaaiingen kunnen interfereren met lymfedrainage. Beïnvloed zijn vooral de ledematen, na een operatie van borstkanker, over de armen of na een operatie aan prostaatkanker, de benen.

Borstkankerpatiënten worden vaak getroffen
ongeveer Een derde van alle borstkankerpatiënten wordt beïnvloed door secundair lymfoedeem. Hoewel het aantal getroffen mensen in het algemeen is gedaald, omdat de chirurgische ingrepen tegenwoordig op een zachtere manier worden uitgevoerd. De eerste symptomen verschijnen meestal slechts weken of maanden na de procedure. "Dit kan nog steeds gebeuren na 15 of 20 jaar," verklaart Oliver Rick, woordvoerder van de Oncological Rehabilitation Working Group van de Duitse Cancer Society (DKG)..

Problematisch secundair oedeem is omdat ze niet terugvallen op zichzelf, maar steeds erger: het vasthouden van vocht produceren zogenaamde proteoglycan. Dit is in staat om grote hoeveelheden vloeistof op te slaan. Echter, in een verstoorde lymfedrainage problemen: "De proteoglycan deposito's als sponsachtige massa," zei Manuel E. Cornely, chef-arts van de CG Lympha Kliniek voor Operational lymfologie in Keulen. Bovendien wordt er steeds meer proteoglycan gevormd.

Behandeling verplicht
Zonder behandeling kunnen blijvende weefselveranderingen optreden en het aangetaste lichaamsdeel permanent zwellen. Het leidt ook tot een verharding van de zwelling, "Dat is een fase die moeilijk of onmogelijk te verwijderen met de beschikbare therapieën," zei Rick. Als gevolg hiervan kan armen en benen dalen in mobiliteit en verstijven degenen die getroffen zijn mogelijk afhankelijk zijn niet in staat om te werken of te verzorgen. Daarnaast zijn er psychologische problemen als gevolg van de fysieke beperkingen. Daarom moeten patiënten onmiddellijk worden geraadpleegd door een arts die ze bij het eerste teken onderzoekt.

Als behandelmethoden komt alleen de complexe fysieke decongestietherapie (KPE) in het geding. "Dit is een veelomvattend therapieprogramma met meerdere componenten", zegt Rick. De therapie werkt in twee sporen, enerzijds met lymfedrainage en anderzijds met compressiekousen en bandages. Dit zou weefselveranderingen moeten voorkomen.

In eerste instantie moet de lymfedrainage eerst worden afgetapt, waarna verbanden en steunkousen de vorming van nieuw oedeem moeten voorkomen. Nauwe samenwerking tussen artsen, therapeuten en fabrikanten van compressiekleding is erg belangrijk. "Een goed functionerend netwerk is een voorwaarde voor een goed verloop van de behandeling op poliklinische basis", zegt Rick. Anders moet de behandeling stationair worden uitgevoerd.

Permanente therapie is meestal onvermijdelijk
Meestal vereist lymfoedeem levenslange behandeling. "Dat betekent levenslange compressieslijtage, soms aangevuld met onderhoud lymfedrainage", zegt Rick. "Als u de richtlijnen voor therapie niet volgt, kunt u snel op het punt komen dat de schade onomkeerbaar is."

Zodra de lymfevaten permanent zijn veranderd, helpt een operatie meestal niet meer. Daarna komt een extractie van het proteoglycan-weefsel in aanmerking. "We kunnen de circulatie van verhoogde vochtophoping tegengaan en zo de nodige lymfedrainage- en compressiebehandelingen aanzienlijk verminderen," legt Cornely uit. Patiënten moeten dergelijke behandelingen echter zelf betalen. En: "De wetenschappelijke gegevens over de effectiviteit van chirurgische procedures zijn tot dusverre dun", zegt Weg-Remers.

Daarnaast zijn er ook natuurgeneeskundige behandelingsmethoden. Ook deze worden in twee stappen uitgevoerd. Allereerst wordt geprobeerd de lymfatische stroom te stimuleren en af ​​te leiden. Hier, b.v. Leech gebruikt. Hun gebruik is vooral op postoperatief gebied bewezen. Het gebruik van sterk geconcentreerde enzymen is mogelijk. Naast de verdere fytotherapeutische behandeling met bloedzuiverende en lymfedrainerende planten, wordt lymfedrainage hier ook gebruikt. Andere opties voor handmatige behandeling zijn osteopathie, voetreflexologie en compressiebehandelingen.

In een tweede stap, de natuurlijke regulatie van het lichaam in staat om te worden hersteld door een diepgaande therapie, te herkennen aan oorzakelijke aandoeningen en behandeld. Naturopathische diagnose maakt gebruik van constitutie-georiënteerde procedures zoals irisdiagnostiek. Het maakt ook gebruik beeld donkerveldmicroscopie van de (microbiële) wordt gewezen of voelen blokkades tot energiemetingen (zoals EAV, biofeedback, VEGATESTing) die een nadelige diverse functionele processen kunnen beïnvloeden in het lichaam, ook al is er geen direct causaal verband uit conventionele zicht. Daarna worden de individuele therapie, kan de medicatie worden, afhankelijk van de werking van de therapeuten, handleiding, klassiek ausleitend, fysieke, voedings- en regelgeving therapeutisch maar subtiele energiegeoriënteerde of volgt. (Jp)