Vaak onbegrepen pijn veroorzaakt rugpijn door het sacro-iliacale gewricht
Ongeveer 90 procent van de Duitsers kent dit plagerige fenomeen: rugpijn. Maar voor elke getroffen vijfde persoon blijven de oorzaken van de symptomen onopgemerkt, omdat ze zich niet in de rug bevinden, maar in het sacro-iliacale gewricht (SI). Prof. Dr. Jürgen Harms, specialist voor orthopedie en traumachirurgie en expert voor operaties aan de wervelkolom in Heidelberg, verduidelijkt de belangrijkste vragen rond het vaak onderschatte gewricht.
inhoud
- Welke taken vervult de ISG??
- Waarom wordt de ISG vaak niet herkend als een pijnstoot??
- Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van ISG-klachten??
- Zijn er mensen die bijzonder kwetsbaar zijn voor het ISG-syndroom??
- Hoe kan een ISG-syndroom worden gedetecteerd??
- Hoe pijn in de ISG te behandelen?
- Wat zijn de kansen op een normaal dagelijks leven na een operatie??
Welke taken vervult de ISG??
Het sacro-iliacale gewricht verbindt de crura met het ilium en vormt een soort brug tussen de wervelkolom en de beenas. Het vormt het raakvlak tussen de overdracht van kracht tussen het boven- en onderlichaam en draagt dus aanzienlijk bij tot de stabiliteit van het lichaam.
Pijn op de rand van de bekkenemmer. Kruisdarmen van het darmbeen. Foto: HenrieWaarom wordt de ISG vaak niet herkend als een pijnstoot??
Patiënten en artsen vermoeden meestal een hernia bij lage rugpijn. De symptomen lijken erg op een ISG-blok, dus komt het vaak tot verkeerde diagnoses en vervolgens tot onjuiste behandelingen.
Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van ISG-klachten??
Spanningen, misvormingen, misstappen of vallen op de billen behoren tot de meest voorkomende triggers. Zo'n onoplettendheid brengt het stevige korset van ligamenten, pezen en spieren uit balans. Dientengevolge, de gezamenlijke schuinde en geblokkeerd pijnlijk. Ook bekkenafwijkingen kunnen op de lange termijn tot problemen leiden.
Zijn er mensen die bijzonder kwetsbaar zijn voor het ISG-syndroom??
Mensen met lichte afwijkingen in de heupen of verschillende beenlengtes belasten de ISG bij elke beweging. Met name stress, bijvoorbeeld tijdens sporten, verschuift de gewrichtsvlakken plotseling en veroorzaakt pijn. Daarnaast vormen zwangere vrouwen een risicogroep, tijdens en na de zwangerschap veroorzaken bepaalde hormonen een loslating van het ligamentische apparaat, wat ook een blokkering van de twee gewrichtsplaten kan veroorzaken. Bovendien worden ouderen als bijzonder risicovol beschouwd omdat leeftijdsgerelateerde tekenen van slijtage, zoals artrose, een negatieve invloed hebben op de ISG.
Hoe kan een ISG-syndroom worden gedetecteerd??
Er zijn veel mogelijke oorzaken om lage rugpijn te veroorzaken. Als de symptomen toenemen, zodra de getroffenen voorovergebogen zijn of met gekruiste benen zitten, komt de ISG ter discussie te staan als een bron. Later worden zelfs de eenvoudigste bewegingen, zoals traplopen of het aantrekken van schoenen, steeds moeilijker. Patiënten krijgen echter alleen een correcte diagnose van de arts. Deze patiënt voert een grondige medische geschiedenis uit en kan de oorzaak vaststellen door middel van zogenaamde provocatietests en pijnmedicatie rechtstreeks in het gewricht.
Hoe pijn in de ISG te behandelen?
Eerst worden conservatieve therapieën gebruikt. Mochten milde pijnstillers, hittebehandelingen of infiltratietherapie in combinatie met fysiotherapie voor spieropbouw enige verbetering veroorzaken, dan wordt radiofrequente thermocoagulatie gebruikt. Dit vernietigt permanent gestreste zenuwen. Pas wanneer deze methoden uitgeput zijn, nemen de huidige artsen hun toevlucht tot moderne driehoekige implantaten. De zogenaamde iFuse-implantaten geven het gewricht een nieuwe houvast.
Wat zijn de kansen op een normaal dagelijks leven na een operatie??
In het verleden gebruikten artsen speciale schroefsystemen om het sacro-iliacale gewricht te stabiliseren. Omdat deze methode in veel gevallen echter niet succesvol is, maakt de moderne geneeskunde gebruik van de driehoekige iFuse-implantaten. Dankzij een speciale poreuze oppervlaktecoating groeien ze binnen drie tot zes weken in het omliggende bot. Patiënten ervaren al eerste successen onmiddellijk na de procedure en keren snel terug naar hun dagelijks leven zonder complicaties. Zowel wettelijke als particuliere ziektekostenverzekeraars dekken de kosten van deze behandeling. (Sb / pm)