Slaapapneu Breathing 's nachts mislukken

Moe overdag vanwege nachtelijke ademhaling

19/10/2015

Als u zich overdag moe en energiek voelt, hoewel u minstens acht uur hebt geslapen, kunt u lijden aan obstructieve slaapapneu (OSA). Ongeveer twee procent van de vrouwen en vier procent van de mannen in de leeftijd van 30 tot 60 jaar hebben last van nachtelijke ademnood. Zuurstofgebrek verhoogt het risico op een hartaanval, beroerte, hoge bloeddruk en longziekte. Als u vermoedt dat slaapapneu voorkomt, moeten mensen dringend een arts raadplegen.

Nachtelijke ademstilstand bij slaapapneu verhoogt het risico op hart- en vaatziekten
Slaapapneu wordt gekenmerkt door nachtelijke ademstilstand en verminderde oxygenatie, evenals herhaalde waakreacties. De Aufweckreaktionen maar meestal niet daadwerkelijk tot de betrokkene wekken, maar fungeren als een alarmfunctie van het lichaam, die tot de verhoging van de lichaamsfuncties zoals de versnelling van de puls. De meeste patiënten zijn zich niet bewust van deze wakende reacties. Desondanks voelen ze zich de volgende ochtend slecht uitgerust en lijden aan de typische extreme vermoeidheid overdag, gebrek aan concentratie en vermoeidheid. Vaak is de getroffen snurken luid, zodat de partner wakker en merk het nachtelijke ademstilstand.

Omdat de ademhaling onderbrekingen leiden tot een gebrek aan zuurstof, maar die het risico op een hartaanval, beroerte, longziekte en hoge bloeddruk en stress stoornissen, zoals tinnitus en plotseling gehoorverlies toeneemt, moet een arts worden geraadpleegd om de oorzaak van slaapapneu op de baan te krijgen. Tien ademhalingsstilstanden per nacht worden aanbevolen voor de behandeling.

In het slaaplaboratorium kunnen de artsen verschillende metingen uitvoeren (waaronder ECG, EEG, zuurstofgehalte van het bloed). Met slaap-endoscopie kan de oorzaak van slaapapneu op betrouwbare wijze worden vastgesteld. De patiënt wordt in de schemering geslapen. De arts kan dan een sonde gebruiken om goed te observeren, waardoor de luchtwegen worden afgesloten. Vaak is de tong de oorzaak van het ongemak. Maar het kan ook een rol spelen bij overgewicht, een lang Halszäpfchen en te grote amandelen.

Gebruik de Apnea-index (AI) om te bepalen hoe ernstig slaapapneu is, en hoeveel adempauzes van 10 seconden tijdens de slaap optreden. In het optimale geval is dit minder dan vijf per uur. Hoe hoger de apneu-index, hoe ernstiger de slaapapneu.

Behandelingsopties voor slaapapneu
Bij veel patiënten is het CPAP-masker het meest effectief. Dit wordt 's nachts op het gezicht gedragen als een neus- of volgelaatsmasker. De patiënt wordt voorzien van lucht door overdruk, zodat obstructie van de luchtwegen wordt voorkomen. Niet een paar patiënten voelen zich echter gestoord door het masker en het apparaat in hun nachtelijke bedrust.

Daarnaast is het mogelijk om verschillende andere apparaten zoals clips of ringen te dragen, die snurken normaal gesproken moeten voorkomen. In sommige gevallen werken ze ook tegen slaapapneu door roken open te houden.

Orthodontie, de zogenaamde onderkaakuitsteekselspalken gemaakt van plastic, bewegen de onderkaak naar voren zodat de bovenste luchtwegen niet sluiten. Ze worden gebruikt wanneer een achterwaartse verplaatsing van de onderkaak en de basis van de tong de occlusie van de luchtwegen veroorzaakt.

Om de slaaphouding te veranderen, zijn er speciale kussens of pyjama's, waarin bijvoorbeeld tennisballen zijn genaaid, zodat rugslapers niet meer op hun rug draaien. Deze hulpmiddelen zijn echter alleen effectief in een milde vorm van slaapapneu.

Operatie alleen in ernstige gevallen van slaapapneu
In ernstige gevallen kan een operatie noodzakelijk zijn. Het is dus mogelijk om het zachte gehemelte aan te halen of te verkorten. Ook de tonglengte of de tongbasis kan operationeel worden veranderd.

Een relatief nieuwe procedure die momenteel in klinische proeven wereldwijd wordt getest, is de tongpacemaker. In dit geval wordt een zogenaamde neurostimulator onder de huid iets onder het sleutelbeen geïmplanteerd. Een kabel die naar de ribboog leidt, zendt de ademfrequentie door de bewegingen van het diafragma. Een tweede geleider met elektrode wordt geplaatst op de hypoglossale zenuw, die verantwoordelijk is voor de activering van de tongspieren. Als de patiënt ademt een, tong pacemaker stuurt een puls naar de sublinguale zenuw, zodat de tong spieren gespannen en de luchtwegen vrij blijven. Het apparaat wordt 's avonds met de afstandsbediening ingeschakeld en morgen weer uitgeschakeld. In Duitsland wordt het proces momenteel getest onder andere in de Sleep Disorders Center van de Charité in Berlijn en in het ENT Hospital Mannheim. (Ag)