Het balanceren van spinale kanaalstenoseoperaties goed

Spinale stenose: welke OP is de juiste? Weeg de operaties altijd goed

2014/09/30

Vooral in het klinische beeld is spinale stenose belangrijk om een ​​operatie altijd zorgvuldig te overwegen. Omdat veel patiënten die lijden aan gevoelloosheid, pijn in de benen en lumbale regio of in de billen, conservatieve maatregelen goed helpen. Alleen als deze geen effect hebben, kan over een operatie worden nagedacht. De meest voorkomende postoperatieve zorgopties zijn spinale spreiders, flexibele wervelkolomstabilisatie en verstijving. De wettelijke ziekteverzekering dekt meestal de kosten voor alle drie chirurgische ingrepen.

Verplichting van de ziekte is een vernauwing in het wervelkanaal. Dit wordt vaak veroorzaakt door algemene tekenen van slijtage zoals artrose. Verdikking van de gewrichten in de vorm van botgroei steekt dan uit in het omringende weefsel en drukt op de zenuwen. Soms wordt de ziekte veroorzaakt door zogenaamde glijdende wervels. Het verplaatsen van twee op elkaar geplaatste wervels veroorzaakt instabiliteit van de wervelkolom, die op zijn beurt leidt tot vernauwing van de zenuwen. Ongeacht de oorzaak van de ziekte, arts en patiënt moeten altijd samen beslissen welke therapie het meest geschikt is. „Doelstellingen van de operatie zijn pijnverlichting en verbetering van de kwaliteit van leven“, verduidelijkt Dr. Mathias Pippan, chirurg in wervelkolom en specialist in orthopedie aan het Spine Institute in Orthopedisch Centrum van Mainz (OZM). „Om deze doelen te bereiken, raadplegen artsen en patiënten elkaar en omvatten ze individuele medische vereisten en de persoonlijke levenssituatie, zoals werk en vrije tijd, bij het kiezen van de chirurgische procedure.“

Chirurgische drukverlichting verlicht pijn
Om het wervelkanaal te ontlasten, verwijderen chirurgen eerst altijd storende weefselstructuren, die tot een vernauwing leiden. Dokters hebben het hier over decompressie. Het creëert ruimte voor de vernauwde zenuwvezels en verlicht permanent symptomen zoals pijn in de benen. Afhankelijk van de omvang van de chirurgische drukontlastingsoperatoren combineert dit met een stabilisatiebewerking.

Vertebrale spreider: minder invasieve procedure voor milde gevallen
Deze zorgoptie is meer geschikt voor patiënten met een milde vorm van spinale stenose die niet bovendien last hebben van spondylolisthesis. „Aangezien de chirurgische procedure minder invasief is, kan deze ook geschikter zijn voor ouderen of patiënten die lijden aan stenose van het wervelkanaal evenals andere ziekten zoals hartfalen“, legt Dr. uit Pippan. „De procedure heeft echter vandaag slechts een lage prioriteit.“

Verstevigende werking: geen alternatief voor sterke eddy gliding
Wanneer de patiënt niet langer kan worden gestabiliseerd door een bewegingsbehoudend implantaat, of niet voldoende kan worden gestabiliseerd, is de verstijvingsbewerking geschikt. Het is ook geïndiceerd voor ernstige spondylolisthesis alsook voor gemiddelde en ernstige scoliose, waarbij de natuurlijke kromming van de wervelkolom verandert. Bij de verstijvingsoperatie, waarbij meerdere wervels met elkaar zijn verbonden, maar de mobiliteit van de wervelkolom ondergaat.

Flexibele wervelkolomstabilisatie: beschermt de aangrenzende gewrichten
Bij het verstijven van de aangrenzende gewrichten moet de beweging van het verstijfde ruggengraatgedeelte worden overgenomen en veroorzaakt deze extra belasting vaak klachten op een later tijdstip. Bij flexibele wervelkolomstabilisatie als een bewegingsbehoudende chirurgische procedure wordt echter een overmatige belastingoverdracht naar andere delen van de wervelkolom voorkomen. Hoe jonger de patiënten zijn, hoe groter de kans dat ze bij de laatste methode komen. Bovendien hebben patiënten in een latere stap nog steeds de verstijvingsoptie open, terwijl verstijving niet kan worden herzien. Patiënten kunnen blijven buigen, rekken, kantelen en draaien met deze zorgoptie. „Vooral voor actieve en atletische patiënten wordt deze procedure daarom eerder aanbevolen“, concludeert Dr. Pippan. (Pm)